بررسی تخصصی HTC Desire :آرزویی که تحقق می یابد

[Mohamad]

مقدمه
اگر Google Nexus One را دیده باشید ، HTC Desire را هم دیده اید. HTC Desire هم به اندازه Google Nexus One دوست داشتنی است اما آیا همه چیز به همین سادگی است؟
HTC همیشه در میدان رقابت ، حرف های زیادی برای گفتن داشته است.آنها حتی محصولاتی را تولید می کرده اند که با دیگر محصولات شان به رقابت می پرداخته است. این باعث می شود که سوالی ذهن ما و مخاطبین را به خود مشغول کند که :آیا HTC این کارها را برای ما می کند یا خودش؟ بهتر است این سوال را از سونی اریکسون و Google بپرسید.
روز هایی را به یاد بیاورید که Sony Ericsson XPERIA X1 و HTC Touch PRO عرضه شده بودند. و امروز همان قصه برای دو همزاد دیگر از دنیای گوشی های هوشمند تکرار شده است.

Desire طبق وعده های داده شده به تولید رسید و عرضه این گوشی درست بعد از کنگره جهانی موبایلِ امسال نشان از زمان سنجی دقیق HTC دارد. اما هیچ راهی برای متفاوت جلوه دادن این گوشی از Google Nexus One وجود ندارد.
نام برگزیده شده برای این گوشی هم بسیار مناسب است و باعث می شود که یکی از بهترین گوشی های آندروید حتی بهتر از پیش به نظر بیاید. اما در برابر قابلیت های عرضه شده در گوشی ، این مشخصه چندان هم چشمگیر نیست. بهتر است نگاهی به آن ها بیاندازیم.

[Mohamad]

ویژگی های کلیدی
پشتیبانی چهاربانده از GSM/GPRS/EDGE و سه بانده از 3G
پشتیبانی از HSDPA با سرعت 7.2 مگابیت بر ثانیه و HSUPA با سرعت 2 مگابیت بر ثانیه
صفحه نمایش لمسی خازنی 3.7 اینچی AMOLED با قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ و پشتیبانی از رزولوشن WVGA (480 x 800 پیکسل)
سیستم عامل Android v2.1 به همراه قابلیت های پیمایش حرکتی و Pinch Zooming
باریک بودن بدنه و کیفیت ساخت عالی
پردازنده یک گیگاهرتزی Qualcomm Snapdragon
576 مگابایت حافظه RAM و 512 مگابایت ROM
دوربین 5 مگاپیکسلی با قابلیت فوکوس خودکار ، فلاش LED و برچسب گذاری جغرافیایی
ضبط ویدیویی WVGA (800 x 480 پیکسل) با نرخ 15 فریم بر ثانیه
Wi-Fi و GPS با پشتیبانی از عملکرد AGPS
اسلات کارت حافظه microSD و عرضه یک کارت حافظه چهار گیگابایتی به همراه گوشی
سنسور شتاب سنج و مجاورت
سوکت صوتی استاندارد 3/5 میلی متری
رادیو اف ام استریو با RDS
پورت microUSB (با امکان شارژ گوشی از این طریق) و بلوتوث استریو نسخه 2.1
پد لمسی نوری که بعنوان یک کلید هم عمل می کند
شماره گیری هوشمند
نقاط ضعف اصلی
کیفیت مایوس کننده ویدیو ها
حافظه ذخیره سازی کم در بخش سیستمی (تنها 120 مگابایت حافظه برای نصب نرم افزار در اختیار کاربران قرار می گیرد)
عدم پشتیبانی از فایل های ویدیویی DivX و XviD
عدم پشتیبانی از شماره گیری صوتی
نبود امکان تعویض سریع کارت حافظه گوشی
در حالیکه Google Nexus One تنها در کشورهای خاصی عرضه شده است، همزاد آن یعنی HTC Desire در فروشگاه های سرتاسر دنیا به فروش می رسد. و این می تواند خبر بسیار خوبی برای کاربرانی باشد که با رفتار نامهربانانه Google روبرو شده اند. این گوشی همان گوشی است ، تنها لوگوی گوگل از آن حذف شده است و قابلیت های هرچند جزئی اما خوبی به آن افزوده شده اند.
اما این ،تفاوت های این دو گوشی نیست که باید بدان ها توجه کنید. هر دوی این گوشی ها در کل بسیار جذاب هستند.
منظور ما صفحه نمایش لمسی خازنی بزرگ AMOLED ، سیستم عامل جدید Android 2.1 ، عملکرد عالی آن ها با استفاده از پردازنده یک گیگاهرتزی Snapdragon ، و دوربین پنج مگاپیکسلی با فوکوس خودکار است که به همراه آن ها عرضه می شود.


نهایتا اینکه باید به این نکته که با دو گوشی کاملا متفاوت طرف هستید هم دقت کنید. گوی لمسی Nexus One به یک پد لمسی تغییر داده شده است. در Desire به جای کنترل های لمسی از کلیدهای سخت افزاری استفاده شده است. و علاوه بر این صفحه اصلی Desire شاهد هنر نمایی آخرین نسخه رابط کاربری Sense است.
بسیاری از پلت فرم ها حتی در طی سالیان هم تغییر نمی کنند. سیستم عامل آندروید با سرعتی باور نکردنی به رشد خود ادامه می دهد. Desire یکی از نخستین گوشی هایی است که از آخرین نسخه سیستم عامل آندروید استفاده می کند اما مهم تر از آن باید به این نکته اشاره کنیم که این گوشی از معدود گوشی هایی است که قدرت واقعی Éclair را به همگان نشان می دهد.
اینگونه که از خطوط بالا به نظر می رسد Desire گوشی بدون نقصی است. اما واقعا چنین نیست. همیشه و مخصوصا اگر با گوشی های مبتنی بر آندروید طرف باشیم ، جا برای بهبود وجود دارد.اما پیش از این که به این قسمت های Desire توجه کنیم بهتر است ببینیم که HTC Desire چه لوازمی به همراه خود عرضه می دارد. در قسمت بعدی با ما باشید.

[Mohamad]

محتویات جعبه
جعبه کوچک HTC Desire هر آنچه را که انتظار دارید به همراه یک گوشی پیشرفته و گران قیمت بیابید ، به خوبی در خود جای داده است. یک شارژ USB ، یک کابل انتقال داده microUSB و یک کتابچه راهنما از جمله محتویات این جعبه هستند.
یک هدست یک تکه به همراه کنترل های موسیقیایی (Play/Pause/Skip) هم در درون این گوشی قرار داده شده است.به دلیل پشتیبانی HTC Desire از سوکت صوتی استاندارد 3/5 میلی متری اجباری در استفاده از این هدست ندارید و می توانید از هر هدستی که دوست دارید به همراه این گوشی استفاده کنید.

یک کارت حافظه MicroSD با گنجایش چهار گیگابایت هم در درون این جعبه دیده می شود اما بر خلاف Google Nexus One این بار خبری از کیف چرمی نیست.
نمای 360 درجه ای از HTC Desire
HTC Desire نمی تواند همان وقار و توازن HTC Hero را حفظ کند – حدس می زنم این کار بر عهده Legend گذاشته شده باشد. با توجه شباهت بسیار زیاد گوشی به Google Nexus One ، Desire انتخابی جز این نداشته است .
البته شکی نیست که مسئول این مشکل چه کسی است. صفحه نمایش بزرگتر 3.7 اینچی Desire باعث می شود که تزئینات گوشی آنچنان متناسب با آن نباشند. برای صفحه نمایشی با این اندازه ، اندازه گوشی هنوز هم برای کار با آن و همین طور جای دادن آن در جیب ، مناسب است. این گوشی ابعادی معادل 11.9*60*119 میلی متر و وزنی معادل 130 گرم دارد اما لبه های منحنی وار آن و تون های تیره رنگی که در بدنه گوشی به کار گرفته شده اند ، باعث می شوند که HTC Desire کوچکتر از آن چیزی که واقعا هست به چشم بیاید.

[Mohamad]

طراحی
آشکارترین تفاوت بین Google Nexus One و HTC Desire به ظاهر آن ها بر می گردد. برخی از تغییرات صورت داده شده خوب هستند اما چیزهایی هم هستند که در گوشی Google استفاده بهتری از آن ها شده بود.
در طراحی گوشی های لمسی نمی توان خلاقیت چندانی به خرج داد و Desire هم از این امر مستثنی نیست. اما طراحی خوبی برای تحقق استحکام و دوام گوشی برای HTC Desire در نظر گرفته شده است. همانند Google Nexus One ، HTC Desire نه تنها طراحی ظاهری زیبایی دارد بلکه از استحکام بالایی هم برخوردار است. در زمان عرضه گوشی HTC Desire تنها در رنگ قهوه ای عرضه شده بود اما چند هفته بعد رنگ نقره ای آن هم به بازار عرضه شد.
Desire در صفحه نمایش 3.7 اینچی AMOLED خود که از فناوری خازنی استفاده می کند و قادر به پشتیبانی از رزولوشن WVGA است ، از این بابت با Google Nexus One مشترک است. در فضاهای بسته این صفحه نمایش عملکرد خارق العاده ای دارد اما در فضاهای باز گوشی چندان جالب عمل نمی کند و عملکرد خوبی در زیر تابش مستقیم نور آفتاب ندارد. این امر به دلیل بازتابندگی زیاد سطح صفحه نمایش و همین طور نور پس زمینه ضعیف آن است .
با این حال همانطور که ذکر شد ، عملکرد گوشی در فضاهای بسته عالیست. نه تنها اندازه صفحه نمایش بلکه وضوح بالای آن و کیفیت عالی تصاویر آن هم در این امر دخیل هستند.
رنگ ها زنده و عمیق اند و درخشندگی آن هم بسیار بالاست. در حال حاضر و با در نظر گرفتن اندازه صفحه نمایش ، تنها صفحه نمایش Samsung Galaxy S است که عملکرد بهتری از این صفحه نمایش دارد.
به دلیل برخورداری این صفحه نمایش از فناوری خازنی ، Desire حتی به کوچکترین لمس ها و ضربات هم پاسخ می دهد.
بالای صفحه نمایش تنها می توانید خروجی صدای مخاطب و دو سنسور مجاورت و محدود کننده نور را که در خود پنهان کرده است ، بیابید.

در پایین صفحه نمایش کلیدهای همیشگی آندروید (کلید back ،کلید Menu و کلیدهای Home و Search) قرار گرفته اند. به جای کلیدهای خازنی که در Google Nexus One به کار رفته بودند این بار از کلیدهای سخت افزاری استفاده شده است. پاسخ دهی ضعیف کلیدهای Nexus One بسیار مایوس کننده بود و به همین دلیل باید عرضه کلیدهای سخت افزاری در این محصول HTC را به فال نیک گرفت. با وجود کوچک بودن این کلیدها هنوز هم براحتی می توانید از آن ها استفاده کنید و بنابراین در این مورد نباید هیچ نگرانی داشته باشید.
بین این کلیدهای سخت افزاری ،پد لمسی گوشی جای گرفته است. گرچه وجود آن چندان ضروری نیست و تنها با بهره گیری از صفحه نمایش لمسی Desire به سادگی می توان از آن استفاده کرد.
اگر بخواهیم صادقانه قضاوت کنیم باید بگوییم که ما پد لمسی به کار رفته در Google Nexus One را بیش از نمونه به کار رفته در Desire دوست داریم. احتمالا باید زمانی را صرف عادت کردن به پد لمسی نوری بکنید که چندان جالب نیست. شاید بخشی از ادعای ما به اندازه این پد مربوط شود که نسبت به طراحی کلی گوشی ، خیلی کوچک در نظر گرفته شده است. در هنگام مرور صفحات وب و یا مشاهده اسناد آفیس استفاده از این پد لمسی می تواند راهگشا باشد. غیر از این دو مورد ، کاربردی برای پد لمسی به نظرمان نمی رسد و تصور نمی کنیم در سایر بخش ها کسی استفاده از این پد را به صفحه نمایش لمسی عالی گوشی ترجیح دهد.

البته نرم افزار دیگری هم وجود دارد که باید از آن استفاده کند. Desire کلید اختصاصی شاتر ندارد. با استفاده از پد لمسی به جای این گوشی ، می توانید با فشردن آن فوکوس را قفل کرده و با رها کردن این پد عکس را ثبت کنید.
بله ، برخلاف پد لمسی به کار گرفته شده در HTC Legend ، نمونه استفاده شده در Desire قابلیت عملکرد بعنوان کلید سخت افزاری را هم دارد. هنگامی که آنرا فشار می دهید ، این کلید پایین می رود.
کناره سمت چپ HTC Desire ، کلیدهای تنظیم صدا را در خود جای داده است و هیچ کنترلی در سمت راست گوشی دیده نمی شود.

در کناره بالایی گوشی سوکت صوتی استاندارد 3/5 میلی متری که هیچ پوششی برای محافظت از خود ندارد و کلید روشن/خاموش/قفل گوشی دیده می شوند.

مثل همیشه در کناره پایینی گوشی می توانید میکروفن گوشی را مشاهده کنید. پورت استاندارد microUSB هم که در این قسمت جای داده شده است که هم برای شارژ گوشی و هم برای انتقال داده از آن استفاده می شود.

کناره پشتی HTC Desire میزبان دوربین پنج مگاپیکسلی و اسپیکر گوشی است. یک فلاش LED کوچک هم در این قسمت جای داده شده است تا به عملکرد بهتر دوربین در فضاهای کم نور کمک کند اما نمی توانید از آن انتظار معجزه داشته باشید.

عناصری که در کاور پشتی گوشی به کار رفته اند ، بسیار نرم هستند .لمس آن ها بسیار لذت بخش است . این بخش هم از پلاستیک ساخته شده است اما سطح آن بسیار نرم و لطیف است.
در زیر کاور باتری اسلات کارت حافظه microSD و شیار جایگیری سیم کارت به همراه باتری 1400 میلی آمپری گوشی در کنار آن ها قرار گرفته اند. آنگونه که HTC اعلام کرده است این گوشی در حالت مکالمه تا 6 ساعت و 40 دقیقه و در حالت آماده به کار تا 360 ساعت دوام خواهد آورد.

برای دست یافتن به اسلات کارت حافظه ، ابتدا باید باتری را از جای خود خارج کنید. بنابراین قابلیت تعویض سریع کارت حافظه وجود ندارد . در جعبه گوشی یک کارت حافظه microSD با گنجایش چهارگیگابایت قرار داده شده است اما Desire مشکلی در کار با کارت حافظه های 16 گیگابایتی هم ندارد.
HTC Desire همزاد Google Nexus One است و این گوشی ها تنها در بخش هایی جزئی با یکدیگر متفاوت اند. در مورد کیفیت ساخت گوشی هم اصلا جای نگرانی وجود ندارد. Desire استحکام بسیار بالایی دارد و از عناصر با کیفیتی در ساخت آن استفاده شده است . بدنه باریک و سنگین گوشی به آن احساسی استثنایی می بخشد.Desire طراحی خوبی دارد و کلیدهای سخت افزاری به آن نسبت به Nexus One برتری دیگری می بخشند.

اما از طرف دیگر ما گوشی لمسی به کار رفته در Nexus One را به پد لمسی HTC Desire ترجیح می دهیم. نکات دیگری چون عدم امکان تعویض سریع کارت حافظه و خوانایی ناکافی صفحه نمایش در برابر نور آفتاب هم وجود دارند که شاید لازم باشد به آن ها توجه نمایید. اما از طرف دیگر (نه از آن طرف قبلی ، یک طرف دیگر) عملکرد صفحه نمایش AMOLED در برابر تابش نور آفتاب بسیار عالی است.

در قسمت بعد ، به قلمروی آندروید و نسخه 2.1 آن پا می گذاریم. بهتر است شما هم در بررسی رابط کاربری Desire با ما همراه باشید.

[Mohamad]

رابط کاربری
HTC Hero پیشتاز استفاده از رابط کاربری Sense در میان گوشی های آندرویدی بود و جایگاه خاصی برای این رابط را در میان هواداران آندروید دست و پا کرد. Tatto گوشی بعدی HTC بود که توسط این رابط سفارشی سازی شد اما Sense بر روی صفحه نمایش QVGA چندان جالب توجه نبود.
HTC Desire از نظر پردازنده قویتر و RAM بیشتر و همین طور اندازه صفحه نمایش و رزولوشن آن برادر بزرگتر Legend است. این گوشی به آخرین نسخه سیستم عامل آندروید یعنی نسخه 2.1 آن مجهز است و از تمام مزیت های کارآیی بهتر و قدرت پردازشی بیشتر گوشی و همین طور اندازه صفحه نمایش و تمام قابلیت های آن در نمایش رنگ بهره می گیرد. با این اوصاف رابط کاربری Sense هم باید سریعتر ، روان تر و جذاب تر از پیش باشد.
تفاوت اصلی بین این نسخه رابط کاربری Sense و نسخه ای که در hero به کار رفته بود به آیکن های مفهومی آن ، عکس های پس زمینه جدید گوشی و بخش منحصربفرد ویدجت ها خلاصه می شود. از هر کدام از لبه های people ، Mail ، Music و یا گالری استفاده کنید ، آیکن های قابل پیمایشی که در پایین صفحه جای گرفته اند ، با تم رنگی جدیدشان شما را راضی نگه خواهند داشت. ما این آیکن ها را بیش از آیکن های به کار رفته در رابط قبلی دوست داریم.آیکن های قبلی سازگاری چندانی با سایر قسمت های گرافیکی و رنگارنگ رابط نداشتند.
باید نقش صفحه نمایش AMOLED را در جذاب تر جلوه دادن نسخه جدید رابط کاربری Sense نسبت به نسخه به کار گرفته شده در hero هم تایید کنیم.

اما اجازه دهید برای کسانی که آشنایی چندانی با این رابط ندارند ، نگاه نزدیک تری به رابط کاربری Sense بیاندازیم.
کلید جهت نمایی که در پایین صفحه نمایش ، پیش از این وجود داشت و برای نمایش منوی اصلی به کار می رفت ، جای خود را به سه کلید مجازی و یک نوار پیمایش منحنی شکل داده است.
کلید سمت چپ برای اجرای منوی اصلی به کار می رود(این بار نیازی به کشیدن منوی اصلی به سمت بیرون نیست و تنها ضربه زدن بر روی این کلید کفایت می کند، گرچه می توانید با کشیدن آن را به سر جای خود بازگردانید).
کلید میانی، میانبری به نرم افزار Phone محسوب می شود و کلید سمت راست منوی Add To Home را به نمایش در می آورد.و البته می توان آیتم های دیگری هم به صفحه اصلی افزود که در ادامه در مورد آن ها هم سخن خواهیم گفت.
نوار پیمایش موجود در پایین تنها برای نشان دادن اینکه کدامیک از صفحات اصلی فعال است ، به کار می رود و کار واقعی پیمایش را صورت نمی دهد.HTC تعداد صفحات اصلی را که پیش از این سه صفحه بود را به هفت صفحه افزایش داده است.گرچه این تعداد زیاد به نظر می رسد ، اما با توجه به تعداد زیاد ویدجت ها (که همه آن ها هم مفید هستند)، حتی ممکن است با کمبود فضا مواجه شوید.
بعلاوه آن ها راه جالب دیگری را هم برای دست یافتن به صفحات اصلی بدون انجام پیمایش ایجاد کرده اند. با فشردن کلید home تمامی هفت صفحه اصلی با پیش نمایش های کوچک به شما نشان داده می شود . با ضربه زدن بر روی هر یک از پیش نمایش ها به آن صفحه هدایت خواهید شد.

یکی از مهم ترین نوآوری ها ، افزوده شدن تعدادی صحنه پیش فرض است (مجموعه ای از تنظیمات صفحه اصلی که قابل سفارشی سازی است-Work،Travel ،Social و...-).هر صحنه تصویر پس زمینه و ویدجت های موجود در صفحه اصلی را تغییر می دهد . برای مثال صحنه Work از ویدجت سهام استفاده می کند در حالیکه صحنه Social از ویدجت Twitter بهره می گیرد.
نمی توانید این صحنه ها را تغییر دهید اما اگر صفحه اصلی را تغییر دهید ، پیغامی برای ذخیره تغییرات صورت داده شده بعنوان صحنه ای جدید به شما نمایش داده خواهد شد.
صحنه Clean Slate به شما اجازه می دهد که از یک صفحه کاملا خالی کارتان را آغاز نمایید .این بخش همان تنظیمات پیش فرض Android است که یک ساعت و چند میانبر به آن افزوده شده است.
سوییچ بین صحنه ها به چند ثانیه زمان احتیاج دارد اما مطمئنا قابلیت های سفارشی سازی بسیاری در اختیار کاربران قرار می دهد.حالت های personal و Business که دیگر گوشی ها از آن استفاده می کنند ، در برابر این صحنه ها ، تنها راه حلی کوچک به حساب می آید.

گرچه این صحنه ها از کامل بودن فاصله دارند :برای نمونه صحنه Travel به ویدجت HTC Footprints مجهز است اما GPS یا نقشه ای در کار نیست.و همانگونه که پیش از این ذکر کردیم نمی توانید به ویرایش صحنه های پیش فرض بپردازید.تنها گزینه پیش روی شما ، ذخیره صحنه Travel ویرایش شده تحت عنوانی جدید است .
اکنون به موارد دیگری غیر از صفحه اصلی و صحنه های پیش فرض می پردازیم.تغییرات صورت داده شده توسط رابط Sense از صفحه اصلی فراتر می رود.

برای نمونه ، منوی اصلی از نمای مشبک معمول استفاده می کند اما می توانید از نمای لیستی هم استفاده کنید (همانند رابط TouchFLO 3D که در حال حاضر در گوشی های مبتنی بر ویندوز موبایل عرضه شده است).بدین وسیله می توانید از امکان پیمایش حرکتی یا پیمایش الفبایی که به یافتن نرم افزارها سرعت می بخشند ، هم استفاده نمایید.

بخش ویدجت ها نسبت به HTC Hero متحول شده است و اکنون هر دو نوع ویدجت ها (HTC و Android) در یک صفحه جای داده شده اند.تعداد این ویدجت ها بسیار زیاد است و به همین دلیل ممکن است هفت صفحه اصلی را هم کم بدانید.

در هنگام افزودن یک ویدجت به صفحه اصلی ، دو گزینه به شما نمایش داده می شود:Android Widgets و HTC Widgets. نسخه های مختلف ، اندازه های مختلف و با ظاهری متفاوت (برای مثال 20 ساعت متفاوت در این گوشی وجود دارد،درست خواندید :20 نوع ساعت) در این گوشی تعبیه شده اند.

و برخی از آن ها حتی قابلیت های عملیاتی متفاوتی هم دارند. برای نمونه ، ویدجت Twitter را بررسی می کنیم:یک نسخه از آن به روز رسانی های افرادی را که دنبال می کنید ، نمایش می دهد اما نسخه دیگر تنها اجازه نوشتن مطلب را از صفحه اصلی به شما خواهد داد.هیچ چیزی نمی تواند مانع از استفاده از هردوی این ویدجت ها به طور همزمان شود.

ویدجت های HTC نسبت به ویدجت های Android تعامل بهتری با کاربر برقرار می کنند . ویدجت favorites لیستی از مخاطبین مورد علاقه شما را نگاهداری می کند و می توانید در میان آن ها به جستجو بپردازید. نیازی به پیمایش لیست مخاطبین وجود ندارد.
ویدجت Friend Stream وضعیت آخرین به روز رسانی های دوستان شما را نشان می دهد. برای استفاده از این ویدجت باید پروفایل تان را به FaceBook لینک کرده و دوستانی را که در FaceBook دارید را هم به لیست مخاطبین تان اضافه کنید. بعد از اینکه این کار ار انجام دهید ، می توانید آخرین به روز رسانی ها دوستان تان را در ویدجت Friend Stream مشاهده کنید.

ویدجت photo Album تمامی عکس های موجود در برخی از پوشه ها را به صورت دسته ای نمایش داده و می توانید با ضربه ای آهسته به عکس بعدی حرکت کنید.این ویدجت بسیار عالیست اما تجربه استفاده از آن با بهینه سازی صورت گرفته خراب می شود.طی تصاویر متحرکی و انیمیشن هایی که عکسی بالا رفته و عکس بعدی به جای آن می نشیند ، این ویدجت، از پیش نمایش های بی کیفیتِ عکس ها استفاده می کند و باید چند ثانیه تا بار شدن عکس اصلی منتظر بمانید.عکس های با رزولوشن بالاتر مسلما اثر بیشتری از این مشکل خواهند پذیرفت.

ویدجت های Messages و Mail هم تقریبا به همان روش کار می کنند اما در آن ها به جای عکس ها به مرور پیام ها می پردازید و البته این بار مشکلی را که در ویدجت پیشین وجود داشت دیگر مشاهده نمی شود.

Android 2.1 از تصاویر پس زمینه متحرک هم پشتیبانی می کند و Desire تعداد بسیاری از آن ها را به صورت پیش فرض به همراه خود دارد. آنها بسیار جذاب هستند ، تمامی صفحات اصلی را در بر می گیرند و اصلا از سرعت رابط نمی کاهند. اگر بخواهید می توانید از عکس پیش زمینه اختصاصی Google Nexus One هم استفاده کنید.

خوب این ها تنها بخشی از رابط کاربری Sense و بخش های محسوس تر آن بود.این رابط تنها به همین جا ختم نمی شود و در ادامه بررسی و در هر قسمت به بخش های مختلف آن خواهیم پرداخت.
رابط HTC Desire در کل سریع است و این سرعت را می توان به کارگیری پردازنده قدرتمند و نرم افزار بهینه شده در آن نسبت داد.این بار کارآیی رابط- حتی با وجود فایل های بسیار زیاد در کارت حافظه- هم بسیار عالیست.
تنها جایی که رابط به کندی عمل می کند ویدجت هایی است که برای به روز رسانی محتویاتشان به دسترسی به اینترنت نیازمندند اما در کل رابط عملکرد خوبی از خود به جا می گذارد.
پد لمسی جدید گوشی به دلیل عملکرد خارق العاده صفحه نمایش خازنی تنها یک ابزار کمکی محسوب می شود. با استفاده از این پد لمسی می توانید به انتخاب دقیق آیتم ها و پیمایش تمامی بخش ها بپردازید اما گاهی اتفاق می افتد که به صورت تصادفی دست تان را بر روی آن بکشید. کلید های سخت افزاری گوشی بسیار به پد لمسی آن نزدیک هستند و به همین جهت باید در استفاده از آن ها هم مراقب باشید.
ما غیر از دوربین در سایر بخش ها به ندرت از این پد لمسی استفاده کردیم. اما حتی در خود دوربین هم استفاده از این کلید چندان ضروری نیست چراکه فوکوس لمسی گوشی هم بسیار عالی عمل می کند.
و دو نکته دیگر اینکه ، اغلب نرم افزار ها بدون کارت حافظه microSD اجرا نمی شوند و بازخوردهای لمسی صفحه نمایش تنها در صفحه کلید مجازی QWERTY کار می کند و در جاهای دیگر رابط خبری از آن نیست.

[Mohamad]

دفترچه تلفن
HTC Desire به یک دفترچه تلفن قدرتمند مجهز است که نخستین بار آن را در Hero و بعد در Legend دیدیم. این دفترچه تلفن مشابه نمونه به کار رفته در رابط کاربری TouchFLO است اما قابلیت ها و امکانات آن را تا حد زیادی گسترش داده است.
با باز کردن جزئیات یک مخاطب ، اطلاعات شخصی وی که شامل نام ، عکس ، شماره ها و ایمیل ها و ... می شود، نمایش داده می شود.گرچه باید توجه داشته باشید که چیزی که شما مشاهده می کنید تنها یکی از پنج لبه ای است که در پایین این بخش قرار دارند.

لبه بعدی پیام های متنی را که از آن مخاطب دریافت کرده اید نمایش می دهد.بسیار بهتر می شد که این لبه تمامی پیام ها را در خود نگاه می داشت اما برای دسترسی به آن باید به بخش پیام رسانی و نرم افزار Messages بروید.
لبه سوم لیستی از ایمیل ها را نگاهداری می کند که به آن مخاطب ارسال نموده اید یا از طرف وی دریافت نموده اید.دو لبه بعدی بسیار جالب هستند و می توانند Desire را به یک ابزار قدرتمند شبکه های اجتماعی تبدیل کنند.
نخستین لبه به روز رسانی های مخاطبین FaceBook را نگهداری می کند در حالیکه لبه بعد ،که Albums نام دارد تصاویر آلبوم هایی که آن مخاطبین در Flicker و FaceBook ایجاد کرده اند ، را در خود نگه داری می کند.

آخرین لبه تاریخچه تماس های مخاطب را در خود نگه می دارد.
تمامی نرم افزار people (یا همان دفترچه تلفن) هم به صورت لبه ای است و تعداد لبه های آن از نرم افزار پیش فرض Android بیشتر است . لبه های مخاطبین و مخاطبین مورد علاقه ، گزارش تماس ها ، گروه ها و « Online Directories » در آن دیده می شود.آخرین لبه هم پروفایل های دوستان آنلاین تان را در خود نگهداری می کند.

صفحه ویرایش مخاطبین هم به طرزی زیبا آراسته شده است و دقیقا همانند Hero است.هیچ کلید + مانندی برای افزودن جزئیاتی از یک نوع خاص وجود ندارد و تنها یک کلید حذف جزئیات در آن دیده می شود.این کار باعث می شود که مقداری در فضا صرفه جویی شود اما در هر بار که بخواهید جزئیات جدیدی به مخاطب بیافزایید باید به سمت پایین پیمایش کنید.

همانند معمول می توانید اطلاعات زیادی به هر مخاطب اضافه کنید .جستجوی دفترچه تلفن بسیار ساده است و تنها با فشردن کلید Search صورت می پذیرد.

[Mohamad]

قابلیت های تلفنی
حتی با وجود اینکه Desire از میکروفن ثانویه به کار رفته در Google Nexus One که برای خنثی سازی نویزها به کار می رفت بی بهره است اما کیفیت صدا در حین مکالمات بسیار خوب است. میزان بلندی صدا بسیار خوب است و نیازی نیست که همیشه آن را به بلندترین حد ممکن تنظیم کنید.دریافت سیگنال ها هم به خوبی صورت می پذیرد.
شماره گیر یک صفحه کلید ،گزارش تماس ها و لیستی از مخاطبین را در زیر آن نمایش می دهد (می توانید صفحه کلید را مخفی کنید) .HTC Desire به شماره گیری هوشمند هم مجهز است که به دلیل اینکه در Hero هم شاهد عرضه این امکان بودیم ، قابلیت چندان جدیدی به شمار نمی آید اما به هرحال نسبت به سایر گوشی های مبتنی بر آندروید، این قابلیت را باید یک امتیاز بزرگ برای Desire تلقی کنیم.

با استفاده از سنسور مجاورت گوشی ، در حین مکالمات و هنگامی که گوشی را به صورت تان نزدیک می کنید ، صفحه نمایش آن خاموش می شود. با این امکان ریسک فشردن تصادفی کلیدها به حداقل می رسد.
سنسور شتاب سنج گوشی به HTC Desire قابلیت ویژه ای هم می دهد : می توانید با برگرداندن گوشی به سمت پایین در هنگام زنگ خوردن ، صدای آن را قطع کنید. اگر گوشی را مجددا به حالت قبل بازگردانید ، گوشی به صورت خودکار به زنگ خوردن ادامه نمی دهد.
گزارش تماس ها ، آخرین تماس های گرفته شده دریافتی و از دست رفته را در یک قسمت نمایش می دهد.
HTC‌ Legend همانند پیشینیانش به امکان شماره گیری صوتی مجهز نیست.

[Mohamad]

پیام رسانی
HTC Desire می تواند به آسانی انوع رایج پیام ها ، SMS ، MMS و ایمیل را اداره نماید . Google Talk بعنوان نرم افزار پیام رسانی فوری در این گوشی به کار گرفته شده است.پشتیبانی از ایمیل با توجه به توانایی گوشی در پشتیبانی از Exchange عالیست .با توجه به یکپارچگی خوب سرویس های شبکه های اجتماعی با این بخش ، حتما نوجوانان و جوانان علاقمند به شبکه های اجتماعی از به کارگیری آن احساس رضایت خواهند کرد.
صفحه کلید QWERTY مجازی در HTC Desire هم در حالت افقی و هم در حالت عمودی در دسترس است.اندازه کلیدها عالیست و همه آن ها از حساسیت بالایی برخوردارند.

همانند سایر گوشی های مبتنی بر آندروید، اگر تنها یک پیام کوتاه داشته باشید ، خطی در ناحیه یادآورها یا Notification Area نام فرستنده و بخشی از پیام را نمایش خواهد داد.اگر دو یا چند پیام کوتاه داشته باشید ، تنها تعداد پیام های دریافتی به شما نمایش داده می شود و با ضربه زدن بر روی آن به بخش پیام رسانی هدایت می شوید.
رابط بخش SMS و MMS بسیار ساده است .هیچ پوشه ای در این بخش وجود ندارد و تنها یک کلید پیام جدید در آن دیده می شود.اما این وضع زیاد ادامه پیدا نمی کند ، در زیر این کلید لیستی از پیام های شما که به صورت حباب مانند نمایش داده می شوند ، به چشم می خورند.هر کدام از این حباب ها با نام های گیرندگان برچسب گذاری شده است و تعداد پیام ها و قسمتی از آخرین پیام هم در آن نمایش داده می شود.
هنگام مشاهده حباب ها ، همانند iPhone آخرین پیام در انتها قرار می گیرد.

در پایین صفحه نمایش کادر tap-to-compose و کلید send دیده می شوند.شمارنده ای در سمت راست و هنگامی که ده کاراکتر یا کمتر تا پر شدن محدودیت در اختیار شماست ، نمایش داده می شود.این شمارنده تعداد پیام هایی را که پیام جاری برای ارسال به آن ها تقسیم خواهد شد را هم نمایش می دهد.
ارسال یک پیام به دلیل اینکه کادر متنی حتی با مخفی کردن صفحه کلید ، تنها یک سطر از صفحه را اشغال می کند ، کمی مایوس کننده است چراکه فضای بسیار کمی برای کار در اختیار کاربر قرار می گیرد.
برای افزودن گیرندگان ، باید نام وی را تایپ نموده و یا وی را از میان مخاطبین انتخاب نمایید.گوشی به طور خودکار به پیشنهاد دادن اسامی می پردازد و به راحتی با کلیک بر روی آن ها می توانید یکی را برگزینید.

پیام های ارسال نشده با یک علامت اخطار برچسب گذاری می شوند اما پیش نویس ها(Drafts) که سابقا با یک علامت قرمز رنگ برچسب گذاری می شدند اکنون در پوشه ای جداگانه با عنوان Draft نگاهداری می شوند.با این روش ادامه دادن پیش نویس ها کار دشوارتری می شود.در Magic متن موجود بجای انتقال به پوشه ای جداگانه در همان جا نگهداری می شد.

با فشردن و نگهداشتن کادر متنی می توانید به عملکردهایی چون Cut، Copy و Paste دست پیدا کنید.میتوانید متن کپی شده را در هر نرم افزاری که می خواهید همانند ایمیل ها ، یادداشت ها ، چت و ... Paste کنید.

تبدیل یک SMS به MMS کاملا منطقی و آسان صورت می پذیرد. هنگامی که محتویات چندرسانه ای به پیام تان بیافزایید، پیام به طور خودکار به MMS تبدیل می شود. می توانید تنها به افزودن عکس یا فایل های صوتی اکتفا کنید یا بنا بر نیازهای تان ،اگر خواستید می توانید از ویرایشگر اختصاصی MMS هم استفاده کنید.

سرویس های Gmail و HTC
Gmail از جمله بخش هایی است که نباید انتظار داشته باشید نسبت به سایر گوشی های آندروید تفاوت زیادی کرده باشد.HTC افزونه هایی به این بخش هم اضافه کرده است اما هیچکدام از آن ها تغییر عمده ای ایجاد نمی کنند.عملکردهای گروهی هم در دسترس هستند و اجازه برچسب گذاری ، بایگانی و یا حذف چندین ایمیل را به طور همزمان فراهم می کند.

رابط کاربری نرم افزارهای Gmail و Mail تغییر کرده است و با افزودن چند آیکن به منو ها زیباتر شده است.Gmail قابلیت های جدیدی چون گزارش اسپم ها و نمایش حالت مکالمه را هم در خود دارد.
در هنگامی که به یک ایمیل پاسخ می گویید ،می توانید از میان Gmail و یا بخش دیگر ایمیل یکی را برگزینید. امکان تنظیم یکی از این گزینه ها ، بعنوان گزینه پیش فرض هم وجود دارد.دلیلی که اغلب گوشی های آندروید با دو بخش ایمیل عرضه می شوند ، پشتیبانی موثر از Exchange ActiveSync است.
نرم افزار استاندارد HTC Mail هم بهبود پیدا کرده است.صندوق ورودی آخرین زمان همگام سازی ، نحوه مرتب کردن ، حساب کاربری ایمیل و البته پیام ها را نمایش می دهد.
در پایین صفحه پنج کلید مجازی وجود دارد که نمای صندوق ورودی را به حالت مکالمه ، تنها ایمیل هایی که ضمیمه دارند ، ایمیل های نخوانده و نمایش پیام های گروه VIP ایمیل شما، تغییر می دهد.حالت مکالمه سعی در تقلید نمایش حباب مانند Gmail دارد که در صندوق ورودی نادیده گرفته شده بود. گزینه «تنها نمایش ایمیل های ضمیمه دار» هم اغلب بسیار خوب است.فایل های ضمیمه به صورت پیش فرض به طور خودکار دانلود نمی شوند.

مرتب کردن ایمیل ها(هم به صورت صعودی و هم به صورت نزولی) بر طبق تاریخ ، موضوع ، فرستنده و اندازه امکانپذیر است .فیلتر انتخاب شده در گوشه بالای سمت راست نمایش داده می شود.

به سختی می توان چیزی را یافت که HTC آنرا در بخش ایمیل نادیده گرفته باشد.چیزی که در اصل شما دریافت می کنید ، یک کپی از حساب Gmail است که قابلیت های اساسی آن را داراست و علاوه بر آن با Microsoft Exchange هم سازگار شده است تا بتوانید چندین حساب IMAP و POP را مدیریت کنید.

[Mohamad]

انقلاب چندرسانه ای :کند اما جاری
گالری عکس
گالری از ساختار لیست مانند منوی اصلی به همراه پیش نمایش ها استفاده می کند. نرم افزار Album به طور خودکار و بدون در نظر گرفتن محل ذخیره شدن تصاویر و ویدیو ها ، آنها را می یابد. عکس ها و ویدیوهایی که در پوشه های جداگانه ذخیره شده اند در پوشه های مجزایی در گالری قرار می گیرند و به طور خودکار نام آنها همنام با همان پوشه خودشان انتخاب می گردد . یک روش مدیریت فایل بسیار عالی!
متاسفانه گالری در هر بار باز کردن آن ، به فهرست نمودن مجدد محتویات خود می پردازد.این عمل حتی در مواقعی که یک عکس را باز کرده و مجددا به نمای پیش نمایش های تصاویر باز گردید ، هم انجام می شود.در مواقعی که کارت حافظه شما پر از فایل های گوناگون است ، باید زمان طولانی تری را منتظر بار شدن پیش نمایش ها بمانید که بسیار آزار دهنده است.
درست در کنار نام پوشه ها شمارشگری دیده می شود که تعداد عکس های ذخیره شده در آن را نشان می دهد.هر زیر آلبوم با پیش نمایشی از آخرین عکس ذخیره شده در آن مشخص می شود.منوی نرم افزار Album تنها میانبری به منوی تنظیمات این نرم افزار دارد.میانبری به دوربین هم در این بخش تعبیه شده است که تنها در هنگام مرور زیرپوشه ها فعال می شود.

در پایین آلبوم اصلی سه کلید مجازی قرار گرفته اند:یکی از آن ها امکان دسترسی به پوشه های واقعی تصاویر را مهیا می کند ، یکی میانبری به FaceBook و آخرین کلید هم میانبری به Flicker است.این دو میانبر آخر عکس های پست شده توسط هر حساب و یا ارسال شده توسط دوستان تان را نمایش می دهند.

هر جایی از گالری به غیر از البوم اصلی می توانید برای ثبت عکس و ضبط فیلم به دوربین دسترسی پیدا کرده و نتیجه را در سایت هایی چون Flicker ،FaceBook ، Peep ، Picasa و یا از طریق Gmail ، HTC mail و ... به اشتراک گذارده و عکس انتخاب شده را حذف نمایید.

حالت نمایش عکس ها در درون پوشه های گالری HTC Desire را بین حالت مشبک و یا نوار فیلم مانند تغییر دهید. می توانید عکس ها را به صورت گروهی حذف کنید اما امکان Copy و paste کردن آن ها به صورت گروهی وجود ندارد.
در حالیکه نمی توانید عکس ها را از پوشه ای به پوشه دیگر Copy/Paste کنید ، هنوز هم خواهید توانست چندین عکس را از آلبوم های مختلف انتخاب کرده و در FaceBook ، Gmail ، Flicker ، HTC Mail ، Picasa و... به اشتراک گذارید.

HTC Desire از فناوری مالتی تاچ پشتیبانی می کند و می توانید از تمامی مزایای این فناوری به هنگام مرور عکس ها بهره ببرید.افزایش و کاهش بزرگنمایی دقیقا به همان روشی که در Apple iPhone انجام می گرفت ، صورت می پذیرد.با استفاده از ضربات دوگانه بر روی صفحه می توانید بزرگنمایی را به 100% تنظیم کنید.

پیمایش عکس ها و همین طور عکس های پنج مگاپیکسلی به روانی و سرعت بالایی و به خوبی iphone صورت می گیرد.

[Mohamad]

پخش کننده ویدیویی :همچنان بدون پشتیبانی از DivX
به دلیل اینکه هیچ میانبری در منوی اصلی برای دسترسی به نرم افزار پخش کننده ویدیویی در نظر نگرفته شده است ، باید از طریق آلبوم ها و زیرپوشه های آن ها به این ویدیوها دست یابید.فایل های ویدیویی می توانند در نمای مشبک یا فیلم مانند نمایش داده شده و در Gmail، HTC Mail و YouTube به اشتراک گذارده شوند.

نرم افزار پخش کننده ویدیویی HTC Desire تغییراتی جزئی را شاهد بوده است اما هنوز هم تنها عملکردهای اساسی را پوشش می دهد.افزونه جدید حالت تمام صفحه است که کلیپ را کشیده و یا برش می دهد تا به طور کامل صفحه را پر کند.
همان گونه که انتظار داشتیم ، این نرم افزار تنها قادر به پخش فایل های 3GP و MP4 است که بدین معنی است که برای تماشای دیگر فرمت های ویدیویی در HTC Desire ابتدا باید آن ها را تبدیل کنید.

تمامی فایل های Mp4 در HTC Desireبه خوبی و بدون هیچ مشکلی اعم از افتادگی فریم ها یا تاخیر صدا پخش می شوند.ما ویدیوهایی تا رزولوشن 360*640 پیکسل با نرخ 30 فریم بر ثانیه را بر روی این گوشی آزمودیم و گوشی در پخش آن ها بسیار عالی عمل کرد.
پخش کننده ای هم در Android Market وجود دارد که از فایل های ویدیویی Divx/XviD پشتیبانی می کند . نرم افزار yxflash player تمامی فایل های انتقال داده شده به گوشی را غیر از فایل های با رزولوشن بالاتر از VGA که مشخصا با سخت افزار گوشی تناسب نداشت به آسانی پخش می کرد.ما فایل های XviD با رزولوشن 352*624 پیکسل و نرخ 24 فریم بر ثانیه، و حجم 350 مگابایت هم با زیر نویس و هم بدون زیر نویس به این گوشی منتقل کردیم اما Desire در برخی موارد کندی های آزاردهنده ای داشت و تجربه خوب تماشای این ویدیوها را خراب می کرد.
خبر بد این است که به صورت رایگان تنها به نسخه آزمایشی نرم افزار دست خواهید یافت و بعد از انقضای این نسخه باید 9.9 دلار آمریکا برای خرید نسخه کامل نرم افزار بپردازید.
پخش کننده اصلی گوشی را فراموش نکنید. HTC قول داده است به زودی یک بسته به روز رسانی نرم افزاری عرضه کند که قابلیت پشتیبانی از فایل های ویدیویی DivX تا رزولوشن 720p را به گوشی می افزاید. ما منتظر آینده خواهیم ماند.