یشتر بیماران نگران این مسئله هستند که آیا میزان کافی از ویتامین ث یا ویتامین د را دریافت نموده اندیا خیر؟ اما به ندرت پیش می آید که نگران دریافت کافی منیزیم خود باشند.ماده منیزیم برای متابوبیسم کلسیم ،ویتامین ث ،فسفر،سدیم و پتاسیم ضروری و حیاتی است.ضمنا در عملکرد بهتر دستگاه سیستم عصبی و فعالیت ماهیچه های بدن و تبدیل قند خون به انرژی نقش مهمی را به عهده دارد . منیزیم ماده ای معدنی است که در فعالیت بیش از 300 نوع آنزیم در بدن دخالت دارد،همچنین منیزیم در سلامت قلب، تنظیم فشار خون، تقویت مغز استخوان و کنترل درد نقش اساسی داشته و به نظر می رسد که در پیشگیری از دیابت یا بیماری قند خون موثر باشد.به تازگی برای رفع بعضی از مشکلات کاهش یا نبود منیزیم بدن ، قرصهای منیزیمی ساخته و به بازار عرضه گردیده است . البته بعد از اثبات کاهش یا نبود ماده معدنی منیزیم در بدن با انجام آزمایش و تائید پزشک معالج میتوان از این نوع قرصها روزانه یک قرص یا طبق دستور پزشک مصرف نمود .ولی انچه بسیار مهم میباشد در صورت بارداری و یا شیردهی قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.در بازارداروئی ایران این ماده با نامهای مختلفی وارد شده است که یکی از آنها منیزیم سنتزی نیچر و... میباشد.
منیزیم درتنظیم فشار خون نقش مهمی را ایفا می کند. رژیم های غذایی که حاوی مقدار زیادی سبزی و میوه باشند منیزیم و پتاسیم را در حد کافی تأمین کرده و باعث کاهش فشار خون بالا می شوند . مطالعات نشان می دهد دریافت زیاد منیزیم ، پتاسیم و کلسیم و دریافت کم چربی و سدیم در برنامه ها و رژیم غذایی تأثیر زیادی در کاهش فشار خون بالا دارند.بنابراین توصیه می شود با دریافت کافی منابع حاوی(منیزیم از وقوع فشار خون بالا پیشگیری وآن را کنترل کنید.
دریافت کم منیزیم، باعث اختلال در ریتم قلبی و بروز حملات و سکته های قلبی می شود. مطالعات انجام شده در بیمارانی که به سکته ی حاد قلبی مبتلا شدند که استفاده فوری از منیزیم پس از سکته ی قلبی سبب کاهش مرگ و میر بیماران می شود.
ممکن است کمبود منیزیم ، عاملی خطر زا در ایجاد استئوپرز ( پوکی استخوان ) باشد . کمبود منیزیم ، متابولیسم کلسیم و هورمون تنظیم کننده کلسیم را در بدن تغییر می دهد . مطالعات مختلفی نشان می دهد که مکمل دهی منیزیم ، چگالی معدنی استخوان را بهبود می بخشد ؛ اما برای اثبات این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری است .
وجود منیزیم برای متابولیسم کربوهیدرات یاقند لازم است . ممکن است باعث آزاد سازی و فعال شدن انسولین یاهورمون تنظیم کننده قند خون شود . افزایش مقدار گلوکز (قند ) خون در بیماران دیابتی باعث کاهش منیزیم خون و کمبود آن در ادرار می شود .
حال می توان فهمید که چرا کمبود منیزیم در افراد دیابتی نوع 1 و نوع 2 که خوب کنترل نمی شوند ، وجود دارد. تنها بیماران دیابتی که در معرض خطر کمبود کلسیم هستند ، باید منیزیم خون خود را ارزیابی کرد ، و اگر کمبودی وجود داشت آن را جبران کنند.
در بیماریهای دیگری مثل سردرد های میگرنی نیز مکمل دهی منیزیم ممکن است باعث کاهش سردرد شود اما برای اثبات این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری است .
اگر چه کمبود شدید منیزیم نادر است ولی علائم بالینی آن با لرزش ، اسپاسم عضله ، تغییرات شخصیتی ، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ مشخص می شود . تتانی ، پرش عضله، حرکات غیر ارادی، تشنج و کـُما نیز در افراد با کمبود شدید منیزیم گزارش شده است. کمبود حاد منیزیم در بیماران کلیوی ، درمان بادیورتیک ها، سوء جذب ، پرکاری تیروئید ، التهاب لوزالمعده ، کواشیورکور، دیابت، اختلالات غده پاراتیروئید ، استرس بعد از جراحی و راشیتیسم مقاوم به ویتامین دی ، ایجاد می شود.
اگرچه افزایش دریافت منیزیم می تواند مانع از آهکی شدن استخوان شود ولی احتمال دریافت آن از منابع غذایی و مکمل ها خیلی کم است . تنها مورد مسمویت در کارگران کارخانه ذوب فلزات مشاهده شده است که غبار منیزیم را به مقدار زیاد از راه تنفس یا راه دهان دریافت می کنند.
مقدار خوراکی منیزیم مجاز توصیه شده :
طبق جدول زیر برای هر گروه سنی مقدار مجاز غذایی منیزیم در هر روز تعیین شده است.
شیردهی (میلی گرم/روز) بارداری (میلی گرم/روز) زنان (میلی گرم/روز) مردان (میلی گرم/روز) گروه سنی مجاز
360 400 360 410 14 تا 18 سال
310 350 310 400 19 تا 30 سال
320 360 320 420 بالاتر از 31 سال