می بینید که هر چه اعداد دیافراگم بزرگ تر هستند باریکه ای از نور توانایی گذر از دریچه را دارد در حالیکه در دیاف ۲ تقریباً دریچه کاملاً باز است. حداکثر گشادگی دیافراگم هر لنز در دهانه آن به صورت اعدادی نوشته شده است. مثلاً در لنز زیر همانطور که مشخص شده است عدد i1:4 را می بینید. این بدین معنی است که حداکثر گشادگی استاندارد جهانی ۱ است اما حداکثر گشادگی دیافراگم این لنز ۴ است:


42182 412


این عدد برای بعضی لنز های Zoom که فواصل کانونی متفاوتی را دارا هستند با کمی تفاوت درج می شود. مثلا برای لنز Canon EF 100-400mm نوشته شده است i1:4.5-5.6 که بدین مفهوم است که حداکثر گشادگی استاندارد جهانی ۱ است و حداکثر گشادگی دیافراگم این عدسی در فاصله کانونی ۱۰۰ میلیمتر برابر ۵/۴ و در فاصله کانونی ۴۰۰ میلیمتر برابر ۶/۵ می باشد. هر چه حداکثر گشادگی دیافراگم لنزی بیشتر باشد (عدد کوچکتری را نشان دهد) آن لنز گران تر است زیرا توانایی دارد در نور های کم ، عکس هایی با کیفیت مناسب و بدون نیاز به سه پایه بگیرد.


Shutter و Diaphragm رابطه بسیار تنگاتنگی با یکدیگر دارند. اما اعداد این دو پارامتر ، با یکدیگر رابطه معکوس دارند یعنی هر چه عدد دیافراگم را زیاد می کنیم باید عدد مربوط به سرعت شاتر را کم کنیم تا عکس مناسبی از نظر نور داشته باشیم. عکس این قضیه نیز صادق است یعنی با کاهش عدد دیافراگم ، عدد مربوط به سرعت شاتر افزایش می یابد. مفهوم کلی بدین شکل است که وقتی از اعداد بزرگ دیافراگم استفاده می کنیم یعنی این دریچه را تنگ کرده ایم و نور کمی وارد دوربین می شود که کافی نیست ؛ پس برای حصول یک عکس با نور کافی و مناسب با چنین دیافراگمی لازم است پرده شاتر اینقدر باز بماند تا نور لازم و کافی وارد شود و سپس بسته شود ، بنابراین باید این باز و بسته شدن مدتی طول بکشد و این بدین معناست که سرعت باز و بسته شدن شاتر کم باشد که این با کاهش عدد سرعت شاتر بدست می آید. بر عکس این مطلب نیز صادق است. این مهمترین بخش عکاسی است و اگر به آن دقت نشود یا عکس ها بسیار پر نور می شوند که چشم آزار هستند و یا اینقدر تاریک می شوند که بی ارزش خواهند بود. هر دوی این پارامتر ها با پارامتر دیگری مرتبط هستند که "میزان حساسیت سنسور به نور” است که آی اس او (ISO) نام دارد و در بخش های بعدی مفصلاً توضیح و رابطه آن با شاتر و دیافراگم بیان شده است.


منبع : ایران عکاسی