# یک نفر تا به ابد دلتنگ است... #

[R A H A]

تنهای منظره

کاج های زیادی بلند
زاغ های زیادی سیاه
آسمان به اندازه آبی
سنگچین ها تماشا تجرد
کوچه باغ فرارفته تا هیچ
ناودان مزین به گنجشک
آفتاب صریح
خک خشنود
چشم تا کار می کرد
هوش پاییز بود
ای عجیب قشنگ
با نگاهی پر از لفظ مرطوب
مثل خوابی پر از لکنت سبز یک باغ
چشم هایی شبیه حیای مشبک
پلک های مردد
مثل انگشت های پریشان خواب مسافر
زیر بیداری بیدهای لب رود
انس
مثل یک مشت خکستر محرمانه
روی گرمای ادرک پاشیده
فکر
آهسته بود
آرزو دور بود
مثل مرغی که روی درخت حکایت بخواند
در کجاهای پاییزهایی که خواهند آمد
یک دهان مشجر
از سفرهای خوب
حرف خواهد زد ؟

[R A H A]

مي گن دلت ديگه برام تنگ نمي شه چشماي مهربونتم ديگه برام از جنس بارون نمي شه

مي گن از وقتي اومدي قلبتو دادي به كسي اون كيه كه زندگيتو به پاي حرفاش مي زاري

عهدي كه بسته بوديمو چه زود شكستي نازنين قول و قرار و حرفامون يادت رفته اي بهترين

طفلكي اين دل من هم عاقبت تلخي داره چه سرنوشت شومي و چه بخت تاريكي داره

عيب نداره عزيزكم الهي كه خوشبخت بشي به پاي اونكه دوست داري بموني وعاشق باشي

[R A H A]

چشمان یک عبور

آسمان پرشد از خال پروانه های تماشا
عکس گنجشک افتاد در آبهای رفاقت
فصل پرپر شد از روی دیوار در امتداد غریزه
باد می آمد از سمت زنبیل سبز کرامت
شاخه مو به انگور
مبتلا بود
کودک آمد
جیب هایش پر از شور چیدن
ای بهار جسارت
امتداد در سایه کاج های تامل
پک شد
کودک از پشت الفاظ
تا علف های نرم تمایل دوید
رفت تا ماهیان همیشه
روی پاشویه حوض
خون کودک پر از فلس تنهایی زندگی شد
بعد خاری
پای او را خراشید
سوزش جسم روی علف ها فنا شد
ای مصب سلامت
شور تن در تو شیرین فرو می نشیند
جیک جیک پریروز گنجشک های حیاط
روی پیشانی فکر او ریخت
جوی ‌آبی که از پای شمشاد ها تا تخیل روان بود
جهل مطلوب تن را به همراه می برد
کودک از سهم شاداب خود دور می شد
زیر بارانم تعمیدی فصل
حرمت رشد
از سر شاخه های هلو روی پیراهنش ریخت
در مسیر غم صورتی رنگ اشیا
ریگ های فراغت هنوز
برق می زد
پشت تبخیر تدریجی موهبت ها
شکل پرپرچه ها محو می شد
کودک از باطن حزن پرسید
تا غروب عروسک چه اندازه راه است ؟
هجرت برگی از شاخه او را تکان داد
پشت گلهای دیگر
صورتش کوچ می کرد
صبحگاهی در آن روزهای تماشا
کوچ بازیچه ها را
زیر شمشاد های جنوبی شنیدم
بعد در زیر گرما
مشتم از کاهش حجم انگور پر شد
بعد بیماری آب در حوض های قدیمی
فکر های مرا تا ملالت کشانید
بعد ها در تب حصبه دستم به ابعاد پنهان گل ها رسید
گرته دلپذیر تغافل
روی شنهای محسوس خاموش می شد
من
روبرو می شدم با عروج درخت
با شیوع پر یک کلاغ بهاره
با افول وزغ در سجایای ناروشن آب
با صمیمیت گیج فواره حوض
با طلوع تر سطل از پشت ابهام یک چاه
کودک آمد میان هیاهوی ارقام
ای بهشت پریشانی پک پیش از تناسب
خیس حسرت پی رخت آن روزها می شتابم
کودک از پله های خطا رفت بالا
ارتعاشی به سطح فراغت دوید
وزن لبخند ادرک کم شد

[R A H A]

حالا من يه گوشه تنهام با يه عكس يادگاري

رفتي بي وفا و گفتي كه منو دوسم نداري

حالا باز دوباره بارون مي خوره رو تن شيشه

اخه چي كم شده از تو كه مي ري واسه هميشه

عزيزم دنيا كوچيكه تو بگو اخه كجايي

ياد تو مي افتم هر وقت

هي مي گم جاي تو خالي

هي ميگم جاي تو خالي

تو شباي پر ستاره

دل من هواتو داره

ياد من مي مونه نيستي

بودنت خواب و خياله

روي بام خاطراتت من كبوتر شدم اما

با يه سنگ نفرت تو پريدم از بوم دنيا

حالا بعد رفتن تو من يه گوشه اي نشستم

هي مي گم كجايي اخر اخه من دل به كي بستم

ديگه خسته ام از اين عشق خيالي

هي ميگم جاي تو خالي

[R A H A]

بی تو اما عشق بی معناست ، می دانی؟

دستهایم تا ابد تنهاست ، می دانی؟

آسمانت را مگیر از من ، که بعد از تو

زیستن یک لحظه هم ، بی جاست ، می دانی؟

تو ، خودت را هدیه ام کردی ، ولی من هم

شعرهایم را که بی پرواست ، می دانی؟

هر چه می خواهیم – آری – از همین امروز

از همین امروز ، مال ماست ، می دانی؟

گرچه من ، یک عمر همزاد عطش بودم

روح تو ، هم – سایه دریاست می دانی؟

دوستت دارم!» - همین ! – این راز پنهانی

از نگاه ساکتم پیداست ، می دانی؟

عشق من ! – بی هیچ تردیدی – بمان با من

عشق یک مفهوم بی « اما» ست ، می دانی؟

[R A H A]

حسرت دیده بی تاب تو بیمارم کرد

آن نگاه نگرانت دل تبدار مرا خوابم کرد

بی جهت نیست که مست رخ زیبای تو ام

لب گلگون تو در دشت خزان آبم کرد

مستی ام جام نگاهی ز افق های تو بود

آه ،آن صورت مهتاب تو در خوابم کرد

شهر را از تب بیماری من جایی نیست

راه گم کرده به دنبال تو آواره و ویرانم کرد

اشکم از دیده به گرمای نفسهای تو بود

جام اندوه تو مر همره و همرام کرد

[R A H A]

زندگي سخت نيست ما سختش ميکنيم

عشق قشنگ نيست ما قشنگش ميکنيم

دل ما تنگ نيست ما تنگش ميکنيم

دل هيچکس سنگ نيست ما سنگش ميکنيم

[R A H A]

شنبه : با نگاهی عاشقانه مست شدم ...

یکشنبه : به او گفتم گرفتارت شدم ...

دو شنبه : همچو لیلی عاشق صحرا شدم ...

سه شنبه : بی وفایی کرد و من گریان شدم ...

چهار شنبه : اسیر هجرانش شدم ...

پنج شنبه : او رفت و من در عاشقی فانی شدم ...

جمعه : بی او تنها شدم

[R A H A]

کاش بودی تا دلم تنها نبود

تا اسیر قصه ی فردا نبود

کاش بودی تا برای قلب من

زندگی اینگونه بی معنا نبود

کاش بودی تا لبان سرد من

قصه گوی قصه ی غم ها نبود

کاش بودی تا نگاه خسته ام

بی خبر از موج و دریا نبود

کاش بودی تا زمستان دلم

این چنین ر سوز و سرما نبود

[R A H A]

بهش نگید!


بهش نگید که من چقدر دوسش دارم ,

برای بردن دلش کوه و رو شونم میذارم ...

بهش نگید دیوونه ی چشاش شدم ,

مست همه شیطونیهاش , عاشق خنده هاش شدم ...

اگه بفهمه عاشقم , میره و پیداش نمیشه ,

کی میدونه عاقبت این دل زارم چی میشه ؟!

اگه بگم دوسش دارم قلبش و پنهون میکنه ,

پیش چشای عاشقم رقیب و مهمون میکنه ...