خوشبختانه در تب و تشنج در مرحله حاد بيماري يعني در حين تشنج بايد از داروي تزريقي براي قطع آن استفاده كرد.استفاده از داروهاي تب‏بر و پاشويه يا آب ولرم براي كاهش دماي بدن ضروري است. براي جلوگيري از تشنج در آينده ديدگاههاي گوناگوني وجود دارد. در بعضي منابع توصيه شده تا زماني كه احتمال تب و تشنج وجود دارد، يعني تا حدود5 سالگي، داروهاي ضد تشنج مانند فنوبار بيتال يا والپروآت سديم مصرف شود. فنوبار بيتال در مجموع داروي كم‏عارضه‏يي است ولي احتمال آلرژي، نرمي استخوان و اختلالات رفتاري در اثر مصرف آن وجود دارد. اين اختلال رفتاري به صورت افزايش جنب و جوش و تحريك‏پذيري كودك است. جالب اينكه فنوبار بيتال در اوايل مصرف باعث خواب‏آلودگي و آرامش مي‏شود اما با ادامه مصرف آن پر جنب و جوشي پديدار مي‏شود. اين پديده را (تأثير متناقض)) مي‏نامند.والپروآت سديم نيز داروي نسبتا كم‏عارضه‏يي است؛ ولي احتمال اندك آسيب كبدي ناشي از آن كاربرد آن را در اين مورد غيرمنطقي مي‏نمايد. امروزه اكثرا عقيده بر اين‏است كه داروي ضد تشنج هنگامي به كار مي‏رود كه كودك دوبار بيشتر دچار اين عارضه شود بخصوص اگر تشنج با تب كم روي دهد يا اختلال تنفسي قابل ملاحظه همراه آن به وجود آيد كه چنانچه ذكر شد در تب و تشنج ساده خيلي نادر است.والدين بايد در مورد تب كودكان هوشيار بوده و كودكان خردسال را حين بيماري تب‏دار بخصوص اگر سابقه تب و تشنج داشته است به دقت تحت نظر داشته باشند و با دادن تب‏بر تحت پزشك و پاشويه كردن از بالا رفتن تب و پيدايش تشنج جلوگيري كنند. پدر و مادر بايد آگاه باشند كه در حين سرماخوردگي يا هر بيماري تب‏دار ديگر پوشاندن لباس بيش از حد و گرم كردن محيط نه تنها هيچ كمكي به بهبود كودك نمي‏كند بلكه با افزايش دماي بدن او را در معرض خطر جدي قرار خواهد داد. تب بالا حتي بدون تشنج براي سلولهاي بدن و بخصوص مغز مرگبار است.تب و تشنج ساده در كودكان جزو موارد صرع طبقه‏بندي نمي‏شود و اين كودكان در آينده از نظر رشد جسمي و هوشي و كارآيي فكري تفاوتي با ديگر كودكان پيدا نخواهند كرد.