*^*خاطرات و حكايتها - جلد نهـــم*^*

[R A H A]

انقلاب اسلامى را نتوانستند به سرنوشت مشروطه و نهضت نفت گرفتار كنند.
خصوصيت انقلاب عظيم اسلامى كه آن را به عنوان يك پديده ى بى نظير در تاريخ قرنهاى اخير در چشم تحليلگران و صاحب نظران معرفى كرده است ، قبل از آن در هيچيك از انقلابهاى بزرگ عالم ديده نشده بود؛ نه در انقلاب فرانسه ، نه در انقلاب كمونيستى در شوروى و نه در انقلابهاى كوچك ديگرى كه به تبع اين دو انقلاب و در خط آنها حركت مى كردند. البته به اين نكته توجه داشته باشيد كه داءب سياستهاى مسلط عالم اين بوده و هست كه جنبشهاى عدالتخواهانه ى مردم نقاط مختلف دنيا را در هاضمه ى سياسى و فرهنگى خود بريزند و در واقع هويت آن جنبشها و حركتهاى مردمى و عدالتخواهانه را از بين ببرند؛ اين كار هم اتفاق افتاده بود. نهضت عدالتخواهى يى كه صد سال پيش در مشروطه ايران پيش آمد، يك حركت مردمى و دينى بود. آن روز جريان سياسى مسلط عالم - يعنى انگليسيها - اين حركت عدالتخواهانه ى مبتنى بر اصول اسلامى را در هاضمه ى سياسى و فرهنگى خود ريختند؛ آن را استحاله كردند و از بين بردند و به يك حركت مشروطه از نوع انگليسى آن تبديل كردند. نتيجه ى آن هم اين شد كه جنبش ‍ مشروطه از نوع انگليسى آن تبديل كردند. نتيجه ى آن هم اين شد كه جنبش ‍ مشروطه - كه يك جنبش مشروطه - كه يك جنبش ضد استبدادى بود - آخر كار به ديكتاتورى رضاخانى منتهى شد كه از استبدادهاى قاجار بدتر و شقاوت آميزتر و قساوت آميزتر بود. همين طور نهضت ملى شدن صنعت نفت به وسيله ى كسانى كه آن را اداره مى كردند، به ليبرال دمكراسى امريكايى ملحق شد. نتيجه اين شد كه همان امريكاييها به نهضت ملى شدن صنعت به وسيله ى كسانى كه آن را اداره مى كردند؛ به ليبرال دمكراسى آمريكايى ملحق شد. نتيجه اين شد كه همان امريكاييها به نهضت عدالتخواهى در ايران بودند، همدست شدند و نهضت ملى را از بين بردند و دنباله ى آن ، ديكتاتورى خشن و سياه دوره ى محمد رضا در طول سى و چند سال سايه ى سنگين خود را بر اين كشور انداخت و اين ملت را زير فشار قرار داد. نهضتهاى عدالتخواهانه ى ملتهاى آفريقا و آسيا در طول دهها سال به وسيله ى كمونيستها و سياست مسلط شوروى سابق مصادره شد و به ديكتاتوريهاى گوناگونى كه در جهت مصالح شوروى كار مى كردند، منتهى گرديد. اين رسم جارى دنيا با نهضتهاى عدالت طلبانه ى ملتهاى جهان بوده است .
هنر بزرگ امام بزرگوار ما اين بود كه چارچوب محكمى را براى اين انقلاب به وجود آورد و نگذاشت اين انقلاب در هاضمه ى قدرتها و جريانهاى سياسى مسلط هضم شود. شعر نه شرقى ، نه غربى ، جمهورى اسلامى يا شعار استقلال ، آزادى ، جمهورى اسلامى كه تعاليم امام و خط اشاره ى انگشت ايشان در دهان مردم انداخت ، معنايش اين بود كه اين انقلاب متكى به اصول ثابت و مستحكمى است كه نه به اصول سوسياليزم اردوگاه آن روز شرق ارتباطى دارد، نه به اصول سرمايه دارى ليبرال اردوگاه غرب . علت اين كه شرق و غرب با اين انقلاب دشمنى كرده اند و سرسختى نشان داده اند، همين بود.

[R A H A]

اين انقلاب بر پايه ى اصول مستحكمى بناشد هم اجراى عدالت را مورد نظر قرار داد، هم آزادى و استقلال را - كه براى ملتها از مهمترين ارزشهاست - مورد توجه قرار داد، هم معنويت و اخلاق را. اين انقلاب تركيبى از عدالتخواهى و آزاديخواهى و مردم سالارى و معنويت و اخلاق است ؛ منتها اين عدالت را نبايد با آن عدالت ادعايى و موهومى كه كمونيستها در شوروى سابق يا در كشورهاى اقمار خود شعارش را مى دادند، اشتباه كرد؛ اين عدالت اسلامى است با تعريف خاص خود. همچنين آزادى در نظام جمهورى اسلامى با با آزادى غربى - كه به معناى مهار گسيختگى صاحبان قدرت و سرميه و همچنين به معناى بى بند و بارى انسانها در هر گونه رفتار و عمل است - نبايد اشتباه كرد؛ اين آزادى اسلامى است ؛ هم آزادى اجتماعى است ؛ هم آزادى معنوى است و هم آزادى فردى با قيد اسلامى و با فهم و هدايت و تعريف اسلام است . اين معنويت و اخلاقى را هم كه جمهورى اسلامى و انقلاب اسلامى جزو اصول خود قرار داده است ، نبايد با دينداريهاى متحجر، بى منطق و ايستا در بسيارى از جوامع اشتباه كرد. آن دينداريها، بظاهر و در زبان ديندار اما با ايستايى و تحجر و عدم فهم مسير سعادت براى جامعه و انسان همراه است . اين پسوند اسلامى بعد از عدالت و آزادى و معنويت ، بسيار پر معناست و بايد ببه آن توجه كرد.
امام اين اصول را قبل از پيروزى انقلاب ، براى ملت و آگاهان تشريح كرد؛ بعد از پيروزى انقلاب ، براساس آن ، جمهورى اسلامى را پايه گذارى كرد و تا وقتى كه زنده بود، پاى اين اصول ايستاد و براى آن مجاهدت كرد. لذاست كه جمهورى اسلامى به عنوان يك پديده ى نوين و بى نظير توانست اميدها را در دل جوامع مسلمان زنده كند. همه در سرتاسر دنياى اسلام و بيرون دنياى اسلام فهميدند كه اين يك شكل تقليدى از آنچه كه شعارش را از زبانهاى نامطمئن رژيمهاى شرقى و غربى شنيده بودند، نيست ؛ اين يك پديده ى نو و داراى حيات و قدرت تحرك جديد است . بنابراين در سرتاسر دنياى اسلام ، با بر پا شدن جمهورى اسلامى ، ملتهاى مسلمان به تحرك و اميد جديدى دست پيدا كردند؛ الان هم همين طور است . الان على رغم اين كه بوقهاى تبليغاتى استكبار در سرتاسر دنيا عليه جمهورى اسلامى سمپاشى و لجن پراكنى مى كنند، اميدى كه نظام اسلامى در دل مسلمين دنيا به وجود آورده ، همچنان زنده است . روشنفكران مسلمان ، جوانان مسلمان ، نسلهاى رو به رشد در كشورهاى اسلامى ، اين نقطه ى روشن و پر از اميد را در مقابل چشم خود دارند. (45)

[R A H A]

هميشه ملت ، با نداى دين به ميدان آمده است .
آنچه ملت ما مى داند و بايد بدرستى روى آن پافشارى كند - كه بحمدالله تا كنون پافشارى كرد - اين است كه نجات اين كشور و رسيدن آن به نقطه يى كه شايسته ى اين ملت است ، فقط در سايه ى اسلام و جمهورى اسلامى و نظام اسلامى امكانپذير است و بس .
جوانهايى كه دوران پيروزى انقلاب را درك نكرده اند و سالهاى قبل از پيروزى را نديده اند، اين نكته را بدانند كه اگر انقلاب اسلامى و امام بزرگوار ما نبود و اگر اسلام پرچمدار انقلاب و تحول در اين كشور نبود، هيچ اميدى وجود نداشت كه سلطه جهنمى تحقيرآميز امريكا و حكومت ديكتاتورى قسى القلب پهلوى از اين مملكت بركنده شود. همه ى راههاى ممكن در اين كشور تجربه شد و همه ناكام و ناموافق از آب در آمد. احزاب گوناگون سياسى ، جرايانهاى وابسته ى به شرق و غرب و حركتهاى مسلحانه ، همه و همه در اين كشور در برهه يى از زمان سر بلند كردند؛ اما هيچكدام نتوانستند براى اين ملت كارى انجام دهند؛ لذا اختناق و سركوب در اين كشور روزبه روز شديدتر شد. حتى در سالهاى آخر قبل از پيروزى انقلاب ، وقتى جوانهايى به مبارزه ى مسلحانه رو آوردند، آن حركتهاى مسلحانه بشدت سركوب شد؛ تسلط رژيم پهلوى هم بيشتر شد و بتدريج ياءس دلها را فرا گرفت . آن نيرويى كه مى توانست در مقابل رژيم پهلوى به معناى واقعى كلمه بايستد ملت بود؛ يعنى بايد همه ى ملت به صحنه مى آمد تا مى توانست رژيم فاسد و وابسته و ديكتاتور و ظالم پهلوى و پشت سرش ‍ آمريكا را شكست دهد. هيچ كانون و مركزى در ايران وجود نداشت كه بتواند ملت را بسيج كند؛ مگر روحانيت و پرچمداران دين ، با شعار دين . در كشور ما اين يك تجربه طولانى است ؛ اينها را بايد با چشم دقت نگاه كرد.
در قضيه ى مشروطه اگر علما نبودند، مشروطيت به وجود نمى آمد و به پيروزى نمى رسيد. وقتى هم كه غربزده ها و نوچه هاى انگليسى در ايران ، علماى دين و شعارهاى دينى را كنار زدند، باز استبداد و تسلط و نفوذ خارجى مسلط شد. در نهضت ملى شدن صنعت نفت هم همين طور بود. تا وقتى روحانيت وسط ميدان بود - كه مرحوم آيت الله كاشانى يكى از اصلى ترين محورهاى اين مبارزه بود - ملت در ميدان حضور داشت ؛ اما وقتى با سوء رفتارها، كج سليقگى ها و انحصارطلبى ها دست

روحانى روشنفكر و آگاه و شجاعى مثل مرحوم كاشانى كوتاه شد، ملت هم كنار كشيد و رؤ ساى دولت نهضت ملى تنها ماندند؛ لذا دشمن آمد و با آنها هر كار مى خواست ، كرد.

[R A H A]

در ايران هميشه ملت با نداى دين به ميدان آمده است ؛ عدالت را در سايه ى دين ديده است ؛ به خاطر اعتماد به روحانيت ، هر جايى كه آنها پيشگام در تحولى شده اند آنها را تنها نگذاشته است . بنابراين وقتى امام بزرگوار ما به عنوان يك مرجع ، يك عالم دين و يك انسان آزمايش شده پاك و صديق با آن عزم راسخ وارد ميدان شد و روحانيت با پشت سر او وارد ميدان شدند همه ى ملت به ميدان كشيده شدند و دشمن ديگر نتوانست مقاومت كند. آن روز، حضور ملت توانست ريشه ى استبداد را از اين كشور بكند.
برادران و خواهران عزيز، در كشور ما استبداد هميشه به پشتيبانى قدرتهاى سلطه گر خارجى متكى بوده است . استبداد و ديكتاتورى و خودكامگى حكومت پهلوى و قبل از آن به شكل ديگرى حكومت قاجار، به خاطر اتكاى آنها به قدرتهاى بيگانه بود. رضاخان ، متكى به انگليس ؛ محمد رضا، اول متكى به انگليس و بعد متكى به امريكا بود. او منافع و نفوذ امريكا را بر طبق ميل آنها تاءمين مى كرد؛ آنها هم از او حمايت مى كردند و هر كارى مى خواستند، با اين كشور و اين ملت مى كردند. پنجاه سال اين ملت را زير فشار اختناق نگهداشتند و پيشرفت علمى و صنعتى و فرهنگى و اخلاقى او را در دورانى كه از لحاظ جهانى بهترين و آماده ترين دورانها براى اين پيشرفت بود، متوقف كردند و اين ملت و اين كشور را عقب نگهداشتند. همت آنها عيش و نوش ، جمع كردن ثروت و خدمت دادن به اربابان خارجى بود. آنها به اتكاى همان قدرت خارجى ، به طور كامل خود را در ايران مستقر كرده بودند و كندن اينها و نابود كردن اين بناى كج و مضر سرشار از لعنت و نفرت و شوم ، كار هر كسى نبود. امام بزرگوار با پرچم هدايت اسلامى آمد؛ لذا اصول امام ، اصول اسلامى است ؛ عدالت امام ، عدالت اسلامى است ؛ مردم سالارى امام ، مردم سالارى اسلامى است . (46)

[R A H A]

تبليغات بيگانه درباره امام و نظام اسلامى
يكى از بزرگترين بى انصافيها درباره ى امام بزرگوار و نظام اسلامى ما اين است كه تبليغات بيگانه ، امام و نظام اسلامى و جمهورى اسلامى را به استبداد و دورى از مردم - سالارى متهم مى كنند. اين انقلاب با اين عظمت و توفندگى در ايران به وجود آمد و پس از پيروزى انقلاب اولين نظر خواهى از مردم به وسيله امام انجام گرفت كه در هيچ انقلابى سابقه نداشت . شما نگاه كنيد، يك كودتا، يك تحول كوچك و يك جابه جايى مختصر در كشورى صورت مى گيرد؛ دو سه سال انتخابات تاءخير مى افتد. در كشور، مردم صندوق راءى را نمى شناختند. انتخابات دوره ى رژيم طاغوت ، صورى و دروغين بود. هيچ وقت مردم پاى صندوق راى نرفته بودند تا به معناى واقعى كلمه راى دهند هر كس را براى مجلس دست نشانده مى خواستند، از صندوقهاى بيرون مى آورند. در چنين زمينه يى ، دو ماه بعد از پيروزى انقلاب ، امام مردم را پاى صندوقهاى راى كشاند و مردم به جمهورى اسلامى راى دادند. در يك سال ، مردم پنج بار پاى صندوق هاى راءى رفتند. در طول بيست و سه سالى كه از انتخاب مى گذرد، ملت ما بيست و سه مرتبه براى انتخابات نمايندگان مجلس شوراى اسلامى ، نمايندگان مجلس خبرگان ، رئيس جمهور و اعضاى شوراى شهر و نيز تعيين قانون اساسى و نظام جمهورى اسلامى پاى صندوقهاى راءى رفتند و راءى دادند. در كدام نظام حتى بظاهر دمكراتيك - اين همه تكيه ى به راءى و خواست مردم وجود دارد؟ دشمنان وقيح و بى شرم اين انقلاب و اين ملت ، اين بى انصافى را مى كنند كه اين انقلاب و نظام و بانى و معمار و بنيانگذار بزرگ آن را به ضديت با مردم سالارى متهم مى كنند.
مردم سالارى در نظام اسلامى ، مردم سالارى دينى است ؛ يعنى به نظر اسلام متكى است ؛ فقط يك قرارداد عرفى نيست . مراجعه ى به راى و اراده و خواست مردم ، در آنجايى كه اين مراجعه لازم است ؛ لذا تعهد اسلامى به وجود مى آورد؛ مثل كشورهاى دمكراتيك غربى نيست كه يك قرار داد عرفى باشد تا بتواند به راحتى آن را نقض كنند. در نظام جمهورى اسلامى ، مردم سالارى يك وظيفه ى دينى است . مسؤ ولان براى حفظ اين خصوصيت تعهد دينى دارند و پيش خدا بايد جواب دهند؛ اين يك اصل بزرگ از اصول امام بزرگوار ماست .
اصل عدالت اجتماعى ، اجراى عدالت ، در نظر گرفتن حق توده هاى وسيع مردم و پر كردن فاصله طبقاتى ، يكى از اصول اصلى نظام اسلامى است . مبارزه ى با فساد ادارى و فساد اقتصادى و سوء استفاده ى از امكاناتى كه قدرت در اختيار افراد مى گذارد - چه سوء استفاده هاى مالى و چه سوء استفاده هاى سياسى - از اصول انقلاب است و بايد رعايت شود. خدمت به مردم ، از اصول انقلاب است . حفظ استقلال كشور در همه ى زمينه ها و جلوگيرى از نفوذ و رخنه ى دشمنان ، جزو اصول تغييرناپذير انقلاب است . اصول و خطوط اصلى انقلاب قابل تغيير نيست ؛ مظهر همه ى اينها قانون اساسى مترقى ماست .
البته دولتها و مسؤ ولان در دوره هاى مختلف براى اجراى اين اصول مى توانند تاكتيكها و روشهاى گوناگونى را انتخاب كنند. اساس انقلاب مثل خود اسلام بر احكام ثابت و احكام متغير استوار است . يك سلسله احكام ، تغييرناپذير است ؛ يك سلسله احكام در شرايط گوناگون تغيير پيدا مى كند؛ انقلاب هم همين طور است . اجتهاد، خصوصيتى است كه اين امكان را به يك مسؤ ول مى دهد تا بتواند به اقتضاى شرايط، روشها و راهها و تاكتيكهاى درست را انتخاب كند. البته انتخاب روش و اجتهاد براى پيدا كردن روش نو و مناسب ، كار مجتهد است ؛ اين غير از بدعتگذارى يك انسان ناوارد و تجديد نظر طلب است ؛ اين كار كسى است كه قدرت اجتهاد در اين كار را داشته باشد؛ نقش اجتهاد و مجتهد را در نظام اسلامى به همين خاطر است . از آن طرف ، به بهانه ى تمسك به اصول ، تحجر را نفى مى كنيم و مى گوييم نمى شود به بهانه ى تمسك به اصول ؛ تحجر و ايستايى را بر انقلاب تحميل كرد - اصولگرايى وجود دارد؛ اما اين ، تحجر و جزم انديشى و نشناختن شرايط مختلف نيست - از اين طرف ، به بهانه ى اجتهاد و تحول ، نبايد به بدعتگذارى ناشيانه و تجديد نظر طلبانه اجازه ى فعاليت و تحركت مضر و مخرب داد؛ خط روشن امام بزرگوار اين است . بنابراين ، اصول اصول ثابتى است . عدالت ، مردم سالارى ، استقلال ، دفاع ، دفاع از حقوق ملت در همه ى زمينه ها، دفاع از همه ى مسلمانان عالم ، دفاع از هر مظلومى در هر نقطه ى عالم ؛ اينها جزو اصول ماست .مبارزه ى با فساد، ظلم و زورگويى جزو اصول ماست - اينها تغييرناپذير است - اما ممكن است روشهاى گوناگونى در اوضاع و احوال مختلف وجود داشته باشد.
امام اصول انقلاب و چارچوبها را آن چنان مستحكم و دقيق و روشن ترسيم كرد تا جريانهاى مسلط عالم نتوانند اين انقلاب را مثل بقيه ى تحولات سياسى در هاضمه ى فرهنگى خود هضم كنند و از بين ببرند. آنچه ملت ما بايد بر آن پافشارى كند، همين اصول تغييرناپذير است . البته ممكن است دولتها، مجلسها و قوه قضاييه در بخشهاى مختلف ناتوانى نشان دهند و آنچه كه مقصود و مراد انقلاب و نظام اسلامى است ، برآورده نشود؛ اما اين ضعف مربوط به كارگزاران و مجريان است . متاءسفانه دشمنان نظام هر جا ضعفى مربوط به يك دستگاه باشد، آن را به نظام نسبت مى دهند. نظام پايه هاى مستحكم و خطوط روشنى دارد. استدلال و منطقى كه پشت سر خطوط اصلى نظام وجود دارد، غير قابل خدشه است . مسؤ ولان و كارگزاران بخشهاى گوناگون نظام اسلامى - اعم از قوه مقننه يا مجريه يا قضاييه يا نيروهاى مسلح يا هر كس در هر گوشه يى مشغول كار است . بايد ضعفهاى خود را برطرف كنند. راه به سعادت رساندن اين ملت ، اجراى اصولى است كه امام بزرگوار ترسيم كرد؛ در قانون اساسى تثبيت شد و ملت وفادارى خود را به آنها بارها اعلام كرد. معلوم شد دشمن با اين اصول و با چيزى كه بتواند راه نفوذ گوناگون وارد شود. ملت ايران و بخصوص ‍ مسؤ ولان بايد هشيار باشند؛ كه بحمدالله ملت عزيزمان در طول اين سالها نشان دادند كه آگاهند و به اين نكات توجه دارند. (47)

[R A H A]

آخر همه مجبور شدند به اين پيروزى ، اعتراف كنند.
واقعه اى خرمشهر از دور فقط يك حادثه ى تاريخى است كه براى ملت ايران هيجان آور و افتخارآميز است ؛ ولى نزديك ، اين قضيه شبيه يك معجزه بزرگ بود. وقتى رژيم عراق با تشويق دولتهاى دشمن انقلاب به مرزهاى ما حمله كرد، هدفگيرى دقيقى كرده بود. خرمشهر، قدم اول و بسيار مؤ ثر از اين هدفگيرى بود. هدف آنها به طور خلاصه اين بود: با خود فكر كرده بودند با پيروزى انقلاب ، ايران اولا نيروى مسلحى ندارد كه از مرزها دفاع كند؛ ثانيا سامان ادارى و اجتماعى درستى ندارد تا بتواند از كشور و منافع ملى دفاع كند؛ ثالثا در دنيا انقلاب طرفدارى ندارد. يك طرف امريكا بود، دشمن پر از عقد و كينه ى عليه انقلاب - چون انقلاب سلطه ى امريكا را بر اين كشور از بين برده بود، بنابراين از غضب و كينه ى بر انقلاب و نظام اسلامى پر بودند - يك طرف هم شوروى سابق بود آن هم با دلايل ديگرى عليه انقلاب بود. اين دو ابر قدرت كه در دهها مساءله با هم اختلاف داشتند، در دشمنى با ايران با يكديگر اتحاد كلمه داشتند و هر دو به رژيم عراق صميمانه و با همه وجود كمك و از آن دفاع مى كردند، ناتو و قدرتهاى اروپايى به عراق كمك كردند؛ هواپيما دادند، بمب دادند، تانك دادند، وسايل شيميايى دادند، هليكوپتر دادند، موشك دادند. اروپاى شرقى نيز كه آن روز زير سيطره ى حكومت شوروى و وابسته ى به آن بود، هر چه عراق مى خواست ، به او داد. بنابراين يك طرف عراق بود با حمايت امريكا و شوروى و ناتو و ورشو - كه همان پيمان اروپاى شرقى و كشورهاى بلوك كمونيست بود - و همچنين دولتهاى عربى منطقه كه پول و سلاح و امكانات و مشاور نظامى و هر جه دولت بغداد براى رسيدن به هدفهاى خود در اين حمله احتياج داشت ، بى دريغ در اختيار او قرار مى دادند؛ يك طرف هم نظام جمهورى اسلامى بود.
امريكا با اين نظام بد بود و براى اين كه اين نظام از بين برود، لحظه شمارى مى كرد. شوروى هم با اين نظام بد بود؛ اروپاييها هم با آن هيچ گونه رابطه يى نداشتند و هيچ دلسوزى يى براى آن نمى كردند؛ دولتهاى مرتجع هم به گونه ى ديگر. امكانات مالى كشور، بسيار ضعيف ؛ نيروهاى مسلح ، نامنسجم ؛ و سايل نظامى ، بعضى كهنه و فرسوده و بعضى منتظر قطعه يى بود كه به ما نمى فروختند. هواپيما داشتيم ، قطعه نداشت ؛ تانك داشتيم ، قطعه نداشت و دنيا به ما نمى فروخت ؛ در داخل هم از اين وسايل هيچ چيز توليد نمى شد.
در چنين وضعيتى ، طبيعت قضيه چيست ؟ طبيعت قضيه همان چيزى است كه عراق پيش بينى كرده بود؛ با يك حمله بيايد ابتدا خرمشهر را بگيرد، بعد اهواز را بگيرد، بعد دزفول را بگيرد و در نهايت خوزستان را از ايران جدا كند؛ سپس شروع به چانه زنى كند. خوزستان را تا آخر پس ندهد، منابع نفتى كشور را در اختيار بگيرد و بعد هم دولت انقلاب را از موضع ضعف و ذلت پاى ميز مذاكره بنشاند. اين ، نقشه ى رژيم عراق و در حقيقت نقشه ى امريكا و شوروى بود.
در قدم اول ، نيروهاى عراقى پيشرفتهايى كردند و تا سيزده چهارده كيلومترى اهواز


هم رسيدند؛ اما وقتى خواستند به خرمشهر - كه مرز نزديكتر بود - حمله كنند، دچار مانع شدند. علت هم اين بود كه نيروهاى مردمى ، جوانهاى مؤ من و مرد و زن انقلابى وارد ميدان شدند؛ يعنى در اين جا انقلاب شروع كرد خود را نشان دادن ؛ بنابراين دشمن نزديك اهواز زمينگير شد. آن جا نيروهاى مسلح و ارتش و نيروهاى مردمى پشت سر هم مثل كوه در مقابل دشمن ايستادند؛ اين اولين تودهنى يى بود كه به آنها زده شد. اما غم ، دل ملت ايران را گرفته بود؛ چون هزاران كيلومتر از خاك كشور زير چكمه ى دشمن بود. بنده در ماههاى اول جنگ ، در همان مناطق بودم ؛ هم وضع مردم و هم وضع نيروهاى مسلح را مى ديدم . نيروهاى مسلح ، عازم و جازم بودند؛ اما غم سنگينى بر دلشان نشسته بود .بتدريج عظمت نيروهاى مردمى ، خود را نشان داد. سپاه پاسداران به سرعت خود را سازماندهى كرد و نيروهاى مردمى و بسيج مردمى بتدريج سازمان پيدا كردند؛ يعنى جوهر انقلاب و ايمان در اين ميدان خطر، خود را در اراده و عمل و قدرت مديريت انسانها نشان داد.
دنياى سياسى - مثل سازمان ملل و امثال آن - با ما چه كرد؟ دنيا از همه طرف فشار عبرت است ؛ جوانهاى ما روى اين نقاط خيلى تكيه كنند. ما دولت تازه كارى داشتيم كه دو سال روى كار آمده و با چنين حمله ى سنگينى مواجه شده بود و دشمن در هزاران كيلومتر زمين ما، از جنوبى ترين نقطه تا شمالى ترين نقطه ى همسايگى با عراق ، مستقر شده بود؛ اما در اين حال به ما مى گفتند بياييد مذاكره كنيد، مذاكره از موضع ضعف و ذلت و همراه با دست پر حريف در چانه زنى . آن روز اگر مذاكره صورت مى گرفت - كه يك عده از سياسيون ، همان روز به امام فشار مى آوردند كه بنشينند مذاكره كنيد - مطمئنا عراق از بخش عمده ى خاك ما خارج نمى شد و تا امروز خوزستان و خرمشهر و شايد بسيارى از مناطق ديگر همچنان زير چكمه ى نيروهاى متجاوز بيگانه بود؛ اما امام ايستاد. منطق امام اين بود كه وقتى متجاوز در خاك ماست و با دست پر دارد ما را تهديد مى كند، ما مذاكره نمى كنيم ؛ مذاكره آن وقتى صورت مى گيرد كه دشمن از تمام خاك ما خارج شود. امروز عده يى ناجوانمردانه اين حقيقت را نديده مى گيرند. آن روز عده يى ، از جمله همان روسياهان فرارى از كشور كه امروز به دامن امريكا و اروپا و جاهاى ديگر پناه برده اند، از طريق محافل سياسى و روزنامه ها و راديو و تلويزيون - كه در دست آنها بود - مرتب فشار مى آوردند كه امام بايد مذاكره كند. هياءتهاى بين المللى هم مرتب به ايران مى آمدند و مى گفتند مذاكره كنيد. امام با الهام از همان بينش روشن ، ايمان راسخ ، توكل به خدا و قدرت اراده ايستاد و گفت اگر ما توانستيم سرزمينهاى خود را پس بگيريم ، آنگاه وقت مذاكره است ؛ امروز وقت مذاكره نيست ؛ عملا هم همين طور شد.

[R A H A]

عتبه بوسى آمريكا، چه افتخارى دارد؟
امروز خيلى از دولتها على رغم ملتها و روشنفكران و احساسات باطنى و قلبى خود، عتبه آمريكا و حتى عتبه ى صهيونيسم را بوسيده اند؛ خيلى از پارلمانهاى اروپايى هم عتبه ى صهيونيستها را بوسيده اند و غلام پولشان شده اند؛ به قول معروف نوكر بند جيب آنها شده اند. آن مركز و قدرتى كه به عنوان يك دستگاه رسمى سياسى شناخته شده در دنياست - با تريبونهايى كه براى يك چنين دستگاهى وجود دارد - و به يك ملت شصت ميليونى متكى است و همچنان سنگر دفاع از آزادى خواهى و عدالت و آرمانهاى بشرى و انسانى و بين المللى شمرده مى شود، ايران اسلامى امروز است . دفاع از اين نظام ، وظيفه ى همه است ، مخصوص كسى كه عضو نظام هست و جزو تشكيلات دولتى يا غيره هست يا نيست ، نمى باشد؛ همه بايد دفاع كنيم . اگر كسى بر خلاف اين عمل كرد، لازم نيست كه كسى سند بياورد كه اين مثلا وابسته ى فلان دستگاه و سيستم جاسوسى دنياست ؛ لازم هم نيست رسما وابسته باشد، اما همان حرف را دارد مى زند و همان كار را مى كند؛ اگر پولى هم از آنها نمى گيرد، در واقع نوكر بى جيره و مواجب آنهاست . امروز A.i.c امريكا و موساد اسرائيل مهم ترين هدفشان اين است كه منفذى در داخل نظام اسلامى ايجاد كنند تا بتوانند ضربه يى بزنند و از اين استحكام و اقتدارى كه امروز اين نظام در دنيا به عنوان سنگر دارد، بكاهند. حالا يك نفر در داخل همين را ولو با مشت گره كرده ، ولو از سنگر دانشگاه ، ولو از پشت يك تريبون رسمى فرياد كند؛ اين كه هنر نيست ، اين كه افتخار ندارد. همراهى با قلدرترين قلدرهاى عالم و ضد عدالت ترين دولتها و مراكز قدرت چه افتخارى دارد؟ آن روزى كه با نظام طاغوت مى جنگيديم هر حركت يك مبارز، افتخار آفرين بود آن مبارزات افتخار داشت . امروز بعضى از قشرها با رژيمهاى طاغوتى و وابسته و فاسد در دنيا مى جنگند، كه افتخار دارد دامان مقابله كردن با نظامى كه سرپا در مقابل مراكز قدرت استكبار ايستاده ، افتخار براى كسى ندارد. (32)