*^*خاطرات و حكايتها - جلد هشتم *^*

[R A H A]

چرا مردم را مى كوبيد؟
مساءله ى مربوط به مسائل خارجى ، فاجعه ى افغانستان است . البته من حرفهاى خود را در باب مساءلهى افغانستان عرض كرده ام ؛ آنچه كه در اين جا به شما مردم عزيز مى خواهم عرض كنم ، چند نكته است :
نكته ى اول اين است كه سعى امريكاييها اين بود كه پاى ايران را به اين مناقشه بكشانند. البته نفس اين كه متهم كردن آن مجموعه ى افغانى يا عرب چقدر درست و چقدر غلط است ، چه دليلى دارد، يا دارد يا ندارد، به كنار كه امريكاييها تاكنون به هيچ كس دليل قانع كننده يى نشان نداده اند اما بر فرض كه اين تهمت راست باشد، آنها به جاى اين كه با متهمان خودشان روبه رو بجنگند و مبارزه كنند، ملت افغانستان را هدف قرار داده اند! الان هم بيست ودو سه روز است كه دارند مرتب شهرها و مردم مظلوم افغانستان را مى كوبند. اصرار داشتند ما را وارد اين مناقشه كنند: فضايتان را بدهيد و زمينتان را در اختيار بگذاريد تا ما بتوانيم عبور كنيم ! اگر دولت از اول آن موضع قاطع را نمى گرفت ، توقعشان روزبه روز بيشتر مى شد. يكى از هدفهاى آنها اين بود كه به توده هاى عظيمى كه در سرتاسر دنياى اسلام براى ملت ايران و نظام اسلامى اخترام قائلند، بگويند آن قدرى كه هم شما خيال مى كنيد، ايران به اصول اسلامى پايبندند نيست . هدف ديگرشان اين بود كه براى مسلمان كشى مجوز كسب كنند. ملت افغانستان را دارند دارند قتل عام مى كنند؛ چه مجوزى از اين بهتر كه بگويند ايران هم خبر دارد و با ما همراه است ؟ ما اصرار ورزيديم كه مواضع خود را بدون هيچ گونه ابهامى براى دنيا بيان كنيم . من به مسؤ ولان كشور گفتم بايد در موضعگريها هيچ گونه دو پهلويى وجود نداشته باشد؛ صريح روشن بايد بگويد ما با تروريسم مخالفيم ؛ با حمله ى امريكا به افغانستان هم مخالفيم ؛ در هيچ ائتلافى هم كه رهبر آن امريكا باشد، شركت نخواهيم كرد.
نكته ى بعد اين است كه امريكاييها با حمله ى به افغانستان ضرر كردند. آنها چه به مقاصد نظامى خود در اين جا برسند، چه نرسند، دو ضررى است كه دنياى غرب در آن با امريكا شريك است .آن ضرر عمده يى كه خود آمريكا و دنياى غرب مشتركا در اين قضيه تحمل كردند، اين است كه چهره ى ليبراليزم غربى يك بار ديگر افشاء شد. در دنيا اين قدر با افتخار از ليبرال دمكراسى غرب نام مى آورند و مى گويند و در غرب ، آزادى و تمدن و دمكراسى و احترام به آراء مردم وجود دارد. بله ، زبان جاى نرمى است و هر طور بخواهند، مى توانند آن را بگردانند؛ اما در ميدان آزمايش معلوم مى شود كه هر كس چكاره است . افغانستان ميدان آزمايش جديدى براى ليبراليزم غرب شد تا نشان داده شود اينها آن جايى كه منافع و خواست استكبارى شان اقتضاء كند، از هيچ عملى فرو گذار نمى كنند و حاضرند يك كشور و ملت را بدون هيچ دليلى به خاك و خون بكشند. در قضيه ى حمله ى به عراق ، دولت آمريكا دليل گونه و بهانه يى داشت ؛ مى گفت عراق به كويت حمله كرده است ؛ البته آن دليل هم كافى نبود. اگر عراق به كويت حمله مى كردند. چرا بايد به شهرهاى عراق حمله كنند؟! به نيروهاى نظامى بايد حمله مى كردند. بنابر اين آن جا اين دليل ، كاملا قانع كننده نبود؛ اما اين جا همان هم نيست . اينها خودشان هم اعتراف مى كنند كه مردم هرات ، قندهار، كابل و جلال آباد هيچ تقصيرى ندارد؛ بلكه يك گروه يا چند نفر انگشت شمار مسؤ وليت دارند؛ پس چرا مردم را مى كوبيد؟! براى اينكه بتوانند به ملت امريكا جوابى بدهند، براى خود مجوز درست كرده اند و از روى خشم ، چنين حركت وحشيانه اى را مرتكب مى شوند و مردم افغانستان را قتل عام مى كنند. بنابر اين چهره ى ليبراليزو غربى يك بار ديگر افشاء شد و معلوم گرديد در زير دسته گلى كه نشان مى دهند، چماق مخفى كرده اند و در زير اين ظواهر ادكلن زده ى كروات بسته ى منظم و مرتب ، يك چهره ى مخوف پنهان است ؛ اين را دنيا فهميده است .
اما آن ضررى كه مخصوص امريكاست ، اين است كه نهضت جهانى اسلام را با شعار ((مرگ بر آمريكا)) تسريع شد و نشان داده شد ((استكبار))ى كه ايران تكرار مى كند، يعنى چه . وقتى گفته مى شود دليل بياوريد كه اين اشخاصى كه شما مى گوييد، متهم قضيه ى بيستم شهريور نيويورك و واشنگتن اند، دليل نمى آورند؛ مى گويند اينها مجرمند! وقتى گفته مى شود به مردم افغانستان حمله نكنيد، حمله مى كنند؛ حتى دوستان اروپايى شان هم كه صريحا حاضر نيستند حمله را محكوم كنند، ولى با زبانهاى گوناگون اين كار را زشت مى شمرند؛ در عين حال باز امريكاييها دست بر نمى دارند! وقتى به آنها مى گويند مردم دارند در افغانستان كشته مى شوند، آقا بر مى دارد مصاحبه مى كند كه نه ، اين عكسهايى كه شما از بچه ها و زنهاى مجروح در تلويزيون نشان داديد، جعلى است ؛ ما هيچ كس را نكشته ايم ! اين همه خانه را خراب كردند، مراكز هلال احمر را زدند، مراكز نظامى را به طور آشكار نابود و ويران كردند؛ اما مثل آدمى كه ((ان راه استغنى )) است ، با يك حالت تكبر مى گويد نه ؛ همين چيزى است كه من مى گويم ! وقتى به آنهامى گويند ماه رمضان نزديك است ، به مناسبت اين ماه حملات خود را قطع كنيد، مى گويند نه ؛ ما براى ماه رمضان حملات را متوقف نمى كنيم ! وقتى به آنها مى گويند بمبها و موشكهاى آن چنانى در افغانستان جنايت به بار مى آورد، با خونسردى تمام مصاحبه مى كنند و مى گويند ما تصميم داريم اين نوع بمبها و موشكها را همچنان بر سر اين كشور ببارانيم ! استكبار يعنى همين كه گوششان بدهكار هيچ حرف حسابى در دنيا نباشد. اينها توقع دارند پاى كشورهاى اسلامى و ايران اسلامى به مناقشه يى كه به هيچ وجه نمى شود موضع اين مستكبر ظالم متجاوز را در آن تاءييد كرد، كشانده شود. سعى دولت جمهورى اسلامى و مسؤ ولان كشور بر اين بوده است كه كشور را از اين مناقشه دور نگهدارند؛ اما در عين حال مواضعشان را به همه ى دنيا بگويند. و من به شما عرض كنم ، نشانه ى رشد نظام اسلامى و انگيزه هاى اسلامى در دنيا همين بود كه اين پيام از سوى ملتهاى مسلمان گرفته شد. خيليها دلشان مى خواست در روزهاى اول چيزى بگويند؛اما تهديدها اجازه نمى داد. وقتى جمهورى اسلامى حرف خود را بيان كرد، ديگران هم جراءت پيدا كردند و حرفشان را گفتند.(7)