*^*خاطرات و حکایتها - جلد هفتم*^*

[R A H A]

انگار نه انگار
و اما استقلال در مساءله ى بسيار مهم خاورميانه كه جزو مسايل درجه ى يك دنياست الان سى ، چهل سال است كه مساءله ى فلسطين جزو مسائل طراز اول دنياست . ما در اين مساءله حرف يگانه يى داريم ؛ استقلال داريم ؛ حاضر نشديم الگويهاى ديگران را قبول كنيم . كشورهاى همسايه يك روز همين شعارها را مى دادند، منتها آنها تحت ضرورتهاى گوناگون و به خاطر گرفتاريهاى فراوانى كه داشتند واقعا گرفتارى داشتند مجبور شدند و رفتند تسليم همان الگوهايى كه آنها مى خواستند شدند، حالا با اختلافاتى كه طبعا باقى مى ماند، البته ملاحظه مى كنيد كه اين نرمش و اين گرايش ، مشكلى از مشكلات اين كشورها را حل نكرد. همچنانى كه هيچ مشكلى از فلسطينيها را حل نكرد. اين گرايش ذلت آميز و تن دادن ذلت آميز كه اينها در مقابل فشار آمريكا و صهيونيستها از خودشان نشان دادند، هيچ مشكلى را حل نمى كند؛ اين هم يك بحث ديگر است كه حالا جايش الان نيست .
من به شما عرض بكنم ، در مقابل قدرتى كه شما قرار گرفتيد مثل قدرت آمريكا هر چه كه شما امتياز بدهيد، يك امتياز بعدى هم وجود دارد كه بايد بدهيد، اگر نداديد، همين هياهو و جنجال هست . اين جورى نيست كه اگر شما اين امتياز را داديد، ديگر جنجال تمام بشود؛ حالا بياييد مثلا مذاكره كنيد، بعضيها مى نشينند فكر مى كنند كه ما بر اثر مذاكره نكردن با آمريكا چه ضررهايى را داريم متحمل مى شويم ؛ يا بر اثر رابطه نداشتن با آمريكا چه ضررهايى را داريم متحمل مى شويم ؛ من از اين آقايان سؤ ال مى كنم خوب ، شماها ديپلماتيد، سياسى هستيد، روى اين مساءله بايد فكربكنيد كدام امتياز را اگر شما داديد، اين مشكلات برطرف خواهد شد؟ اگر مذاكره كرديد، مشكلات برطرف مى شويد؟ پشت ميز مذاكره نشستيد، اين مشكلات برطرف مى شود؟ مشكلاتى كه فرض مى شود از ناحيه آمريكاست ، آنها هم جاى خدشه و مناقشه ى فراوان دارد. يا اين كه نه ، پشت ميز مذاكره ، او وسيله اى پيدا مى كند كه حرف خودش را از همان موضع ابرقدرتى به شما بگويد كه امروز نمى تواند بگويد. امروز حداقل اين هست كه اگر بخواهند چيزى به ما بگويند، بايد يك نامه ى بى نام و بى نشان و بى عنوان و بى امضاء از طريق دور قمرى حافظ منافع بفرستند تا برسد دست يك نفرى ؛ اينها هم با همان لحن مى فرستند مى رود آن جا، انگار نه انگار.(50)