ماها گوش مى كرديم ، آن طرف ديگر نه !
شما ديديد كه امام بزرگوارمان ، در پيامهاى مختلف و در سخنرانيهاى گوناگون و در توصيه هاى خصوصى ، چه قدر روى وحدت كلمه تاءكيد مى كردند.
من يادم مى آيد، در آن سالهايى كه فتنه ى ليبرالها، همه ى حواس اين كشور را به خود جلب كرده بود، ماها غالبا خدمت ايشان مى رفتيم ؛ يا شكايت مى كرديم ، يا كارى داشتيم ، يا ايشان كار داشتند. در آن ديدارها، امام مكرر مى فرمودند كه اگر شماها با هم اختلاف و دعوا هم داريد، اين دعوا را در درون خودتان تمام كنيد؛ چرا در ملاء عام مطرح شود؟ البته وقتى ايشان مى فرمودند، يك دسته - كه ماها بوديم - گوش مى كردند و دهانشان را مى بستند. شما مرحوم شهيد بهشتى (رضوان الله عليه ) را يادتان است . با اين كه آدمى بود كه خيلى حرف داشت ، خيلى هم قدرت گفتن داشت ، سكوت كرد؛ ولى آن طرف ديگر، نه . امام (ره ) پاس وحدت را داشتند و وحدت نگذاشتند كه وضع به آن صورت پيش برود. مساءله ى وحدت ، اين قدر مهم است .(38)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)