استاد بازی | سیدنی شلدون

[R A H A]

"میدانم که تو چرا این کار را میکنی از پدرم متنفری "مارگارت به او نزدیکتر شد"اما باید بدانی که او هربالایی که سرت اورده و هر بدی که به تو کرده است من چیزی راجع به ان نمیدانستم خواهش میکنم به تو التماس میکنم این را باور کن از من متنفر نباش خیلی دوستت دارم"
جیمی به سردی به او نگاه کرد:"این مشکل توست اینطور نیست؟"
"خواهش میکنم اینطور به من نگاه نکن تو هم مرا دوست داری ..."
جیمی به حرفهای او گوش نمیکرد او در خیال دوباره در حال انجام ان سفر وحشتناک به پاردسپن بود سفری که در نیمه راهش تقریبا جان داده بود...و صخر ها را از ساحل رودخانه جابه جا میکرد انقدر زحمت میکشید و تلاش میکرد که نزدیک بود از حال برود و بالاخره به طور معجزه اسایی الماسها را پیدا کرده بود...انها را دوسدتی تقدیم وندرمرو کرده بود و صدای وندرمرو را میشنید که میگفت پسر جان مثل این که حرفم را اشتباه متوجه شدی من به شریک احتیاج ندارم تو برایم کار کردی من بست و چهار ساعت بهت مهلت میدم که از این شهر بروی و سپس ان کتک زدند سیعانه ...میتواست بار دیگر بوی گنداگین لاشخور ها را استشمام کند منقارهای تیزشان را که در گوشتش فرو میرفت و ان را پاره میکرد احساس کند گویی از فاصله ی دور صدای مارگارت را میشنید:"به خاطر نمیاوری؟من به تو تعلق دارم...دوستت دارم"
جیمی از رویایش بیرون امد و به مارگارت نگاه کرد عشق ا و هیچ نظری راجع به مهنای ان کلمه نداشت وندرمرو همه احساست را غیر از نفرت در اوخشکانده و از بین برده بود او فقط با نفرت زندگی میکرد تنفر عصاره حیاتش تبدیل شده بود مثل خون در رگهایش گردش میکرد هنگامی که با کوسه ها مبارزه میکرد وثتی زا روی صخره های نوک تیز عبور کرده و روی مین های سرزمین های الماس خیز در صحرای نامیب خزیده بود نفرت تنها چیزی بود که او را زنده نگه داشته بود شاعران درباره ی عشق میسرودند و اوازه خوانان راجع به ان میخواندن و شاید این حقیقتی بود اشید وجود داشت اما عشق برای مردان دیگر بود نه برای جیمی مک گریگور
"تو دختر سلیمان وندرمرو هستی نوه ی او در شکمت حمل میکنی گم شو"
برای مارگارت جایی وجود نداشت که برود او پدرش را دوست داشت به بخشایش وی نیازمند بود اما میدانست که پدرش هرگز ــ هرگز نخواد تواسنت ــ او را ببخشد وی زندگی مارگارت را به جهنمی تبدلی میکرد اما راه انتخابی برایش باقی نماده بود بایستی به کسی پناه میاورد
ماگارت هتل را ترک کرد و پیاده به طرف فورشگاه پدرش رفت احاسس میکرد از مقابل هرکسی کهمیگذرد ان فرد به او خیره میشود برخی از مردها با نگاه های معنی داری به او لبخند میزدند ولی مارگارت همانطور گردنش را بالا نگه داشت و از برابر انها رد شد هنگامی که به فروشگاه رسید لحظه ای مردد ایستاد سپس داخل شد در فرشگاه کسی بود پدرش از پستو به داخل امد
"پدر..."
"تو!"تحقیر و بیاعتنایی در صدایش مثل یک سیلی به صورت مارگارت نواخته شد پدر نزدیکتر امد و مارگارت میتوانست بوی ویسکی را که از دهانش بیرون میامد استشمام کند"میخواهم همین امشب از این شهر خارج بشوی حالا امشب دیگر هرگز این طرفها پیدایت نشود حرفم را شنیدی ؟هرگز!"او مشتی اسکناس از جیبش بیرون اورد و روی زمین پرت کرد :"این پول را بردار و از اینجا برو"
"من نوه ی شما را در شکمم دارم"
"تو بچه ی شیطان را در شکمت داری"وندرمرو به مارگارت نزدیک تر شدو دستهایش را مشت کرد"هر بار که مردم تو را ببینند که مثل یک روسپی با غرور و تکبر راه میروی به بی ابرویی من میاندیشند اگر از انیجا بوری موضوع از یادشان خواهد رفت"
مارارت برای لحظه ای طولانی و پایان ناپذیر به پدرش نگاه کرد سپس برگشت و کورکورانه و سکندری خوران از در خارج شد
پدرش فریاد زد:"روسپی پول پول را فراموش کردی
پانسیون ارزانی در حومه ی شهر وجود داشت و مارگارت راهش را به ان سو کشید فکرش پرشان بود و به هر سو گردش میکرد هنگامی که به انجا رسید دنبال خانم ائنز گشت خانم ائنز زنی فربه با صورتی خندان و مهربان بود و 50 و چند سال داشت شوهرش او را با خود به کلیپ دریفت اورده و سپس ترکش کرده بود یک زن کم طاقت ممکن بود از این ضربه ی روحی درهم بشکند و نابود شود اما خانم ائنز از این ضربه جان سالم به در برده بود او در این شهر ادمهای خوب زیادی را درگیر مشکلات دیده بود اما هرگز کسی را گرفتار تر از این دختر هفده ساله که اکنون مقابل او ایستاده بود ندیده بود
"تو میخواستی مرا ببینی؟"
"بله فکر کردم ـــ فکر کردم شاید شما کاری در اینجا برای من داشته باشید"
"کار؟چه کاری بلدی؟"
"هرکاری من اشپز خوبی هستم میتوانم در سالن غذاخوریتان پیشخدمت باشم میتوانم رختخاب ها را مرتب کن من ــ من میتوانم ـــ"در صدایش یاس موج میزد:"اوه خواهش میکنم "ملتمسانه افزود:"هرکاری بگویید انجام خواهد داد"
خانم ائنز به ان دختر لرزان که جلوی او ایستاده بود نگاه کردو قلبش به درد امد:"فکر میکنم به کمک احتیاج داشته باشیم از کی میتوانی کارت را شروع کنی؟"میتوانست ببیند که احساس ارامش چهره مارگارت را روشن کرد
"از همین حالا"
"به تو میتوانم فقط ـ"مبلغی را در نظر اورد و چیزی به ان اضافه کرد:"یک پوند و دو شیلینگ و یازده پنس در ماه بپردازم به علاوه جا و غذا"
مارگارت با سپاسگزاری گفت:"بسیار هم عالی است"
سلیمان وندرمرو اکنون به ندرت در خیابان های کلیپ دریفت ظاهر میشد مشتریان او بیش از بیش تابلوی "فورشگاه بسته است"را روی در جلویی فروشگاهش در تمام ساعات روز میدیدند پس از مدتی انها از جاهای دیگری خرید میکردند و معاملشان را با کسان دیگری انجام میدادند
اما سلیمان وندرمرو هنوز هم هر روز یکشنبه به کلیسا میرفت او برای دعا کردن به انجا نمیرفت بلکه از خدا تقاضا میکرد که این رسوایی و بدنامی وحشتناک را که بر شانه های بنده مطیع و فرمانبردارش سنگینی میکرد یک جوریبرطرف کند جماعت نمازگزارن که به طور دائمی به کلیا رفت وامد میکردند از انجا که سلیمان وندرمرو مردی مقتدر و ثروتمند بود همیشه با احترام به او نگریسته بودند اما اکنون سلیمان میتوانست نگاه های خیره و نجواهای را از پشت سرش احساس کندو بشنود خانواده ای که نیمکت کنار او را اشغال کرده بودند به محض ان که او در کنارشان جای گرفت به نیمکت دیگری رفتند و نشستند او یک فرد مطرود و تحقیر شده به حساب میامد ولی انچه روخیه اش را به کلی در هم شکسته بود نطق اتشین و پر داد کشیش بود که به طور ماهرانه ای فصول خاصی از انجیل یعنی فصل خروج قوم بنی اسرائیل از مصر و فصل مربوط به پیامبر خرقیل و فصل لاویان را با هم امیخته بود"من پروردگارتو بر همه چیز اگاه و دانا هستم و از بیلیاقتی پدران در قبال تربیت فرزندانشان رنج میبرم ای روسپی این کلمان الهی را بشنو و عبرت بگیر چرا پلیدی و قباحت کار تو اشکار شده و واحت تو که با فاسقانت به فشحا و فساد مشغول بودی فاش گشته است...و خداوند با موسی صحبت میکرد میگفت:هرگز دخترت را به فحشا تشویق نکن که او روسپی بشود چرا که فحشا زمنی را فرا خواهد گرفت و زمین پر از پلیدی و رذالت خواهد شد..."
پس از ان روز یکشنبه وندرمرو دیگر هرگز پایش را به کلیسا نگذاشت
همچنان که تجارت و کسب و کار سلیمان وندرمرو رو به زوال میرفت جیمی مک گریگور ثروتمند تر و ثروتمند تر میشد هزینه ی استخراج الماس ها همچنان که حفاری به اعماق زمین کشانده میشد افزایش میافت و معدنچیان مدعی مالکیت زمین های مورد نظرشان قادر به خرید تجهیزات پیچیده و دقیقی که مورد نیازشان بود نبودند این شایعه به سرعت بین مردم رواج یافت که جیمی مک گریگور حاضر به سرمایه گذاری در قبال دریافت سهمی در معادن است و به موقعش جیمی سهم شرکایش را هم میخرید و ملک را کاملا از ان خود میساخت او در املاک و مستغلات و تجارت و استخراج طلا هم سرمایه گذاری کرد در معاملات خود به راستی صادق و بدون ریا بود و همچنان که شهرتش بیشتر میشد اشخاص بیشتری برای معامله و کار نزدش میشتافتند
در شهر دو بانک وجود داشت و هنگامی که یکی از انها به دلیل مدیریت نالایق ورشکست شد جیمی ان را خرید کارکنان خودش را در انجا گمارد ولی نامش را از اعضای هیات مدیره پنهان نگاه میداشت و در فهرست نیم اورد
گویی هر کاری که جیمی به ان دست میزد رونق و موفقیت میافت او موفق و ثروتمند بود ماورای رویهایی که در زمان کوکی در خیال داشت اما ای وضع مفهوم و معنا و اهمیت زیادی برایش نداشت او موفقیتش را تنها با شکست های سلیمان وندرمرو میسنجید انتقام جویی او تازه شروع شده بود
گاه به گاه جیمی در خیابان با مارگرات مواجه میشد ولی اصلا به او توجه نمیکرد
جیمی نمیدانتس که ان رویارویی های اتفاقی چه معنایی برای مارگارت دارد دیدن جیمی باعث میشد نفس در سینه مارگارت حبس شود و مارگرات بایستی میایستاد تا تسلط بر خویش را دوباره به دست اورد هنوز به طور کامل و تمام عیار جیمی را دوست داشت هیچ چیز نمیتوانست این را عوض کند جیمی از جسم مارگارت برای تنبیه پدر او استفاده کرده بود اما مارگارت میدانست که همین میتواند یک شمشیر دولبه باشد به زودی او فرزند جیمی را به دنیا می اورد و هنگامی که جیمی چشمش به نوزاد میافتاد که از گوشت و خون خودش بود با مارگارت ازدواج میکرد و روی فرزندش نامی میگذاشت مارگارت به خانم جیمی مکگریگور تبدلی میشد و دیگر از دنیا هیچ چیز نمیخواتس او شبها پیش از ان که به خواب رود شکم برامده اش را لمس میکرد و نجوا میکرد:"پسر ما"احتمالا احمقانه بود که فکر کند میتواند روی جنسیت بچه تاثیر بگذارد اما وی نمیخواست هرگونه احتمالی را نادیده بگیرد هر مردی یک پسر میخواست
همچنان که شکمش بزرگتر میشد مارگارت دچار وحشت بیشتری میشد او ارزو داشت کسی را داشته باشد که با او درد دل کند اما زنان شهر با او حرف نمیزدند مذهبشان به انها مجازان را اموخته بود نه بخشش را او تنها بود در احاطه ی بیگانگان و شبها به حال زار خودش و بچه به دینا نیامده اش میگریست
جیمی مکگریگور یک ساختمان دوطبقه در قلب کلیپ دریفت خریده بود و از ان به عنوان پایگاهی برای انجام فعالیت های بازرگانی رو به رشدش استفاده میکرد روزی هری مک میلان حسابدار ارشید جیمی سرگرم صحبت با او بود
او به جیمی گفت:"ما در حال ترکیب و ادغام شرکتهای شما هستیم و یه یک نام تجاری احتیاج داریم ایا پیشنهادی در ذهن دارید؟"
"درباره اش فکر خواهم کرد"
جیمی درباره ان اندیشید او هنوز انعکاس صداهای مربوط به زمانی دور را در گوشهایش میشنید صداهایی که در ان زمین های الماس خیر در صحرای نامیب از میان گردباد دریایی عوبر میکرد و به گوشش میرسید و دانست که تنها یک نام وجود دارد که مود توجه اوست او حسابدار را احضار کرد و گفت:"ما میخواهیم شرکت تازه را کروگرـ برنت بنامیم شرکت کروگر ـ برنت با مسئولیت محدود"
الوین کوری مدیر بانک جیمی توقفی کرد تا با او دیدار کند او گفت:"موضوع وامهای اقای وندرمرو در میان است او مدت مدیدی است که نتوانسته اقساط وامهایش را بپردازد در گذشته همیشه یک مشتری خوش حساب بود اما اوضاعش به کلی تغییر کرده است اقای مک گریگور فکر میکنم دیگر باید دادن وام به او را قطع کنیم"
"نه"
کوری با حیرت به جیمی نگاه کرد:"او امروز صبح به بانک امد و میخواست بز هم وام بگیرد ــ"
"وام را بهش بده هرچقدر پول میخواهد در اختیارش بگذار"
مدیر بانک برخاست "هرچه شما بفرکایید جناب مکگریگور به او خواهم گفت شما ــ"
"لازم نیست چیزی به او بگویی فقط پول را بهش بده"
مارگارت هرروز 5 صبح از خواب برمیخواست تا قرصهای بزرگ نان خوش عطر(که بوی فوق العاده ای داشت )و بیسکویت های درست شده با خمیر ترش بپزد و هنگامی کهساکنان پانسیون پشت سر هم برای صرف صبحانه به سالن غذاخوری میامدند او از ایشان با هلیم گندم و املت گوشت گوساله کیک های درست شده با ارد گندم سیاه شیرینی رولت و قهوه ی داغی که از ان بخار بر میخاست پذیرایی میکرد بیشار مهمانان پانیون جویندگانی بودند که به سوی زمینهای مورد ادهایشان میرفتند یا از انجا بازمیگشتند انها مدتی در کلیپ دریفت توقف میکردند به اندازه ای که بتواند الماسهایشان را نزد ارزیاب ببرند به حمام بروند بد مستی کنند و به یکی از اماکن تفریحی شهر سر بزنند برنامه سفرشان تقریبا همیشه به این منوال بود اکثر قریب به اتفاقشان ماجراجویانی خشن و عامی و بیسواد بودند
در کلیپ دریفت قانونی نانوشته وجود داشت ان این ود که زنان خوب و پاک دامن دست از پا خطا نمیکردند اگر مردی میخواست خوشگذرانی کند مستقیما سراغ روسپی ها میرفت اما مارگارت وندرمرو از دید معدنچیان چالشی محسوب میشدند که در هیچ طبقه بندی یا دسته خاصی جا نمیگرفت دختران پاکدامن و مجرد حامله نمیشدند و این طرز فکر بی اساس بین ماجراجویان رواج داشت که از انا که مارگارت یک بار دچار انحطاط اخلاقی شده است احتمالا مشتاق است با دیگران هم بستر شود تنها کاری که انها میباست انجام میدادند این بود که از او درخواست کنند و این درخواست را هم از او میکردند
برخی از جویندگان الماس بیپرده وقیحانه تقاضایشان را مطرح میکردند بقیه صرفا هیز بودند و نگاه های پنهانی و زیر زیرکی به میانداختند مارگارت در کمال وقار و ارامش و متانت با همه انها رفتار میکرد و انها را متوجه اشتباهشان میساخت اما یک شب که خانم ائنز اماده رفتن به بستر میشد داد و فریاد هایی شنید که از اتاق مارگارت در عقب خانه میامد بانوی صاحبخانه در را با حرکتی محکم گشود و ترسان داخل شد یکی از مهمانان یک جوینده ی الماس مست لباس خواب مارگارت را دریده و او را روی تخت انداخته بود
خانم ائنز مثل ببری خودش را روی او انداخت یک اتو برداشت و با ان شروع به زدن مرد کرد نصف جثه ان جوینده ی الماس را داشت اما فرقی نمیکرد او با وجودی اکنده از خشمی فراگیر و نیروبخش جوینده ی الماس را با ضربات اتو بیهوش کرد وا را به طرف راهرو و از انجا به وسط خیابان کشاند سپس برگشت و با عجله به طرف اتاق مارگارت رفت مارگارت دستمال به دست در حال پاک کردن خون از لبانش بود دستهایش میلرزید
"مگی حالت خوبه؟"
"بله منـــممنونم خانم ائنز"
ناگهان قطرات اشک به چشمان مارگارت امد در شهری که فقط عده کمی از صحبت با او امتناع نمیکردند و جواب سلامش را میدادند در اینجا کسی وجود داشت که نسبت به او رافت و مهربانی نشان میداد
خانم ائنز به شکم بر امده ی مارگارت نگاهی اداخت و به خود گفت دخترک خیالباف بیچاره جیمی مکگریگور هرگز با او ازدواج نخواهد کرد
زمان زایمان نزدیکتر و نزدیک تر میشد مارگارتاکنون خیلی زود خسته میشد و خم و راست شدن دیگر برایش خیلی سخت شبده بود تنها دلخوشی او فقط هنگامی بود که احساس میکرد بچه هاش درون بدنش وول میخورد او و پسرش کاملا در این جهان تنها بودند و او با پسرش ساعتها حرف میزد به وی دربارهی همه چیز های خار العاده حیرت اوری که در زندگی در انتظارش بود میگفت
شبی اخر وقت مدت کوتاهی پس از صرف شام یک پسر بچه ی سایه پوست در پانسیو ظاهر شد و نامه ی موم شده ای به دست مارگارت داد
پسر به مارگارت گفت:"تا جواب مرا بدهید همین جا منتظر میمانم"
مارگارت نامه را خواند سپس ان را دوباره و خیلی اهسته خواند گفت:"بلی جواب بلی است"
جمعه اینده درست سر ظهر مارگارت به جلوی در روسپی خانه ی مادام اکنس رسید تابلویی روی در اعلام میکرد که خانه تعطیل است مارکارت با حالتی مردد اهسته تق قتق به در زد نگاه های خیره ی عابران را نادیده گرفت از خودش میپرسید مبادا با امدن به اینجا اشتباهی مرتکب شده باشد برایش تصمیمی دشوار بود و او صرفا بر اثر تنهایی شدید این دعوت را پذیرفته بود درنامه چنین امده بود:
دوشیزه وندرمرو عزیز
اصلا به من ربطی ندارد اما دخترهای این خانه و من درباره ی وضعیت شما که نشانه ی بدشانسی خودتان و بی انصافی اهالی اینجاست با هم صحبت کردیم و فکر میکنیم که واقعا مایه ی شرمندگی است دوست داریم به شما و بچتان کمک کنیم اگر باعث ازردگی و شرمساری شما نمیشود خوشحال و مفتخر میشویم که برای صرف ناار نزد ما بیاید تا با هم غذایی بخوریم ایا ظهر جمعه برای شما مناسب است؟

ارادتمند شما



مادام اگنس

درضمن :سعی میکنمی در حضور شما رفتاری کاملا مناسب و سنجیده و معقول داشته باشیم
مارگارت پیش خود صلاح و مشورت کرد که شاید بهتر باشد جلوی در نماند و برود که خود مادام اگنس در را باز کرد
او بازوی مارگارت را گرفت و گفت:"بیا تو عزیزم تو این گرمای لعنتی هلاک شدی"
او مارگارت را به اتاق پذیرایی راهنمایی کرد که در ان میزها و کاناپه ها و صندلی ها و صندلی های رویه مخملی قرمز طرح ویکتوریایی دیده میشد اتاق با نوازهای کاغذی زینتی و روبان و نیز ــ خدا میداند از کجا انها را اورده بودند ــ با بادکنکهایی به رنگ های شاد و زنده تزیین شده بود روی تابلوهایی از مقوا که از سقف اویزان بود با خط نه جندان خوش نوشته بودند:
کوچولو خوش امدی...این نوزاد حتما پسر خواهد بود...تولدش مبارک.
در اتاق پذیرایی هشت نفر از دخترهای مادام اگنس با چثه ها سن ها رنگ پوست ها و زنگ موهای مختلف حضور داشتند انها همگی به دستور مادام اگنس برای این موقعیت بخصوص لباسهای مرتب و پوشیده ای بر تن داشتند پیراهنهای پوشیده ی مخصوص روز به تنشان بود و هیچ ارایشی به چهره نداشتند مارگارت با حیرت اندیشید اینها از اکثر زنان این شهر محترم تر به نظر میرسند
او به ان زنان روسپی که در اتاق بودند خیره ماند نمیدانست دقیقا باید چه کار کند تعدادی از چهره ها اشنا بودند مارگارت هنگامی که در فورشگاه پدرش کار میکرد به چند نفرشان کالا فروخته بود برخی از انان جوان و واقعا زیبا بودند یکی دو نفر هم مسن تر و چاق بودند و معلوم بود موهایشان را رنگ کرده اند اما همه انها یک وجه اشتراک داشتند ــ به او اهمیت میدادند رفتارشان صمیمانه و گرم و مهربان بود میخواستند او را خوشحال کنند
انها با بلاتکلیفی و اگاه از دستپاچگی خود دور مارگارت میچریدند و این پا و ان پا میکردند میترسیدند مبادا حرف اشتباهی بزنند یا کار خطایی بکنند مهم نبود مردم شهر چه میگفتند ان زنان میدانستند که این دختر دوشیزه ای محترم است و از تفاوت میان مارگارت و خودشان اگا بودند احساس غرور و افتخار میکردند که او به دیدنشان امده است و مصمم بودند اجازه ندهند هیچ چیزی این مهمانی افتخاری را خراب کند
او را به اتاق غذا خوری هدایت کردند در انجا میزی با حالتی شاد و زیبا چیده شده بود و یک بطری شامپانی روی میز جلوی صندلی که برای مارگارت در نظر گرفته شده بود قرار داشت همچنان که خانم ها در راهرو رفت و امد میکردند مارگارت به سوی پلکانی که به اتاق خوابها ی طبقه ی دوم منتهی میشد نگاهی انداخت او میدانست جیمی به اینجا سر میزند از خودش میپرسید کدام یک از ان دختر ها را انتخاب میکند شاید همه ی انها را و دوباره دختر ها را بررسی کرد و از خود پرسید که انها چه جاذبه ای برای جیمی دارند که او ندارد
ناهار کوچکی که وعده اش را داده بودند به ضیافتی مبدل شد بای ک سوپ سرد خوشمزه اغاز شد و با ماهی برشته کپور که بسیار تازه بود دنبال شد سپس خوراکی شامل گوشت گوسفند و اردک که اطراف ان با سیبزمینی و سبزی های اب پز تزیین شده بود سر میز اورده شد پس از ان یک کیک گرک پنیر و میوه و قهوه پذیرایی کردند مارگارت متوجه شد که با اشتهای فراوان غذا ها را میخورد و خیلی به او خوش میگذرد او را در بالای میز نشانده بودند مادام اگنس در سمت راستش نشسته بود و مگی دختری موبور و دسوت داشتنی که به نظر نمیرسید بیش از شانزده سال سن داشته باشد در سمت چپش بود در اغاز گفت و گوفها خشک و تصنعی بود دختر ها ده ها داستان جالب و مستهجن و رکیک داشتند که بگویند اما ان داستانها به نظر انها از توعی نبود که مارگارت هم باید میشنید و بنابراین درباره هوا و این که کلیپ دریفت با چه سرعتی رشد میکند و نیز راجع به اینده ی افریفای جنوبی حرف زندن انها در زمینه ی سیاست و اقتصاد و الماس مطلع بودند زیرا اطلاعاتشان را به صورت دست اول از کارشناسان فن دریافت میکردند
یکدفعه ان دختر موبور و زیبا یعنی مگی گفت:"جیمی به تازگی یک منطفه الماس خیز تازه در ــ"ناگهان اتاق در خاموشی و سکوت فرو رفت او بلافاصله متوجه اشتباهش شد و با حالتی عصبی افزود :"منظورم عمو جیمی ام است او ــ او شوهر عمه ام است"
مارگارت از موج ناگهانی حسادتی که در سراسر بدنش به گردش در امد حیزت کرد خانم اگنس بلافاصله موضوع صحبت را عوض کرد
هنگامی که ناهار به پایان رسید مادام اگنس از جا برخاست و گفت:"عزیزم دنبال من بیا"
مارگارت و دخترها او را تا اتاق پذیرایی دیگری که مارگارت قبلا ندیده بود دنبال کردند ان اتاق با ده ها هدیه پر شده بود همه هدایا به طرز زیبایی بسته بندی کرده بودند مارگارت نمیتوانست چیزی را که به چشم میدید باور کند
"من ــ من نمیدانم چه بگویم"
مادام اگنس گفت:"بازشان کن"
در ان اتاق یک ننوی چوبی کفشهای دست دور بچگانه بالا پوش های