باران ...

[tina]

باران می زند...
قطار اما
به راه می افتد
بی اعتنا،
به دانه های باران
به اشکهای من...

***
تو را می خوانم
چونان کویر تشنه
باران را....

[tina]

باران می بارد و من بی اختیار یاد درس لطیف هفت سالگی افتادم:

آن مرد آمد . آن مرد در باران آمد . اما او نیامد!
دیوانگی است؟؟
ببخش تو نیامدی!
اصلا قرار نبود که بیایی و چه زیبا می شود کسی وقتی بیاید که قرار نیست...

[tina]

باران می‌بارد که می‌بارد
روی چتر من حساب نکن.
بیا و برنگرد
برگشتنت
همه چیزهایی که ساخته‌ام
خراب می‌کند.
چانه می‌زنی چرا؟!
ارزان شده
گرانیت برایم دیگر.
فکر نکن دوستت دارم
تو فعلا دست آویز تنها نبودنی.

نغمه دانش آشتیانی

[tina]

بزن باران بهاران فصلِ خون است

خیابان سرخ و صحرا لاله گون است

بزن باران که بی چشمان ِ خورشید

جهان در تیه ِ ظلمت واژگون است


بزن باران نسیم از رفتن افتاد

بزن باران دل از دل بستن افتاد

بزن باران به رویشخانهء خاک

گـُل از رنگ و گیاه از رُستن افتاد


بزن باران که دیوان در کمین اند

پلیدان در لباس ِ زُهد و دین اند

به دشتستان ِ خون و رنج ِ خوبان

عَلمداران ِ وحشت خوشه چین اند

بزن باران ستمکاران به کارند

نهان در ظلمت ، اما بی شمارند

بزن باران ، خدارا صبر بشکن

که دیوان حاکم ِ مُلک و دیارند

سکوت ِ ابر را گاه ِ شکست است

بزن باران که شیخ ِ شهر مست است

ز خون ِ عاشقان پیمانهء سرخ

به دست ِ زاهدان ِ شب پرست است

بزن باران وگریان کن هوا را

سکون بر آسمان بشکن ، خدارا

هزاران نغمه در چنگ ِ زمان ریز

ببار آن نغمه های آشنا را


بزن باران جهان را مویه سرکن

به صحرا بار و دریا را خبر کن



بزن باران و گــَرد از باغ برگیر

بزن باران و دوران دگر کن




بزن باران به نام ِ هرچه خوبی ست

بیفشان دست ، وقتِ پایکوبی ست

مزارع تشنه ، جوباران پُر از سنگ

بزن باران که گاه ِ لایروبی ست

بزن باران و شادی بخش جان را

بباران شوق و شیرین کن زمان را

به بام ِ غرقه در خون ِ دیارم

بپا کن پرچم ِ رنگین کمان را



بزن باران که بی صبرند یاران

نمان خاموش ، گریان شو ، بباران

بزن باران بشوی آلودگی را

ز دامان ِ بلند ِ روزگاران

بزن باران بهاران فصل خون است


خیابان سرخ و صحرا لاله گون است

بزن باران که بی چشمان ِ خورشید

جهان در تیه ِ ظلمت واژگون است


بزن باران نسیم از رفتن افتاد

بزن باران دل از دل بستن افتاد

بزن باران به رویشخانهء خاک

گـُل از رنگ و گیاه از رُستن افتاد


بزن باران که دیوان در کمین اند

پلیدان در لباس ِ زُهد و دین اند

به دشتستان ِ خون و رنج ِ خوبان

عَلمداران ِ وحشت خوشه چین اند


بزن باران ستمکاران به کارند

نهان در ظلمت ، اما بی شمارند

بزن باران ، خدارا صبر بشکن

که دیوان حاکم ِ مُلک و دیارند


بزن باران فریب آئینه دار است

زمان یکسر به کام ِ نابکار است


سکوت ِ ابر را گاه ِ شکست است

بزن باران که شیخ ِ شهر مست است

ز خون ِ عاشقان پیمانهء سرخ

به دست ِ زاهدان ِ شب پرست است


بزن باران وگریان کن هوا را

سکون بر آسمان بشکن ، خدارا

هزاران نغمه در چنگ ِ زمان ریز

ببار آن نغمه های آشنا را


بزن باران جهان را مویه سرکن

به صحرا بار و دریا را خبر کن

بزن باران و گــَرد از باغ برگیر

بزن باران و دوران دگر کن


بزن باران به نام ِ هرچه خوبی ست

بیفشان دست ، وقتِ پایکوبی ست

مزارع تشنه ، جوباران پُر از سنگ

بزن باران که گاه ِ لایروبی ست


بزن باران و شادی بخش جان را

بباران شوق و شیرین کن زمان را

به بام ِ غرقه در خون ِ دیارم

بپا کن پرچم ِ رنگین کمان را


بزن باران که بی صبرند یاران

نمان خاموش ، گریان شو ، بباران

بزن باران بشوی آلودگی را

ز دامان ِ بلند ِ روزگاران ....

[tina]

باز هم باران


باز هم آن روز ها و شب هايي كه همرنگند

روز هيچ از روز پيدا ني

وشب از شب نگسلد گويي

آه.... گويا باز هم بايد

هفته‌اي را رفته

پندارم

هفته اي زرين

از شبانروزان فروردين

غرق خواهد گشت در بيهودگي

شايد

بس كه باران شبانروزي

آيد و آيد

و دريچه ي روزني زين سقف ماتم‌فام

نگشايد


***

باز هم آن روز و شب هايي كه تاريكند

روز همچون شبچراغ رنگها خاموش

همچنان رنگ چراغان، مات

باز گويي تا پسين واپسين ايام

همچنان در گريه خواهد بود

اين سياه،‌ اين سقف ماتم، ‌بام بي‌اندام


***

باز باران، باز هم باران

چون پرير و دوش و دي، ‌امروز

باز باراني كه ساعتهاست مي بارد

زين سياه ساكت دلگير

قطره ها پيوسته همچون حلقه

زنجير

باز آن ساعات پي در پي نشستن،‌ وز پس شيشه

اشكريزان خدا را ديدن و ديدن

گوش دادن، غرق انديشه

از مدام ناودانها ضجه شب را

و گشودن گاه

با ترجيع تصنيفي

بسته لب را

و نياوردن به خاطر هيچ مطلب را


***



مهدی اخوان ثالث

[tina]

اگر باران نبارد باغبان دلگیر خواهد شد
و فرصتهای فروردین نصیب تیر خواهد شد
اگر باران نبارد برکه ی احساس می خشکد
و هم نیلوفرمرداب غافلگیر خواهد شد
اگر باران نبارد کفتر سهراب میمیرد
وکفتر بازآیا راغب شبگیر خواهد شد؟!
اگر باران نبارد "باز باران با ترانه _
با گهر های فراوان "از چه رو تحریر خواهد شد؟!
اگر باران نبارد شاخه ی نرگس نمی داند
که گلدان وامدار پنجره تعبیر خواهد شد!!
اگر باران نبارد واژه ی باران چه خواهد شد؟
و آیا رنگ شعری باز سبز سیر خواهد شد؟
اگر باران نبارد تکنواز رود می داند
که در این باره * با سیلابها در گیر خواهد شد
اگر باران نبارد کوزه ی خالی سر چشمه
وبال گردن تفتیده گان تفسیر خواهد شد
اگر باران نبارد در شب شعر شقایقها
قصیده با غرور چشمها در گیر خواهد شد

[tina]

امشب صداي سكوتِ خانه شكست
آي اشك هاي بي صدا بغض هاي فرو خورده در گلو
امشب شما را چه مي شود ؟!
نكند باز بارش باران ،
ياد آن روز ها به دل آمد
ياد آن روز روز شيدايي ...
خيابان بود و من با او
سرش بر سينه ام در زير باران بود و عطر بوي باران از شميم مو
نمي دانم كه گيسويش ز باران خيس يا از اشك چشمانم
كنار پنجره خاموش و مغموم
نگاه التماسم جستجوگر شد
نمي دانم تو مي داني هنوزت منتظر تنهاي تنهايم
در آن سو آسمان بر شيشه مي گريد
درين سو اسم زيبايت
به انگشتان لرزانم

[tina]

چه زیبا آبی آسمان اما زمین گریان سرابست دانی؟

پرسید خاک زمین را نسیم بهر چه گریانی؟

گفـــت خشــــکیدیم من و گلبرگ نو غنچه ها

پس کی آری نسیم, ابــــر و رویای بارانی؟

تشنه و بی تـــــابم ز آب, آفــــتاب تو هم بتاب

هــنوز به امید بارانم نه من کـه هر بیابانی

[tina]

می زند باران به شیشه

مثل انگشت فرشته

قطره قطره رشته رشته

خاطراتم همچو باران

در گذار از کوهساران

حاصل این بذر کشته

عشق حق بر دل سرشته

ای دریغ از عمر رفته

سوز و سودای گذشته

ای دریغ از عمر رفته

سوز و سودای گذشته

می زند باران به شیشه

مثل انگشت فرشته

قطره قطره رشته رشته

قطره قطره .... رشته رشته ....

[tina]

زیر باران بودم همره غم تنها
چشم زیبایت گشت در آن شب پیدا
با دو چشمت گفتم بی خبر از مایی
از غروب و باران حال ما جویایی؟
هیچ میگویی او زیر باران تنهاست
یاد داری گفتی با تو باران زیباست
تو که گفتی هر شب در خیالم هستی
سرخی چشمانت داده بر من مستی
حال زیر باران با که هم آغوشی
زیر باران با او باده هم مینوشی؟
چشمت آرام چکاند فقط قطره شبنم
لحظه ای بارید او مثل باران نم نم
قطره قطره اشک بر رخم بوسه نهاد
تا گوشودم چشم قلبم از غصه گداخت
گفتم ای سنگین دل تو مبار بر حالم
شیشه را میشکند سنگ اشکت بازم
چشمت از غصه به من خیره ماند و حیران
گفت زیر باران بی توام سرگردان