ادب در تلاوت قرآن
آیت الله شیخ محمد تقی آملی - ره - می فرمود:
من در بحث فقه آیت الله سید علی آقا قاضی شرکت می کردم.
روزی از ایشان پرسیدم – آن روز هوا بسیار سرد بود – ما میخوانیم و می شنویم که عده ای هنگام قرائت قرآن کریم آفاق پیش روی شان باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می کند، در حالی که ما قرآن می خوانیم و چنین اثری نمی بینیم؟!
مرحوم قاضی مدت کوتاهی به چهره من نظر کرد سپس فرمود:
بلی!
آنها قرآن کریم را تلاوت می کنند با شرایط ویژه،
رو به قبله می ایستند،
سرشان پوشیده نیست،
کلام الله را با هر دو دستشان بلند می کنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می کنند،
توجه دارند و می فهمند جلوی چه کسی ایستاده اند؛
اما تو قرآن را قرائت میکنی در حالی که تا چانه ات زیر کرسی رفته ای و قرآن را روی زمین می گذاری و در آن می نگری!
آیت الله شیخ محمد تقی آملی می گفت:
بلی،
من همین طور قرآن می خواندم و زیاد به قرائت آن می پرداختم،
مثل این که مرحوم قاضی مراقب و ناظر وقت قرائتم بوده است.
بعد از این ماجرا با تمام وجود به سویش شتافتم و ملازم جلسه هایش شدم.
منبع : هزار و یک حکایت اخلاقی،نویسنده : محمد حسین محمدی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)