کاربر فعال
صدا، صدای تو بود؛
قلبم هم نوای تو بود؛
سخن تو حرف دل نبود، کلماتی بود، صوتی بود، برای من نبود، ولی صدایت آرامش قلبم بود...
نمی دانی، نخواهی دانست، و نمی خواهم که بدانی سخنم را؛
و نخواهم گفت با تونقش خود را بر پرده ی تراژدی غم ها؛
و دیگر نخواهم تراشید بر کتیبه ی سنگی پیکرم نام تو را...
ای آنکه ندانم چه خطاب تو کنم:
بدان که تا ابدیت انکار نخواهم کرد عشق تو را؛
وفراموش نخواهم کرد آذرخش اولین نگاه تو را؛
و نادیده نخواهم گرفت تبسم ها و چشم های تهی از احساس تو را...
کاربر فعال
خسته از حس غریبانۀ این تنهاییبخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوتبخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغهمۀ عمر دروغگفته ام من به شماگفته امعاشق پروانه شدم؟واله و مست شدم از ضربان دل گل؟شمع را می فهمم؟کذب محض استدروغ استدروغمن چه میدانم ازحس پروانه شدن؟من چه میدانم گلعشق را میفهمدیا فقط دلبریش را بلد است؟من چه میدانم شمعواپسین لحظۀ مرگحسرت زندگیش پروانستیا هراسان شده از فاجعۀ نیست شدن؟به خدا من همه را لاف زدمبخدا من همۀ عمر به عشاق حسادت کردمباختم من همۀ عمر دلم رابه سرابباختم من همۀ عمر دلم رابه هراس تر یک بوسهبه لبهای خزانبخدا لاف زدممن نمی دانم عشقرنگ سرخ است ؟آبیست؟یا که مهتاب هر شبواقعاً مهتابیست؟عشق را در طرف کودکیمخواب دیدم یک بارخواستم صادق و عاشق باشمخواستم مست شقایق باشمخواستم غرق شومدر شط مهر و وفااما حیفحس من کوچک بودیا که شاید مغلوبپیش زیبایی هابخدا خسته شدممی شود قلب مرا عفو کنید؟و رهایم بکنیدتا تراویدن از پنجره را درک کنم؟تا دلم باز شود؟خسته ام ، درک کنیدمیروم زندگیم را بکنممیروم مثل شماپی احساس غریبم تا باز.شاید عاشق بشوم ...
کاربر فعال
خدایا دلم گرفته
خسته شدم از دنیات
از آدمات
دلم گرفته از این همه بی رنگی و دورنگی
خدایا
دیگه نمی خوام دنیاتُ
خدایا اشکی برام نمونده
از این همه دل شکستن ها
از این همه دروغ و ریا
بازم دلم گرفته
خدایا
از این همه آرزوی به دل مانده
از این همه بغض های نشکسته
بازم دلم گرفته
پیشت همیشه گفتم
اما تو گوش نکردی
دارم میرم خدایا
بگو با من چه کردی؟
بگو من اینجا چه کنم؟
چرا به دنیا اومدم؟
با کی باید حرف بزنم ؟
گریه هام ُ دیگه پیش کی ببرم؟
خدایا
بگو با من چه کردی؟
چرا تنهاترینم ؟
چرا بشکسته تر از آن و اینم ؟
چرا دیگر مرا نائی نمانده؟
چرا رفتن در راه من نیست؟
چرا رودخانه زندگی ساکن مانده
خدایا
بگو با من چه کردی؟
چرا حرف و آهم بسیار؟
چرا خندیدن در من گناه؟
چرا لبخند شادی نباید؟
چرا اینگونه شد بود و نبودم؟
خدایا بگو با من چه کردی؟
خدایا دلم خیلی گرفته
خسته شدم از هستی ات
خدایا گریه برام نمونده
خدایا............................
مدير باز نشسته
این وقت شب انگار
کسی دارد دانه دانه دلتنگیهایش را
لای برفها می کارد ...
*
کم می آورم
برف چشمانم هی آب می شوند...
*
زمستان
همین است که هست
حالا در این باغچه
حتی
دلتنگی هم
نمی روید!
مدير باز نشسته
مي دانم
دل آسمان مي شكند
چگونه مي توانم گريه نكنم
از آن همه ستاره
تنها سنگي شعله ور
به خانه ام افتاد
گيسوانش را بريدند و
برايم پست كردند
و باقي اينكه
سلامت باشم
چگونه مي توانم گريه نكنم
من از باز كردن هيچ نامه اي خوشبخت نبوده ام .
[SIGPIC][/SIGPIC]
آرزو هایم را به باد میدهم ... مثل قاصدک ... شاید از کنارت عبور کنند ... عطرت را بگیرند و مثل یک جادو تبدیل به یک رویا شوند...
مدير باز نشسته
رد زمان را
روي چهره‌ات دنبال مي‌كنم
با هر جاي پايش
تنهاتر مي‌شوم
مدير باز نشسته
لال شده‌ام
همين قدر كه نمي‌توانم
كلمات را كنار هم بگذارم
تا از دوري تو بگويم
مدير باز نشسته
دیر یا زود
مانند یک دسته‌ی گل
باید که حسرتم را در بغل بگیرم و بروم
به خواستگاری آن زن ِ خاکی
که نه نخواهد گفت
آغوشش را باز خواهد کرد
و همه چیزم را خواهد گرفت
و من همه چیزم را به او خواهم بخشید
بی هیچ حسرتی
مگر این حسرت ابدی
که دهانم را می‌گیرد
دیگر چگونه بگویم که دوستت دارم
مدير باز نشسته
یک سر این رشته گم شده است…
و چیزی…جایی…
ناگفته مانده است
و اکنون ما
در خانه های خویش غریب ایم…
مدير باز نشسته
کجا می روید ای سایه های شوم تنهایی
به کجا ای سیاهی های بی خوابی
آیا مرا رها کرده میروی سراغ دیگری ؟
آری برو و دگر نگیر از من سراغی
که امروز آنقدر عاشقم که ندارم همتایی
گمان میکردی قلبم هست خانه ابدی ؟
نه برو روزهاست که دگر قلبم ندارد برایت جایی
مهمان جدیدی دارم در قلبم میدانی ؟
به پایان رسیده آن همه دوری و بی کسی
امروز معشوقه ای دارم در این نزدیکی
که مرا به عرش برده از این فرش تنهایی
برو ای ابر سیاه نا امیدی
که فکر میکنم حالا حالا ها سرگردانی
آرزو دارم تا آخر هستی تا به پا بودن هر کسی
تا میتوانی دور خودت بگردی
و حتی لحظه ای پناه گاهی نیابی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)