خیال و علم؛گرچه در نگاه اول این دو از هم جدا هستند اما مانند دو بال پرنده در طول تاریخ توانسته اند انسان را تا جایگاهی که اکنون در آن قرار دارد به پیش ببرند و به پیش خواهند برد. گاهی اوقات علم در مقابل خیال سرکشی کرده و بعضی مواقع این خیال بوده است که بر علم چیره گشته. اما شکوفایی هر دو زمانی اتفاق افتاده است که در کنار یکدیگر بودند و با هم حرکت کرده اند.
حال قوه تخیلتان را به پرواز دربیاورید و به دو تصویر پیش رو با دقت نگاه کنید:
به نظر شما دو تصویر بالا مربوط به چه چیزی یا چه مکانی هستند؟ آیا می توانید حدس بزنید که نخستین عکس چه چیزی را نمایش می دهد؟ نظرتان درباره دومین عکس چیست؟ لطفا قبل از خواندن شرح کامل تصاویر، حدس های خود را در قسمت نظرات وارد کنید تا ما و دیگران با تراوشات ذهنی شما بیشتر آشنا شویم!
تصویر اول: دهانه‌ی برخوردی گیل
این تصویر واضح به وسیله‌ی دوربین سیستم تصویر برداری گرمایی مدارگرد ادیسه‌ی ناسا، از دهانه‌ی برخوردی 154 کیلومتری گیل(Gale) که در نزدیکی خط استوای مریخ قرار دارد، گرفته شده است. در داخل گیل ، کوه قابل‌توجهی وجود دارد که لایه‌لایه است و در حدود 5 کیلومتر از کف دهانه ارتفاع دارد. به نظر می‌رسد که ساختارها و لایه‌هایی که در نزدیکی کوهپایه شکل گرفته است، در دوران کهن و به وسیله‌ی رسوبات آب به وجود آمده باشد. در واقع نقطه‌ای در نزدیکی شمال دهانه و در پای کوه به عنوان هدف برای ماموریت آزمایشگاه علمی مریخ انتخاب شده است. طبق برنامه‌ریزی، این ماموریت اواخر سال جاری میلادی به سمت مریخ پرتاب می‌شود و در آگوست سال 2012 به مریخ رسیده و روی آن فرود می‌آید. این مریخ‌نورد که کنجکاوری (Curiosity) نام گرفته است، اندازه‌ای معادل یک خودرو دارد و به وسیله یک رو جرثقیل مجهز به موشک ،رو ی سطح مریخ قرار خواهد گرفت. وظیفه‌ی ابزارهای علمی کنجکاوی این است که کشف کنند آیا محیط گیل زمانی شرایط محیطی مناسبی برای رشد حیات میکروبی داشته است و یا این که آیا سیاره‌ی سرخ میزبان زمانی میزبان حیات بوده است یا خیر؟
تصویر دوم: کهکشان NGC 474: مخلوط کن کیهانی
چه اتفاقی برای کهکشان NGC 474 در حال وقوع است؟ لایه‌های چندگانه‌ی تابشی به طور عجیبی پیچیده و غیر منتظره به نظر می‌رسند و در عکس‌هایی که عمق و وضوح کمتری دارند، ظاهر نسبتا ساده یک کهکشان بیضوی را نشان می‌دهند. علت پیدایش پوسته‌ها در حال حاضر نامشخص است. اما احتمالا دم‌های کشندی، مربوط به بقایای کهکشان‌های کوچک متعدد جذب شده در طی یک میلیارد سال گذشته است. پوسته‌های متناوب احتمالا مانند امواج یک دریاچه هستند، جایی که برخوردی در حال پیشرفت با کهکشان مارپیچی بالا یعنی NGC 474، باعث می‌شود امواج چگالی در غول کهکشانی پیش بروند. بدون در نظر گرفتن علت واقعی برخورد، تصویر بالا نظریات جدیدی را که اجماع روی آن‌ها در حال افزایش است، تایید می‌کند. این نظریات بیان می‌کنند که حداقل تعدادی کهکشان بیضوی در گذشته‌ی نزدیک شکل گرفته‌اند، و اینکه هاله‌ی خارجی بزرگ‌ترین کهکشان‌ها واقعا بدون اشکال و منظم نیست و پیچیدگی‌هایی ناشی از فعل و انفعالات مکرر با کهکشان های کوچکتر نزدیک دارد. هاله‌ی کهکشان راه شیری خودمان مثالی از همین نوع پیچیدگی غیرمنتظره است. NGC 474 حدود 250000 هزار سال نوری پهنا دارد و با حدود 100 میلیون سال نوری فاصله در صورت فلکی ماهی (حوت) قرار دارد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)