برگی از تاریخ ایران

[sorna]

آنتیوخوس هفتم اورگتس (به یونانی:‎αντίοχος ζ' σιδήτης ‏) پادشاه سلوکی میان سالهای ۱۳۸-۱۳۹ (پیش از میلاد) بود. او را سیدِتِس به معنای صیدایی نیز میخوانند. لقب دیگر او او اورگتس نیز در یونانی به معنای نیکوکار است. او را واپسین شاه سلوکی که به معنای راستین شاه بود میدانند.
او برادر دیمتریوس دوم بود که پس از به بند افتادن او به دست اشکانیان بر تخت نشست و همچنین با کلئوپاترا تئا همسر دیمتریوس پیمان زناشویی بست. فرزند این دو آنتیوخوس نهم هم نابرادری و هم پسرعموی سلوکوس پنجم و آنتیوخوس هشتم بود.
در ۱۳۴ آنتیوخوس هفتم تروفون را شکست داد و به محاصرهٔ اورشلیم پایانداد. برپایه شرح حشمونیان، شاه یوحنا هورکانوس آرامگاه داوود را گشود و سه هزار تالان را از اندوختههای آن به آنتیوخوس داد تا از شهر چشم بپوشد. وی سپس با پوشش یهود به جنگ با اشکانیان پرتاخت و بر میانرودان، بابل و ماد دستیافت، ولی سرانجام در تلهٔ فرهاد دوم گرفتار آمد و کشتهشد. در این زمان برادرش دیمتریوس دوم که از بند رسته بود به پادشاهی بازگشت ولی اکنون پادشاهی سلوکی محدود به سوریه بود.