ღ.•.• ღ اشعار احمد ظاهر ღ.•.• ღ

[R A H A]

ای شعله ی حزين
ای عشق آتشين
ای درد واپسين

اين شور تست يا که جنون سرشکها
يا شعر من که ميدهدم سوز جاودان

ديگر نبويمش
شبها نجويمش
رازی نگويمش

تا در فراق و ناله و درد و شکنجه ها
آهسته طی کنم ره خاموش رفتگان

پهلوی کهسار
در پای آبشار
بر روی سبزه زار

بر پا شود قيامت بوس و کنارها
اما ز ما گسسته بود عمر ها عنان

شايد که سالها
لرزان ستاره ها
مهتاب پاره ها

در آسمان صاف و بالای ابرها
تابد فراز شهر و نباشد ز ما نشان

[R A H A]

ی عشق! ز دست تو قلب من سوخته، سوخته
ای يار! به راه تو چشم من دوخته ، دوخته
ز راه ديده در دل خانه کردی
ز پستی خانه را ويرانه کردی
نگويم ز آنچه کردی يا نکردی
فقط يک گپ: مرا ديوانه کردی
نگار نازنينم، آه دردم
سرم را گر بُری از تو نگردم
سرم را گر بری با خنجر عشق
بخون جولان زده دورت بگردم

[R A H A]

ای ماه کنعانی من آن دل که بُردی باز ده
مرغ دلم را از فقس پرواز ده، پرواز ده
ای اختر تابنده ام، ای کوکب پاينده ام
يا نور افشان بر دلم، يا دل که بردی باز ده
از قول من با او بگو، ای برده از خاطر مرا
يا پای بنه بر ديده ام، يا دل که بردی باز ده

[R A H A]

ای نازنين از عشق تو، ديوانه ام، ديوانه ام
وز ديگران يکبارگی، بيگانه ام، بيگانه ام
اين مردم عاقل نما، بگذار و پيش من بيا
من با همه ديوانگی، فرزانه ام، فرزانه ام
دنبال دانايان مرو، يار جهانجويان مشو
من از حقيقت خوشترم، افسانه ام، افسانه ام
از عطر و لطف و رنگ تو، دل می کند آهنگ تو
تا جلو چون گل کردۀ، پروانه ام، پروانه ام
در داستانهای کهن، جای تو باشد نزد من
ای بهتر از گنج و گهر، ويرانه ام، ويرانه ام
هر لحظه يی بنوازمت، وز جان نثاری سازمت
دانی که من در عاشقی، جانانه ام، جانانه ام
نزديک خويشت خوانده ام، در انتظارت مانده ام
ديگر چرا در ميزنی، در خانه ام، در خانه ام

[R A H A]

ای نام غمت ترانه ی من
عشق تو همه بهانه ی من
ای مرغ سفيد آشنايی
باز آی به آشيانه ی من
عشق تو جنون ديگرانی
با نغمه و با ترانه ی من

[R A H A]

ای هموطن! ای نيروی بالنده ی جاويد
خوش باش که باز اختر اعمال تو تابيد
ای رنجبر، ای کاری تو سازنده ی دوران
دوران ز تو و قدرت جاويد تو باليد
برخی که با موج قوی پنجه کند نرم
قومی که زطوفان حوادث نهراسيد
زين گونه دليرانه عمل کردن بی باک
بايد به تو و همت والای تو نازيد
خوش باش که باز اختر اعمال تو تابيد
<b>ای هموطن! ای نيروی بالنده ی جاويد
خوش باش که باز اختر اعمال تو تابيد

[R A H A]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهايی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآيی
دايم گل اين بستان شاداب نمی‌ماند
درياب ضعيفان را در وقت توانايی
ديشب گله زلفش با باد همی‌ کردم
گفتا غلطی بگذر زين فکرت سودايی
صد باد صبا اين جا با سلسله می‌رقصند
اين است حريف ای دل تا باد نپيمايی
مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پاياب شکيبايی
يا رب به که شايد گفت اين نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجايی
ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نيست
شمشاد خرامان کن تا باغ بيارايی
ای درد توام درمان در بستر ناکامی
و ای ياد توام مونس در گوشه تنهايی
در دايرۀ قسمت ما نقطه تسليميم
لطف آن چه تو انديشی حکم آن چه تو فرمايی
فکر خود و رای خود در عالم رندی نيست
کفر است در اين مذهب خودبينی و خودرايی
زين دايره مينا خونين جگرم می ده
تا حل کنم اين مشکل در ساغر مينايی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شاديت مبارک باد ای عاشق شيدايی

[R A H A]

ای که از يار نشاط می طلبی، يار کجاست؟
همه يارند و ولی يار وفادار کجاست
تا نپرسند به خوبان غم دل نتوان گفت
ور بپرسند بگو قوت گفتار کجاست
در خرابات مغان هوش مجوييد که ما
همه مستيم و در اين ميکده هوشيار کجاست

[R A H A]

ای گلعذار من، باغ و بهار من
شمع مزار من، بيا، بيا
آتش عشق تو سوزد تن من
من هلاک تو و تو دشمن من
همچو پروانه به اميد وصلت
سوختم ای شمع روشن من
اي نازنينم، يار شيرينم
تويی پروينم، بيا، بيا
چشم سياهت، رخ چو ماهت
برده از خويشم، به معصوم نگاهت
روز آواره ام در پی تو
تا ببينم مگر بر سر راهت

[R A H A]

باده ها خاليست، خالی، ساغر و مينا کجاست؟
درب ميخانه است بسته ، ساقی زيبا کجاست؟
من که ره گم کردۀ دشت جنونم، عاقلان
راه آرام سعادت های اين دنيا کجاست؟
اختران پهلوی هم در آسمانها خفته اند
آخر آن چشمک زدن ها و تپيدن ها کجاست؟