مغضوبین در قرآن
در قرآن، افرادى همانند فرعون و قارون و ابو لهب و امّتهایى همچون قوم عاد، ثمود و بنى اسرائیل، به عنوان غضبشدگان معرّفى شدهاند.
(در آیات متعدّدى از قرآن ویژگىهاى گمراهان و غضب شدگان و مصادیق آنها بیان شده است كه براى نمونه به موارد ذیل اشاره مىشود:
منافقان و مشركان و بدگمانان به خداوند : نساء، 116 و فتح، 6.
كافران به آیات الهى و قاتلان انبیاء الهى : بقره، 61.
اهل كتاب كه در برابر دعوت به حقّ سركشى كردهاند : آل عمران، 110 112.
فراریان از جهاد : انفال، 16.
پذیرندگان و جایگزین كنندگان كفر با ایمان : بقره، 108 و نحل، 106.
پذیرندگان ولایت دشمنان خدا و دوستداران رابطهى با دشمنان خدا : ممتحنه، 1
بنى اسرائیل كه داستان زندگى و تمدن آنها در قرآن بیان شده است، زمانى بر مردم روزگار خویش برترى داشتند :
«فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِینَ» (بقره، 47) لكن بعد از این فضیلت و برترى، به خاطر كردار و رفتار خودشان، دچار قهر و غضب خداوند شدند «وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ»
( بقره، 61)
این تغییر سرنوشت، به علّت تغییر در رفتار و كردار آنان بوده است.
دانشمندان یهود، دستورات و قوانین آسمانى تورات را تحریف كردند،
«یُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ» (نساء، 46) و تجّار و ثروتمندان آنان نیز به ربا و حرامخوارى و رفاهطلبى روى آوردند،
«أَخْذِهِمُ الرِّبَوا» (نساء، 161) و عامّه مردم نیز در برابر دعوت به جهاد و مبارزه، از روى تنپرورى و ترس، از رفتن به جبهه نبرد و ورود به سرزمینِ مقدّس، سر باز زدند.
«فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ» (مائده، 24) به خاطر این انحرافات، خدا آنان را از اوج عزّت و فضیلت، به نهایت ذلّت و سرافكندگى مبتلا ساخت.
ما در هر نماز، از خداوند مىخواهیم كه مانند غضبشدگان نباشیم.
یعنى نه اهل تحریف آیات و نه اهل ربا و نه اهل فرار از جهاد در راه حقّ، و همچنین از گمراهان نباشیم،
آنان كه حقّ را رها كرده و به سراغ باطل مىروند و در دین و باور خود غلوّ و افراط كرده و یا از هوى و هوس خود و یا دیگران پیروى مىكنند.
(قُلْ یا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا فِی دِینِكُمْ غَیْرَ الْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَ أَضَلُّوا كَثِیراً وَ ضَلُّوا عَنْ سَواءِ السَّبِیلِ»)
بگو: اى اهل كتاب! در دینتان به ناحقّ غلوّ نكنید و به دنبال خواهشهاى گمراهانِ پیش از خود نروید
كه آنان افراد زیادى را گمراه كرده و از راه راست گمراه شدهاند. (مائده، 77)
انسان در این سوره، عشق و علاقه و تولّاى خود را به انبیا و شهدا و صالحان و راه آنان، اظهار و ابراز داشته
و از مغضوبان و گمراهان تاریخ نیز برائت و دورى مىجوید و این مصداق تولّى و تبرّى است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)