عصر طلایى ادبیات عرب
عصر جاهلیت یك عصر طلایى از نظر ادبیات بود، همان اعراب بادیهنشین، همان پا برهنهها و نیمه وحشىها با تمام محرومیت هاى اقتصادى و اجتماعى دلهایى سرشار از ذوق ادبى و سخن سنجى داشتند، به طورى كه امروز، اشعارى كه یادگار آن دوران طلایى است، از اصیلترین و پرمایهترین اشعار عرب محسوب مىشود، و ذخائر گران بهایى براى علاقمندان ادبیات عربى اصیل است، این خود بهترین دلیل براى نبوغ ادبى و ذوق سخنپرورى اعراب در آن دوران مىباشد.
در چنان عصرى قرآن آنها را دعوت به مقابله به مثل كرد و همه از آوردن مانند آن اظهار عجز كردند، و در برابر آن زانو زدند.
شاهد گویا
گواه زنده این تفسیر براى حروف مقطعه حدیثى است كه امام سجاد (علیه السلام) رسیده است آنجا كه مىفرمایند:
«كذب قریش و الیهود بالقرآن و قالوا هذا سحر مبین، تقوله، فقال اللَّه:" الم ذلِكَ الْكِتابُ ...":
اى یا محمد هذا الكتاب الذى انزلته الیك هو الحروف المقطعة التی منها الف و لام و م و هو بلغتكم و حروف هجائكم فاتوا بمثله ان كنتم صادقین ...:»
" قریش و یهود به قرآن نسبت ناروا دادند گفتند:
قرآن سحر است، آن را خودش ساخته و به خدا نسبت داده است، خداوند به آنها اعلام فرمود:
" الم ذلِكَ الْكِتابُ" یعنى: اى محمد كتابى كه بر تو فرو فرستادیم از همین حروف مقطعة (الف- لام- م) و مانند آن است كه همان حروف الفباى شما است. (تفسیر برهان ، جلد اول ، صفحه 54)
شاهد دیگر: حدیثى است كه از امام رضا (علیه السلام) رسیده است آنجا كه مىفرمایند:
" ... ثم قال ان اللَّه تبارك و تعالى انزل هذا القرآن بهذه الحروف التی یتداولها جمیع العرب ثم قال: قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ ...
" ... خداوند بزرگ قرآن را نازل فرمود با همین حروفى كه جمیع عرب با آن تكلم مىكنند، سپس فرمود: بگو اگر انس و جن با هم همكارى كنند كه مثل قرآن را بیاورند توانایى بر آن را ندارند ..."
(توحید صدوق ، صفحه 162).
نكته دیگرى كه این نظریه را درباره معنى حروف مقطعه قرآن تأیید مىكند این است كه در 24 مورد از آغاز سورههایى كه با این حروف شروع شده است، بلافاصله سخن از قرآن و عظمت آن به میان آمده، این خود نشان مىدهد كه ارتباطى میان این دو، (حروف مقطعه و عظمت قرآن) موجود است.
اینك چند نمونه از آنها را در اینجا مىآوریم:
1- الر كِتابٌ أُحْكِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِیمٍ خَبِیرٍ (هود: 1- 2)
2- طس تِلْكَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِینٍ (نمل- 1 و 2).
3- الم تِلْكَ آیاتُ الْكِتابِ الْحَكِیمِ (لقمان- 1 و 2).
4- المص كِتابٌ أُنْزِلَ إِلَیْكَ (اعراف- 1 و 2).
در تمام این موارد و موارد بسیار دیگر از آغاز سورههاى قرآن پس از ذكر حروف مقطعه سخن از قرآن به میان آمده، و از عظمت آن بحث شده است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)