تناقض گویی وهابیت در تفسیر قرآن

[R A H A]

حال از کجای این آیه فهمیدند که دیگر نیازی به تفسیر نیست؟
آسان‌تر از «الفبا» در هیچ زبانی نداریم. آیا کتاب الفبا کافی است و نیازی به معلم و مفسر ندارد؟
آیا کودکان با نگاه به اشکال حروف صدا، دیکته و معنی آنها را یاد می‌گیرند.
یا معلم الف، ب ... آب، بابا را یاد می‌دهد، تفسیر می‌کند و از تأویل و مصادیقش می‌گوید؟
هر سخنی، از یک بیت شعر گرفته تا سخنان روزمره‌ای که ما به یک دیگر می‌گوییم، تفسیر و تأویل دارد. چه شد نوبت به کلام‌الله و قرآن که رسید، هیچ تفسیری نمی‌خواهد و آسان است و همه کاملاً می‌فهمند؟ بفرمایند از ظاهر یا حتی باطن کدام آیه‌ی آسان فهمیدند که نماز صبح دو رکعت است؟ شوط‌های طواف هفت‌بار است؟ و سایر احکام چگونه است؟

– قرآن کریم برای ذکر و یاد خدا کردن آسان است، یعنی چه آدم عادی و چه یک نخبه، چه یک کسی که فقط روخوانی بلد است و چه ابوعلی سینا و فارابی و ملاصدرا، با خواندن آیه‌ی ذیل می‌فهمد که حکم خدا و رسول شرط است و نه نظرات شخصی آنان و در اختلاف نظرها [حتی راجع به تفسیر آیات] باید دید که ایشان چه فرمودند؟
مثلاً اگر در غدیر فرمودند که علی و اولاد او (علیه السلام) اولی الامر هستند، ما نگوییم خیر، هر پادشاه ظالمی نیز اولی الامر است! یا اگر فرمود: علی و شیعیان او بر حق هستند، ما در خطبه‌ی نماز جمعه و آن هم در بیت‌الله و کنار کعبه‌ی معظمه نگوییم خیر، بلکه خون شیعه مباح است.

«یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی‏ شَی‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَیرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً» (النساء، 59) ؛
هان اى كسانى كه ایمان آورده‏اید خدا را اطاعت كنید، و رسول و كار داران [اولی الامر] خود را فرمان ببرید، و هر گاه در امرى اختلافتان شد براى حل آن به خدا و رسول مراجعه كنید، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید این برایتان بهتر، و سرانجامش نیكوتر است.‏
قرآن آسان است، یعنی هر انسانی عاقلی، اعم از عامی یا دانشمند، اگر در قلبش غرض و مرضی نباشد، با خواندن آیه‌ی ذیل می‌فهمد که قرآن کریم آیات محکم و متشابه دارد که متشابهاتش با رجوع و استناد به محکماتش تفسیر می‌گردد و هر کلمه‌ای تفسیر و تأویل دارد و از این تفسیر و تأویل نیز فقط «راسخین در علم» آگاهند و دیگران جهت ایجاد فتنه، با تفسیر به رأی از متشابهات تبعیت و سوء استفاده می‌کنند:
«هُوَ الَّذی أَنْزَلَ عَلَیكَ الْكِتابَ مِنْهُ آیاتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ زَیغٌ فَیتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْویلِهِ وَ ما یعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما یذَّكَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْبابِ» (آل عمران، 7)