959ff87d274ba6ef9f5b0e68b089580e
مقدّمه



پيامبر گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در مسير حركت تكاملى خويش به مرحله‏اى رسيدند كه حقيقت

قرآن را از مقام قدس ربوبى دريافت كردند و براى بشريت به ارمغان آوردند:

«و به راستى تو قرآن را از جانب خداى‏حكيم‏وبسياردانادريا فت‏كرده و فرا مى‏گيرى.»(نمل: 6)

قرآن، به تعبير پيشوايان معصوم عليهم‏السلام ، جلوه ذات اقدس الهى در كلام و گفتار است.


امام على عليه‏السلام مى‏فرمايد:

«پس خداوند پاك و منزّه در كتابش براى مردم متجلّى گشته است
بدون آنكه او را ببينند.»(1)

امام صادق عليه‏السلام نيز مى‏فرمايد:

«بى‏ترديد خداوند براى آفريده‏هايش در سخن خويش متجلّى
گشته است، ليكن مردم نمى‏نگرند.»(2)