پى نوشت‏ها:
[1]. صحيح ترمذى، ج‏2، ص؛308 ذخائرالعقبى طبرانى،ص؛16 مستدرك حاكم، ج‏3، ص‏109.
[2]. المراجعات شرف الدين، ص‏22، به نقل از احيإ الميت سيوطى، و اربعين الاربعين تيهانى، طبق استخراج طبرانى.
[3]. سوره محمد، آيه‏24.
[4]. سوره يونس، آيه‏57.
[5]. سوره بقره، آيه‏121.
[6]. تفسير الدرالمنثور سيوطى، ج‏1، ص‏111.
[7]. بحار، ج‏92، ص‏184.
[8]. اقتباس از اصول كافى، ج‏2، ص‏27.
[9]. همان، ص‏602.
[10]. فرقان، 73.
[11]. نهج البلاغه، خطبه‏110.
[12]. عيون اخبارالرضا، ج‏2، ص‏295.
[13]. اصول كافى، ج‏2، ص‏610.
[14]. غرر الحكم، باب الميم.
[15]. نهج البلاغه، خطبه‏182.
[16]. بحار، ج‏43، ص‏87.
[17]. همان، ص‏86 و 87.
[18]. منافقون، آيه؛8 بحارالانوار، ج‏43، ص‏38.
[19]. نسإ، آيه؛86 فصول المهمه ابن صباغ مالكى، ص‏138.
[20]. بحار، ج‏83، ص‏185.
[21]. تاريخ طبرى، ج‏6، ص؛337 نفس المهموم، ص‏113.
[22]. تفسير صافى، ذيل آيه‏23 احزاب.
[23]. اصول كافى، ج‏2، ص‏602 و 616.
[24]. بحار، ج‏84، ص‏248.
[25]. مناقب آل ابى طالب، ج‏4، ص‏360.
[26]. مومن، آيات 84 و 85.
[27]. تفسير نورالثقلين، ج‏4، ص‏537و

محمد محمدى اشتهاردى