آداب استخاره:
استخاره نوعى دعا و نيايش با خداست، ازاين‌رو در روايات براى آن آدابى بيان شده كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود: 1.وضو داشتن و نماز خواندن. امام صادق(عليه السلام)مى‌فرمود: هرگاه پدرم مى‌خواست استخاره كند وضو مى‌گرفت. سپس دو ركعت نماز مى‌گزارد.[77] 2.صدقه دادن. امام موسى‌بن‌جعفر(عليه السلام)مى‌فرمايند: هرگاه امر بزرگى بر تو سنگينى كرد در همان روز به 60 مسكين به هر كدام نصف صاع خرما يا گندم يا جو صدقه بده. سپس مى‌گويى: خدايا با علم تو استخاره مى‌كنم. آنگاه خدا را به هر يك از نامهايش كه مى‌خواهى بخوان.[78]3.استخاره زمان ويژه‌اى ندارد; اما در روايات برخى زمانها زمان فضيلت استخاره دانسته شده است; از جمله پس از نمازهاى مستحب و واجب[79]، نماز صبح[80] در آخرين سجده آن[81]، آخرين ركعت نماز شب[82] و هنگام زوال خورشيد.[83] 4. در روايات به استخاره در مرقد امام حسين(عليه السلام) و مسجد پيامبر(صلى الله عليه وآله)[84] توصيه شده‌است.
مباحث فقهى استخاره:
درباره لزوم عمل بر طبق استخاره سه ديدگاه متفاوت وجود دارد: 1.اوامر و نواهى در باب استخاره اقتضاى وجوب موافقت و حرمت مخالفت دارد. 2.اوامر و نواهى در اين باب حداكثر بر استحباب موافقت و كراهت مخالفت دلالت دارد. 3.اين‌گونه اوامر ونواهى براى ارشاد به مصالح و مفاسد است و بر الزام دلالت ندارد.[85] مطابق برخى روايات نبايد به نتيجه استخاره بدبين بود و بايد به قضاى الهى راضى بود[86]، ازاين‌رو موافقت با استخاره امرى مطلوب تلقى مى‌شود. درباره تكرار استخاره گفته‌اند: در صورتى كه با مراعات شرايط، استخاره شود دليلى براى تكرار آن نيست[87] و در صورت تكرار به اولين استخاره عمل شود، مگر آنكه اوضاع و شرايط تغيير كرده باشد.[88]نكته پايانى اينكه دليلى بر وكالت در استخاره وجود ندارد، زيرا در زمان ائمه(عليهم السلام)معمول نبوده است كه يارانشان براى استخاره گرفتن به آنان مراجعه كنند[89] و در روايات استخاره نيز به استخاره خود افراد توصيه شده است[90]; ولى احاديث فراوانى درباره دعا براى مؤمنان و برآوردن حاجاتشانوارد شده كه پذيرش نيابت در استخاره براى مؤمنان مى‌تواند از مصاديق آن‌باشد.[91]
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)