6- هميشه زنده و شاداب
غير از احكام قرآن و حلال و حرام آن كه ابدى است، خود اين كتابژرف و فصيح و متين نيز با گذشت زمان كهنه نمىشود و پيوستهمعارف آن براى همه اقشار در همه زمانها درخشندگى و آموزندگىدارد.
امام صادق(ع) در حديثى به رمز و راز اين جاودانگى و طراوتهميشگى در كلام خدا اشاره دارد. مردى از آن حضرت مىپرسد: چراقرآن با نشر و درس و بررسى، تازهتر و شادابتر مىشود و هرگزكهنه نمىشود.؟
امام صادق(ع) در پاسخ مىفرمايد:
<لان الله تبارك و تعالى لم يجعله لزمان دون زمان و لا لناس دونناس فهو فى كل زمان جديد و عند كل قوم غض الى يوم القيامه.» (8)
براى اين كه خداى متعال آن را براى زمانى خاص يا مردمى خاصقرار نداده است. از اين رو قرآن در هر زمان تازه است و نزد هرقومى شاداب است تا روز قيامت.
طراوت و تازگى قرآن براى همه و هميشه، به خاطر آن است كه معجزهجاويد پيامبر(ص) و كلام الهى است و در هر عصرى پاسخگوى نيازهاىفكرى، هدايتى و اجتماعى مردم است.
7- حفظ، آموزش و عمل
گرچه تلاوت قرآن و حفظ كردن آيات آن ثواب دارد و ارزشمند است،ولى تكليف مسلمانان در اين حد خلاصه نمىشود. حفظ كردن بايدهمراه با عمل باشد و ياد دادن و يادگرفتن به قصد اجراىفرمودههاى خداى متعال. حضرت صادق(ع) فرموده است:
<الحافظ للقرآن، العامل به، مع السفرهالكرام البرره» (9)
كسى كه حافظ قرآن و عمل كننده به آن باشد، همراه با سفيرانوالامقام و نيكوكار الهى (فرشتگان مقرب) خواهد بود.
ضرورت آموختن قرآن نيز در كلام آن حضرت مطرح است. مىفرمايد:
<ينبغى للمؤمن ان لايموت حتى يتعلم القرآن او يكون فى تعلمه» (10)
سزاوار است كه مؤمن نميرد، تا آن كه قرآن را آموخته باشد، يادر حال و مسير فراگرفتن قرآن باشد.
با اين حال، پاى بندى به احكام قرآن و عمل به آن در تعبير امامصادق(ع) چنين بيان شده است:<واحذر ان تقع من اقامتك حروفه فىاضاعه حدوده» (11)
بپرهيز از اين كه در مسير اقامه حروف، به اضاعه حدود بيفتى.
بسيارند آنان كه در شكل و ظاهر به قرآن مىپردازند و در وراىجلوههاى ظاهرى قرآنى، عمل به قرآن مطرح نيست. اين گونه برخوردتشريفاتى و مراسمى و شكلى با قرآن، در شان كلام الهى و منشورآسمانى نيست.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)