3- عهدنامه الهى
قرآن، عهدى استوار ميان خدا و مردم است و آيات اين كتاب، متناين عهدنامه را بيان مىكند. در عهد نامه بايد نگريست، به آنبايد پاىبند بود، مفاد آن را نبايد زير پاگذاشت. امام صادق(ع)درباره اين عهدنامه و لزوم تلاوت بخشى از آن در هرروز، چنينمىفرمايد:
<القرآن عهدالله الى خلقه، فقد ينبغى للمرء المسلم ان ينظرفىعهده و ان يقراء منه فىكل يوم خمسين آيه» (4)
قرآن عهد خداوند نسبتبه بندگان اوست. سزاوار است كه يك انسانمسلمان در اين عهدنامه الهى بنگرد و هر روز پنجاه آيه از آن رابخواند.
روشن است كه مرور بر مفاد يك عهدنامه، براى يادآورى از آن قرارداد و رعايت آن در عمل است. ميثاق خدا با بندگان برشناختناحكام الهى و عبرت گرفتن از حكايات قرآن و عمل به اوامر او وتدبر در آيات است. جالب است كه امام صادق(ع) وقتى مىخواست قرآنتلاوت كند، قرآن را كه به دست راستخويش مىگرفت، دعايى مىخواندكه به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال اين قرار داد،اشاره دارد. مضمون آن دعا چنين است:
<خداوندا! من عهد و كتاب تو را گشودم. خدايا! نگاهم را در اينكتاب، عبادت قرار بده و قرائتم را تفكر، و تفكرم را عبرتآموزى. خدايا! مرا از آنان قرار بده كه از مواعظ تو در اينكتاب، پند مىگيرند و از نافرمانىات پرهيز مىكنند. وقتى كتاب تورا مىخوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر ديدگانم پرده ميفكن وقرائت مرا خالى از تدبر مگردان، بلكه مرا چنان قرار بده كه درآيات و احكامش ژرف بنگرم، دستورهاى دين تو را بگيرم و عمل كنمو نگاه مرا در اين كتاب، غافلانه و قرائتم را بيهوده و بىثمرمساز.» (5)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)