افسوس...

[R A H A]

تورفتی رد پایت در دلم ماند
شکوه خنده هایت در دلم ماند

دلم راباسحرخوش کرده بودم
غروب ماجرایت در دلم ماند

شریک دردهایم بودی اما
غم بی انتهایت در دلم ماند

هزار ویک شبم چون بادبگذشت
طنین قصه هایت در دلم ماند

سپردی سرنوشتم رابه پاییز
بهارباصفایت در دلم ماند

علیرغم سکوت ساده من
سفرکردی صدایت در دلم ماند

وحالا مثل یک رویای برفی
تورفتی رد پایت در دلم ماند

[R A H A]

روزگارعشق ورزیها گذشت
مرغ بخت مااز این صحرا گذشت

آن صفای خنده ها ازلب گریخت
آن بهار عشق بی پروا گذشت

عمربودوعشق بود یار بود
فرصتی دلخواه بوداما گذشت

خاطر مارنگ آرامش ندید
عمرما چون موج بردریا گذشت

درسخن بودم شبی با آینه
گفتم آن شادی چه شد گفتا گذشت

گفتم آن لبخندمستی بخش کو
گفت خوابی بودو این رویا گذشت

[R A H A]

چه کنم وقتیکه دنیا بامنو دل دیگه قهره
آسمون دلش میگیره آسمون هم پرابره

چه کنم با اون غریبه که دلش هنوز اسیره
یه روزی میاد سراغم که دلم داره میمیره

چه کنم بااون قناری که توی قفس گرفتار
دور بودن از آسمونها کرده اونو خیلی بیمار

چه کنم با اون پرنده که دیگه بالی نداره
واسه یه پرگشودن حال و احوالی نداره

چه کنم با اون کبوتر که هنوز بی آب و لونه
میره آخرش ازین شهر که تواین دیار نمونه

[R A H A]

کاش میدانستی رقص تنهایی من
به میان شب و روز
همه از بهر چه بود

کاش میدانستی من بیگانه زخود
جرم تنهایی ام امروز همه عشق تو بود

در سکوت تلخ و ممتد من و تنهایی شب
وطنین آشنا
ودگر نیست صدایی جز عشق

وهمین است که اینگونه مرا می برد
به ژرفای سکوت

[R A H A]

میرم تنها میرم اونور دنیا
میرم پیدا کنم با یاد و رویا

میرم اونجایی که راهی نداره
میرم تا بشکنم سد و دوباره

میرم من با همه غرورومستی
میرم که منتظر هنوز نشستی

میرم تا پاک کنم اشکای گونه
میرم تا خواب تو تا آشیونه

میرم پیدا کنم ندای هسنی
میرم تا پر بشم از عشق و مستی

[R A H A]

تو یعنی یک کبوتر راز تنهایی رها کردن
خدای آسمونها را به آرامی صدا کردن

تویعنی عشق عاشق در عبور از خط دلتنگی
غروب عشق را دراوج رفتنها دعا کردن

تویعنی ابتدای عشق راپایان ورق کردن
میان لیلی و مجنون به آرامی وفا کردن

تویعنی اشک معصومی که چشمش ژاله باران بود
میان لاله زار دل نم ژاله سوا کردن

تویعنی آن کبوترکه زمریم هاجدامانده
درین انبوه تنهایی تورو بابد نشان کردن

[R A H A]

خسته ام از حبس و دیواروقفس
خسته ام از حجم سنگین نفس

خسته ام از ابروباران وغبار
ازطلوع و از غروب این دیار

خسته ام از دیدن هر منظره
ازطبیعت اندرون پنجره

خسته ام از رفت وآمدهای دور
ازکویرودشت و صحراوعبور

خسته ام از های وهوی بچه ها
خسته ام از ظلمت این کوچه ها

خسته ام از خستگی وسادگی
خسته ام ازعشق واز دلداگی

[R A H A]

مثل جویباری آرام وصبور
بیتوجه به تمنای نگاه منو تو
بی تفاوت به نگاه دیگران

بیصدا بی فریاد
بی امان میگذرد

گاه در نقطه ای از معبد خویش
نقطه ای کزفوران دل و آرام درون

سربه یک صخره فرو میکوبد
آهی از سینه فرامیخواند

اشک از دیده فرو میریزد
ناگهان ظرف بلورین سکوت

به طنین نفسی میشکند
وصدایی غمگین میگوید

آه ایام گذشت

[R A H A]

یه روز تو زندگیم بودی
همینجا روبروم بودی
اما آرزوم نبودی

فکرمیکردم از آسمون
باید بیاد یه روزی اون
تاآرزوم بشه تموم

یه اشتباهی کردمو
دل تورو شکستمو
نمیبخشم خودمو

حالا پشیمون شدمو
میخوام توباشی پیشمو
حق داری که نبخشی منو

شرمندتم که ستاره داشتمو
دنبال اون میگشتمو
شاکی ازین بودم که من
ستاره ای ندارم

ستاره بود تو مشتمو
تکیه میداد به پشتمو
احساسشو میکشتمو
احساستو میکشتم

[R A H A]

دل بـی تاب من ، با دیدنــت آرام می گیـــــرد
اگر دوری ز آغوشـــــم ، نگاهـــم كام می گیـــرد
مـرا گر مســت میخواهی ، نگاهت را مگیر از من
كه دل از ســـاقی چشـمان مستت جام می گیرد
تو نوشین لب میان جمع خاموشی ولی چشمم
ز هـــــر مـوج نگاه دلکشـت پیغــام می گیـــرد