کاربر فعال
هی تو!
گیرم که تمام شب را گریه کرده باشی
گیرم که جای خالی یک آغوش،
تا خود ِ صبح دستش را دور گلویت فشرده باشد
انصاف نیست اما
با این همه،
منتظر هیچ دستی
در هیچ جای این دنیا نباش!
اشک هایت را با دست های خودت،
با همین دستمال چرک تنهایی پاک کن
که
همه ی رهگذران این خیابان شلوغ
مثل تو تنهایند...!
کاربر فعال
اما....
اما عزیز خسته و داغدار من...
با همه اشتیاقم...
بگذار در سودای با تو بودن بمانم
بگذار هیچ جلوه ای از زمین در تصویر عاشقانه و خدایی خیال من نباشد
بگذار در اشتیاق دیدار تو بمانم...
بگذار نفسهایم در آرزوی دیدار تو به شماره افتد...
بگذار همه آن چیزهایی که خدا بی حضور مادی تو
بر من بخشیده است...دست نخورده بماند
بگذار لطافت انتظار را در سینه پر اندوه خود
به تمامی لمس کنم.....
بگذار افقهای خیالم را برای دیدار تو
به نظاره بنشینم....
بگذار خلوتگاه درونم با هاله ای از نور خدایگونه روحت پوشانده شود...
بگذار در حسرت دیدار تو بمانم...
بگذار سوز و گداز سینه ام....پر جوش بماند...
بگذار پر التهاب بمانم....
بگذار همیشه و برای ابد....
دلتنگ تو بمانم...
کاربر فعال
چه انتظار عجیبی!!
عجیب‌تر که چه آسان ، نبودنت شده عادت
نه کوششی نه وفایی
فقط نشسته و گوییم :
خدا کند که بیایی...
کاربر فعال
دیر آمدی، قطار رفت. / از راه نرسیده بهار، رفت.
دستم به دستت نمی‌رسد دیگر، / ماهم نماند وُ ؛ بی‌قرار رفت.
کاربر فعال
وقتی گم شوم،
لازم نیست کسی دست مرا بگیرد.
آدرست را درونم آویخته ام.
دیگر نشانی تو
به آسمان تمام دریاها ختم می شود.
یادم هست
توی متن،
کجای جمله گذاشته بودمت،
نقطه.
کاربر فعال
لبانت
به ظرافت شعر
شهوانی ترین بوسه ها را به چنانشرمی مبدل می کند
که جاندار غار نشین از آن سود می جوید
تا به صورت انسان دراید
و گونه هایت
با دو شیار مّورب
که غرور تو را هدایت می کنند و
سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
بی آن که به انتظار صبح
مسلح بوده باشم،
و *****ی سر بلند را
از رو سپیخانه های داد و ستد
سر به مهر باز آورده ام
هرگز کسی این گونه فجیع به کشتن خود برنخاست
که من به زندگی نشستم!
و چشمانت از آتش است
و عشقت پیروزی آدمی ست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد
و آغوشت
اندک جائی برای زیستن
اندک جائی برای مردن
و گریز از شهر
که به هزار انگشت
به وقاحت
پاکی آسمان را متهم می کند
کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمی کرد -
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم
توفان ها
در رقص عظیم تو
به شکوهمندی
نی لبکی می نوازند،
و ترانه رگ هایت
آفتاب همیشه را طالع می کند
بگذار چنان از خواب بر ایم
که کوچه های شهر
حضور مرا دریابند
دستانت آشتی است
ودوستانی که یاری می دهند
تا دشمنی
از یاد برده شود
پیشانیت ایینه ای بلند است
تابنک و بلند،
که خواهران هفتگانه در آن می نگرند
تا به زیبایی خویش دست یابند
دو پرنده بی طاقت در سینه ات آوازمی خوانند
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش
آب ها را گوارا تر کند؟
تا آ یینه پدیدار آئی
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه ها ودریا ها را گریستم
ای پری وار درقالب آدمی
که پیکرت جزدر خلواره ناراستی نمی سوزد!
حضور بهشتی است
که گریز از جهنم را توجیه می کند،
دریائی که مرا در خود غرق می کند
تا از همه گناهان ودروغ
شسته شوم
وسپیده دم با دستهایت بیدارمی شود
کاربر فعال
یادت هست اخرین حرف نگاهم را
یادت هست اه دل سردم را
یادت هست رفتی و بریدی از من
نقش اندوه کشیدی برمن
دلتنگی و افسوس رنگ نگاهم شد
شبگردی و آواز ورد صدایم شد
بامن بگو از عشق از مهر و وفاداری
با من بگو ای یار کی تو باز میگردی؟؟
کاربر فعال
هنوزهم تورا
در سکوت دلتنگیهایم
آواز میکنم
هنوزم تورا
در نیمه شبها
میان درخشش شب و مهتاب
جستجو میکنم
هنوزم تو هستی
رمز عبور به عمق ترانه ها
و غوطه وریم در نگاه واژه ها
هنوزم تو هستی تمام تمنای من
چو موجی از دریا
که سراسیمه میرسد به ساحل آرام چشمان
هنوزم تورا
در سکوت دلتنگیهایم آواز میکنم
بوقت غربت دل
آوای ساز نگاه تو را آغاز میکنم
کاربر فعال
زندگی ادامه داره حتی وقتی تو نباشی
اگه آشنابمونی یا مثل غریبه ها شی
حتی وقتی واژه عشق با خیانت هم نفس شه
یااگه تموم دنیا واسه پرامون قفس شه
نه خزون نه بهار انگاری روزگار تو رو ازدل من می رنجوند
دیگه توهرقدم می گذشتی ازم قلبمو می لرزوند
زندگی ادامه داره به جلو قصه تكرار
حتی وقتی نبض ساعت بخوابه رودست دیوار
حتی وقتی شعله عشق تونگاهی بی رمق شه
یااگه دفتر شادی روزی خالی ازورق شه
زندگی ادامه داره خوب وبد سفید ومشكی
تازمانیكه یه لبخندمی شكفه می چكه اشكی
كسی پله های اون روبه عقب برنمی گرده
ولی می تونه ببینه كه گذشته ها چه كرده
زندگی ادامه داره با من و تو بی من وتو
این دو روززندگی رو بیا همراه دلم شو
کاربر فعال
روي دلاي ادما هرگز حسابي وانكن ...
از در نشد از پنجره زودي خودت رو جا نكن...
ادمكاي شهر ما بازيگراي قابل اند...
به وقتشم يواشكي رو قلب هم پا ميزارن...
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)