چه زيبا از قفس پرواز كردند

مقام عشق را احراز كردند

دوا كردند درد خود پسندى

خدا داند همه اعجاز كردند

هوسها را سراسر سر بريدند

دو چشم از عشق بر حق بازكردند

سمندر وار آتش مى خريدند

عروج ازخويش چون شهباز كردند

خلوص خويش باخون مُهر كردند

سرودى از وفا آواز كردند

اگر چه در سكوتى ژرف خفتند

حياتى نو زسر آغاز كردند

شهيدان شاهدان صدق و مستى

چه زيبا بر ملائك ناز كردند