مدير باز نشسته
باز باران گونه ام را تازه كرد
اشك وخون درسينه ام شيرازه كرد
ديده ام تر شد نگاهم سرد شد
عاطفه از دستهايم طرد شد
غم به اعماق وجودم راه يافت
بر وجودم تار و پود آه بافت
اي نگاهت گرم چون آواي رود
چشم هايت نغمه نغز سرود
آنچنان يادت درونم موج زد
كز دلم اندوه سر تا اوج زد
آه اي خورشيد رنگين غروب
ازنگاهم روح باران را بروب
كاش خورشيدي بجوشد در نفس
تا نبينم اشك وآه هيچكس!
مدير باز نشسته
آرامش در سرسبزی هاست
و عشق پلی برای رسیدن به آن
و اینها همه زندگیست
یادمان باشد باران را کتمان نکنیم
پسرکم تو نیز باران را باور کن
حتی اگر دل سپرده یک کویری
با سکوت شبانه
و آسمان پر ستاره اش
باران را باور کن
که کسی که باران را باور دارد
می تواند ...
تنها می تواند ...
به قول عزیزی "همین و همین"
البته بدون آه ...
مدير باز نشسته
تو ای تمام احساس من!
گرم تر از خورشید زیبا
زیبا تر از شبنم لطیف
لطیف تر از باران بهاری
بهاری تر از هر گل خوش بو
خوش بو تر از یاس های سفید
سفید تر از ابرهای آسمان آبی بلند
بلندتر از کوه های استوار
استوار تر از قامت سروهای عاشق
عاشق تر از هر عشق پر شور
پر شورتر از شهاب درخشان
درخشان تر از رنگین کمان پس از باران
و بارانی تر از هر سحاب رحمتی
پس عشق زیبای من!
چون تکه ابری بهاری یا بسان سحاب رحمت
بر کویر تشنه ام ببار
که غنچه وار آسمان تو را می نگرم
در انتظار باران
ببار و سیراب کن مرا
مدير باز نشسته
زیر باران
زیر باران بیا قدم بزنیم
حرف نشنیده ای بهم بزنیم
نو بگوییم و نو بیندیشیم
عادت كهنه را به هم بزنیم
وزباران كمی بیاموزیم
كه بباریم وحرف كم بزنیم
كم بباریم اگر ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم
چتر را تا كنیم وخیس شویم
لحظه ای پشت پا به غم بزنیم
سخن از عشق خود به خود زیباست
سخن عاشقانه ای بهم بزنیم
قلم زندگی را به دست دل است
زندگی را بیا رقم بزنیم
قطره ها در انتظار تواند
زیر باران بیا قدم بزنیم
مدير باز نشسته
پشت یه دریا خاطره
پشت دو کوه
پشت یه دست مه گرفته
روی برگ نازک گل
زیر درخت ساکت باغ
کنار رنگ پنجره
تو دل یک دست کویر
در اوج هجوم نازک نور
سر دو بار بارون خیس
دست نحیف برگا
می شد یه دست رخت زمین
یه آدم بود ....که دیگه نیست !!!!
مدير باز نشسته
سرد است....
من
به دستان تو ميانديشم
و از پنجره هاي بسته
دلم ميگيرد.
قنديل ها
از پنجره ها آويزان اند!
تا دورها
شكفته ميشوي
به قامت خيال
در صداي باران
و شب
مرا و باران را
ميبرد تا دورها.
شكفته ميشوي
به قامت خيال
و پرده كه كنار ميرود
ناودان ها
هنوز ميخوانند!
مدير باز نشسته
به او گفتم
باران که ببارد
عادت خواهي کرد به گريستن در باران
و اشک هاي تو
باراني خواهد شد
هم چون تمام باران ها ،
خنديد؛ او عادت را نمي فهميد...
مدير باز نشسته
قطره های باران
به شیشه می کوبند
چشم های من
بر کاغذ
هرچه برایت می نویسم
باران لعنتی چشم هایم پاک می کند...
مدير باز نشسته
چه آهنگ لطیفی داشت
مرا با خود کجا می برد
صدای ریز باران که
به روی برگها می خورد
دلم می خواست آن لحظه
فقط من باشم و گوشم
ببندم چشم هایم را
شود دنیا فراموشم
اگر چیزی نفهمیدم
از آن آهنگ سحرآمیز
ولی چون ابرها کم کم
از آرامش شدم لبریز
..... و من امروز باریدم
چکیدم روی برگی زرد
صدای چک چک من را
کسی آهسته هجی کرد ...
مدير باز نشسته
آسمان چشم های خسته ام
غمگين مباش ،
می رسد روز بزرگت
روز بارانی شدن ....
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)