گل‏های باغ نبوّت

ابو ایّوب انصاری می‏گوید: روزی به خدمت رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس �م رسیدم. دیدم امام حسن علیه‏السلام و امام حسین علیه‏السلام در کنار آن حضرت مشغول بازی‏اند و پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس �م با تمام وجود به آن‏دو بزرگوار محبت می‏کنند و آنها را در آغوش می‏گیرند. عرض کردم: یا رسول اللّه صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس �م ، آیا آن دو بزرگوار را دوست داری؟ حضرت فرمودند: «چگونه آنها را دوست نداشته باشم، در حالی که این دو گُل‏های منند و من آنها را می‏بویم و از رایحه‏های آن دو بهره‏مند می‏شوم» و در روایت دیگر آمده که حضرت فرمودند: «این دو، دو گل من در دنیا هستند. هرکس مرا دوست می‏دارد این دو را نیز باید دوست بدارد».
پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وس �م :
«ای فاطمه! همه چشم‏ها در روز قیامت گریان است، جز چشمی که بر مصیبت‏های حسین علیه‏السلام بگرید».
امام صادق علیه‏السلام :
«عاشورا روزی است که حسین میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد».
امام رضا علیه‏السلام :
«هر کس عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‏اش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش می‏گرداند».
امام صادق علیه‏السلام :
«روز شهادت امام حسین علیه‏السلام ، سوگناک‏ترین روزهاست».
امام رضا علیه‏السلام :
«هر کس در روز عاشورا کار و کسب خود را فرو گذارد، خداوند حاجت‏های دنیا و آخرت او را برآورده می‏سازد».
امام حسین علیه‏السلام :
«من کشته اشکم. هر مؤمنی که مرا یاد کند، اشکش روان می‏شود».
امام سجاد علیه‏السلام :
«من پسر کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند. من پسر کسی هستم که جنیّان در زمین و پرندگان در هوا برای او نوحه سرایی کردند».
امام رضا علیه‏السلام :
«اگر بر حسین بگریی، چندان که اشک‏هایت بر گونه‏ات جاری شود، خداوند گناهانت را می‏آمرزد».
امام رضا علیه‏السلام :
«چون ماه محرم می‏رسید، کسی پدرم را خندان نمی‏دید و چون روز عاشورا فرا می‏رسید، آن روز، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود و می‏فرمود: در چنین روزی بود که حسین علیه‏السلام کشته شد».
منبع: پایگاه حوزه