اشعار محرم

[R A H A]

محرم آمد و دل می تپد برای حسین
شعار بزم سخن نام دلگشای حسین
عروج پاک حسین است افتخار زمان
و جادوانه ترین عشق با ندای حسین
نماز عشق چه شیرین و باشکوه بود
اگر چه غرق به خون است دست‌های حسین
شنید نغمه ی تکبیر جبرئیل حزین
به سجده گاه ادب گشت همصدای حسین
ز بردباری خورشید بسی عجیب باشد
که ذره، ذره نگردید در عزای حسین
صدای شبنم مهتاب با نسیم سحر
ز شوق بوسه ببارید بر لقای حسین
ستاره ها همه خاموش در حریم سپهر
ز آه ناله ی طفلان و اقربای حسین
مرام راه حسین است درس مکتب ما
به عاشقان وفادار بر ولای حسین
درود بر همه ی شاهدان و جان بازان
علی الخصوص بر سقای با وفای حسین
بهانه شمع بود صادقانه پروانه
کند به شیوه عشاق جان فدای حسین
حسین سرچشمه مهر و وفا بود
و نور دیدگان مصطفی بود
و آن گنجینه شهر مدینه
نصیب خاک پاک کربلا بود

[R A H A]

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن

تموم حاجتا رو همه از می گیرن

بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه

شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عط مُشکه

شبای جمعه زهرا زائر این زمینه

سینه زن حسینه ، یل ام البنینه ...

[R A H A]

چونكه شه در راه حق تنها بماند
يك تنه با جمله ي غمهابمـــــــــاند
ياد عباس آن گل گمگشته كرد
ياد آن دلداده ي سرگشته كـــــــــرد
ياد آن شش ماهه ي مه روي كرد
آن گل نشكفته ي خوش بوي كــــرد
ياد آن شبه رسول آن اكبـــــــرش
آ ن بهار نارسيده پرپــــــــــــرش
ياد هفتادو دو ياور شاه را
برد تا درياي عشق آن مـــاه را
برد تا درياي عشق آن مـــاه را

[R A H A]

قافله عشق حق جانب دشت بلاست
قافلهسالار آن بنده و خون خداست

همدم زینب کنون اشک بصرها شده
جایگه اطهرش عرش معلا شده

میرود و رفتنش خون به دل میکند
عشق بر این قافله در دل جا میکند

اکبر سیمین بدن فکر شهادت بود
قاسم شیرین سخن روح شهامت بود

ساقی طفلان او ماه بنیهاشم است
دخت سه ساله کنون خسته دل و نائم است

ای دل خسته بیا تا که پریشان شویم
تشنه و افسرده از سوز بیابان شویم

همدم این قافله جانب دشت بلا
پیش رویم در پی دختر خیرالنساء

خوب تماشا کنی گریه زینب کنون
سوز دعایش خرد را بکشد تا جنون

یاد کنیم ز آن زمان قافله خستگان
بار نهادند در این دشت بلاخیز جان

گفت برادر دمی گوش نما زینبا
میکند این کربلا ما دو تن از هم جدا

فصل جدایی بلبل شده از بوستان
وه که چه خون کرده این داغ دل دوستان

[R A H A]

الی است درون مشک از جرعه ی آب
انگار که رفته است این آب به خواب
یا مست شده است و در خماری مانده است
ابی که به حسرت لبت شد بی تاب

[R A H A]

مشک هم اشک به بی دستی من می ریزد
هر دم از سینه ی او ناله ی غم می خیزد
کو دو دستی که دگر مشک به آن آویزد
غصه کِی از دل ماتم زده ام بگریزد
دست آماج سن و نیزه ی اعدایم بود

مشک خو کرده ی دستان توانایم بود

دست هم سنگر دیرینه ی مشکم افتاد
مشک سرداده از این واقعه آه و فریاد
دست آویزه ی تن ،مشک هم آویزه ی دست
در غم ماتم او ، بغض دل مشک شکست
دست گردیده جدا، مشک چنان می نالد
دیده و دل به وفاداری او می بالد
دست افتاده ز تن چون گل سرخی به کویر
مشک در چنبره ی غم شده در بند و اسیر
مشک در سوزش آه و غم دلواپسی اَست
اشک برچهر ه ی او جلوه گه بی کسی است
درد بی دست شدن سخت گرانست بر او

زین عزا داده گره بر رخ و طاق ابرو
مشک می نالدو می سوزد ازین دربه دری
ساقی تشنه ی بی دست ندارد ثمری
دست بر صفحه ی خاکست به خون آلوده

مشک کِی گردد ازاین ماتم و غم آسوده

مشک را با نوک دندان بگرفتم شاید
اشک از دیده ی غمدیده به بیرون نآید
دستم افتاد ولی در بدنم تابی بود

چشم امّید به مشک و قدح آبی بود

مشک هم عاقبت افتاد چو دستم بر خاک
ناله ی آهم از این رو برسد تا افلاک
آه و افغان من از ماتم بی دستی نیست

اشکم آمد چوبدیدم که دگرمشک تهیست

مشکم افتاد توانم ز وجودم پر زد
قاصد مرگ به غمخانه ی جانم در زد
ساقی و مشک دو دلداده ی هم پیمانند
نقطه ی عشق و امید همه ی یارانند
سروری ساقی بی دست دمی غصه نخورد

تیر بر مشک نشست ساقی ازآن جان بسپرد

[R A H A]

آدینه ، خلاصه ای است از آه حسین (ع)
آیینه ای از ادامه ی راه حسین (ع)
از «ندبه» و «عهد» و «آل یاسین » راهی است
بر پنجرة ظهور خونخواه حسین(ع)

[R A H A]

کعبه محروم شد ز دیدارت
یـابـن زهـرا خدانگهدارت
کربـلا مـیروی و یـا کوفه؟
یا به شام اوفتد سر و کارت؟
چه شود ای امام جود و کرم
یک نگاه دگـر کنـی به حرم
ای ز جــام بـلا شــده سـرمست
دست و دل شسته از هرآنچهکههست
چه شتابان روی به دیدنِِ دوست
جای گل سر گرفتهای سر دست
از حریمت برون شدی مولا
عازم حج خـون شدی مولا
هشتِ ذیحجه مردم عالم
همه رو آورند سوی حرم
تو دل شب ز بیت امـن خدا
سر به صحرا نهی قدم به قدم
کعبه تا صبح ناله سر میکرد
پســر فاطمــه مــرو برگرد
کعبه با سوز و اشک و ناله و آه
بـر نمـیدارد از تـو چشم نگاه
سفر تیر و نیـزه و عطـش است
طفل شش ماهـه را مبـر همراه
از سفیدی حنجرش پیداست
این پسر ذبح سیدالشهداست
نظری کن به غنچ? یاست
ثمـر سرخ بـاغ احسـاست
اصغـرت را بگیـر از مـادر
بسپارش به دست عباست
چون صدایت زند جوابش ده
از سـرشک دو دیده آبش ده
نالـهای بـر لـب سـلال? تـوست
کـه شبیـه صـدای نالـ? توست
ساربـان را بگــو کـه تنـد مرو
آخر این کودک سه ساله توست
قدری آرام ای هدیخوانان!
کمی آهستـه ای شتربانان!
ناقهها ذکر یـا حسین بـه لب
کوههـا نالــه مـیزنند امشب
نخلها خم شدند و میگویند
السـلام علیـک یا زینب
غم مخور ای فدای چشم ترت!
هیجـده محرمنـد دور سـرت
کاش خورشید واژگون میشد
از تن کعبه جان برون میشد
کاش از اشـک دیـد? حجّـاج
آب زمزم تمام خون مـیشد
کعبه ساکت مباش واویلا
گریـه کـن بهر لال? لیلا
ای سکینـه دگر چه غم داری؟
اشک از دیدگان مکـن جـاری
که محوّل شده است بر عباس
مشـک سقایــی و علمـداری
بر سماعش دو دست بالا کن
هر چه دانـی دعا به سقا کن
نالــه دیگــر بـهسر نمــیگردد
ایـن شبِ غـم، سحـر نمیگردد
این مسافر که دل به همره اوست
مـیرود، لیـک بـرنمــیگردد
عالمـی گشتـه محو اجلالش
چشم «میثم» بوَد به دنبالش

[R A H A]

تشنه‌ترین لبان
با سبز مویه‌ها
لب‌های نوحه‌ریز عاشقان حسین (ع) است.

و سبزترین عاشقانه را
با گل‌افشان سرشك،
سوگواران حسین می‌خوانند.

و عاطفه‌ترین عطش،
عطش شبنم ایمان حسین است -
در بلوغ سپیده‌ای
به خورشید جمال حق.

هنوز،
در وادی اشك
و محبت
دل بی‌كربلایی نیست،
دلی،
بی‌شقایق خیمه عزا.

هنوز،
خجالت اهل كوفه خط می‌كشد به خاك،
و خواناترین برات است
خط كوفی گل‌های شهادت
در شیرازه فرات رخ عاشقان حسین.

[R A H A]

ازبهر ستیز و مرگ ، آماده شوید
در محضر عشق دوست ، افتاده شوید
از خون حسین بشنوید این پیغام
در طول زمان همیشه آزاده شوید
(سید هاشم نبی زاده )