مخالفین ، برای شنیدن و درک دعوت هیچگونه آمادگی نداشتند. بلکه درهنگام شنیدن آیات ، سر و صدا و درگیری ایجاد میکردند، تا در آن فضای هیجان انگیز و پر شور و شر ، زمینه ای برای فهم و اندیشه میسر نگردد.



آنان با این حربه و شرارت ، میخواستند مردم را درجبهه خود حفظ نمایند: (حم سجده 26(



گاهی به گونه ای طنز گونه از ایشان میپرسیدند که قیامت چه وقت فرا میرسد: (اعراف 187)-(احزاب 63)-(نازعات 42)



گاهی به گونه ای طنز گونه دعا میکردند که :« خدایا ! اگر او پیامبر راستین است، از نزد تو آمده ، پس برما از آسمان سنگ بباران یا عذابی دردناک برما بیاور. ( انفعال 32)



گاهی اعتراض میکردند که چرا بر این پیامبر گنجی فرود نمی آید: ( هود 12)



گاهی گفته میشد که : همراه او فرشته ای به نظر نمیرسد. (هود 12)



زمانی برای مدتی وحی الهی قطع شد و کفار شهرت دادند که: پروردگارت از تو ناراضی شده و تورا بی یار و یاور گذاشته است: (ضحی 1 تا 3)



در این طوفان جهالت ها و نادانی ها و بی عدالتی ها ، پیامبر ( صلی الله علیه و آله وسلم) از مقابل با بدزبانی های شان خودداری میورزید . و وظیفه اظهار حق را ادا نموده و از مردم بداخلاق اعراض میفرمود: (اعراف 199)



ایشان سخت اشتیاق داشتند که همه مردم به ایشان ایمان آورده و هدایت یابند . از این رو همواره اندوهگین و محزون به نظرمیرسیدند: (انعام 33)-(کهف 6)-(نحل 127)-(نمل 70)-(شعراء 3)