میکی رورک همیشه زندگی پرحاشیهای داشته است. از محبوبیت فراوان در دهه هشتاد تا ورود به عرصه بوکس حرفهای و سپس بازنشستگی اجباری به دلیل مصدومیتهای پیش آمده، جنجالهای خانوادگی، رد کردن نقشهای مهمی در فیلمهایی از قبیل جوخه (الیور استون)، تسخیرناپذیرها (برایان دیپالما)، تاپگان (تونی اسکات) و پالپفیکشن (کوئنتین تارانتینو)، و سرانجام به حاشیه رانده شدنش در سینما. در اوائل هزاره جدید به نظر میرسید دوران رورک دیگر به سر آمده است. او البته در فیلمهایی چون قول (شان پن) و روزی روزگاری در مکزیک (رابرت رودریگوئز) ایفای نقش کرد. اما در نقشهایی فرعی. بازی در نقش مارو در فیلم شهر گناه (فرانک میلر، رابرت رودریگوئز) بود که او را دوباره به شهرت و اعتبار رساند. رورک در این سالها برای بازی در فیلم کشتیگیر (دارن آرنوفسکی) جوایز متعددی از جمله گلدنگلوب و بفتا را دریافت کرد و نامزد اسکار شد. حالا گفته میشود که رورک برای بازی در قسمت دوم شهر گناه در حال مذاکره است. رورک به شوخی میگوید حضورش در این فیلم به این بستگی دارد که آنها چقدر او را بد و شرور میخواهند! رورک از بازی در نقش مارو لذت برده و سهبعدی بودن کاراکترش را دلیل اصلی علاقهاش به مارو میداند، اما هنوز مشکلاتی وجود دارد که باعث میشود حضور رورک در قسمت دوم شهر گناه قطعی نباشد: «من بیماری کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته) دارم. پس ساعات گریم... چیزی حدود 13 – 14 ساعت در روز طول میکشد. با آن شیره گیاهی و چسب، و آن مادهای که چشم من را تماماً قرمز میکند». خبر دیگر از رورک این که او قرار است در فیلم جدید مارتین مکدونا (در بروژ) ایفای نقش کند. فیلمی که نام جالبی دارد: هفت روانی! ظاهراً قرار است رورک در کنار کالین فارل، کریستوفر واکن و سام راکول نقش یکی از این هفت روانی را ایفا کند! جوزف لیل تایلر، جیمز هبرت و جان بیشاپ دیگر روانیهای این فیلم هستند!
رورک اخیراً بازی در فیلمهای فناناپذیران (تارسم سینگ) و پیک (هانی ابو اسد) را به پایان رسانده است.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)