خودسازی:

مهم ترین عامل خوشبختی، توجه به خود است. قرآن شریف می فرماید:

علیکم انفسکم ...2

بر شما باد خودسازی، که اگر همه گمراه شوند و شما به راه هدایت باشید، زیانی از کفر آنان، به شما نخواهد رسید.

نخستین و ضروری ترین شرط آن است که با نسیم بهاری ایمان، جان خود را چون گلستانی شکوفا کنیم و آن را به باغبان هستی، خدای مهربان بسپاریم. خودسازی کنیم و بدانیم اگر خود را از نظر روحی، اخلاقی و معنوی نساخته باشیم، هیچ جا و هیچ وقت موفق نیستیم و هیچ کس را نمی توانیم راهنما باشیم.

ای که ره را خود ندانی ره نمایی کی توانی

اگر خود را نسازیم و جان ما جهنمی از مار و عقرب های فریب، دروغ، دورویی باشد، قطعاً نه خود آرامش خواهیم داشت و نه می توانیم یک خانواده خوب و آرام به وجود آوریم.

ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که بود هستی بخش

وقتی خود چهره زیبای آرامش، خوشبختی و سعادت را ندیده ایم، چگونه می توانیم این هدیه الهی را به دیگران تقدیم کنیم ؟!

قرآن شریف در این زمینه، آیه جذاب و جالبی دارد و می فرماید:3 «اگر نیکی کنید، به خودتان کرده اید و چنانچه بدی کنید، به خودتان کرده اید.»