«رابعه شامیه» همسر «احمدبن ابی الحواری» است.

«رابعه شامیه» همسر «احمدبن ابی الحواری» است. فضیلت و کرامت این بانو انکار ناپذیر بود. همسرش می گفت: وقتی که سفره غذا گسترده می شد،

رابعه به من می گفت: بخور، این غذا با تسبیح پخته شده است.

منظور از این جمله چیست؟ آیا منظور این است که به هنگام آشپزی تسبیح می گفته است؟ نظیر سخنی که درباره بعضی از مراجع تقلید آمده است که مادرش می گفته: او را شیر نداده ام، مگر به نام خدا.

شاید منظور او هم این بود که هنگام پختن غذا «سبحان الله» می گفت.

پس زن می تواند چنین مقامی داشته باشد.

این بانو اشعار آموزنده ای نیز دارد:

حبیب لیس یعدله حبیب

و مالسواه فی قلبی نصیب

یعنی: دوستی که همانند ندارد و در قلب من کسی جز او نیست.

حبیب غاب عن بصری و شخصی

و لکن عن فوادی ما یغیب

یعنی: دوستی که ازچشم و برم پنهان و در دلم حاضر است.

سخنانی از حضرت امیر (ع) در ادعیه هست که همانها را این بانو به صورت مناجات ادبی در این شعر گنجانده است: ره توشه کم است و فکر نمی کنم

که با این ره توشه کم به مقصد برسم. آیا برای کمی توشه ناله کنم یا برای طول سفر اشک بریزم؟ ای خدایی که نهایت آرزوی منی، آیا مرا با آتش خود خواهی سوزاند؟ پس امیدم چه می شود؟ چون به تو امیدوار بودم.