اساسا ارتباط با خدا آرامش‏آور است یعنى، انسان ذاتا دوستدار و عاشق خدا است و وقتى عاشق به معشوق برسد آرامش مى‏یابد. از طرف دیگر خداوند در قرآن فرموده است كه: «در مؤمنان سكینه و آرامش نازل مى‏كند».

بهترین چیزى كه روح انسان را صفا مى‏بخشد و حالت آرامش و سكونت براى انسان ایجاد مى‏كند، ذكر و یاد خدا است. قرآن مى‏فرماید: «الا بذكر الله تطمئن القلوب آگاه باشید كه با یاد خدا دل‏ها اطمینان و آرامش پیدا مى‏كند»(1)

آرى این خاصیت ذكر و توجه به خدا است و دعا و مناجات هم نوعى ذكر است. ازاین‏رو اگر با حال توجه و خلوص داشته باشد انسان بعد از تمام شدن آن احساس یك حالت سبكى و آرامش در خود مى‏كند. كسى كه درد دلش را با خدا در میان مى‏گذارد به این معنا است كه قلبا با خدا انس گرفته است و به او توجه پیدا كرده است. خداوند نیز وعده فرموده است كه: «هر كس با توجه به او رو كند، سخن او را بشنود و حاجتش را روا كند و دل و روحش را نورانى نماید». آنچه بعد از این حالت در خود احساس مى‏كنید، حاكى از آن افاضه و توجه خدا نسبت به شما است. پس باید شاكر باشید و توجه داشته باشید كه این یك حالت مادى نیست زیرا روح یك عنصر مجرد از ماده است و تصرفاتى هم كه از طرف حق در آن مى‏شود مادى نیست.

براى گام گذاشتن در این راه، باید ارتباط با خدا و بهره مندى از نفحات معنوى را تجربه كرد و این تجربه را بارها تكرار كرد تا انسان حضور در محضر خدا را لمس كند. براى این منظور گفته شده است در هر هنگام نمازها و هنگام حلال و حرام ها، یك الهام رحمانى رو به سوى انسان مى آید و او را به انجام آن كار نیك تشویق مى كند. اگر پاسخ مثبت داد این الهامات رحمانى بیشتر تكرار مى شود و انسان از وسوسه ها و اوهام شیطانى دور مى ماند.

اما اگر پاسخ منفى داد یا سستى كرد فرشته رحمت دور مى شود و شیطان وسوسه گر راه مى یابد و انسان از آرامش و یاد خدا دور مى شود. این تجربه را مى توان در هنگام اذان براى نماز صبح و قبل از آن به خوبى حس كرد كه اگر بعد از بیدارى، دوباره خواب را ادامه دادیم خواب هاى پریشان و شیطانى رو به سوى آدمى مى آید و كسالت روحى و آشفتگى وجود آدمى را فرا مى گیرد.
کلا هر نوع ارتباطی با دعا زمینه ساز ارامش است

سعی کنید بعد از نماز به صورت خیلی معمولی با خدا درد دل کنید

ذکر صلوات و لا اله الا الله و حمد خدا نیز موثر است