چگونگی تاسیس باشگاه

نخستین سنگ بنای باشگاه تورینو در سال ۱۸۹۱ یعنی پیش از احداث باشگاه یوونتوس با تاسیس باشگاه "اینترناسوناله تورینو" گذاشته شد.اینترناسوناله درسال ۱۸۹۷با تیم دیگری به نام" تورینه زه" ترکیب شدند و باشگاهی به نام" تورینه زه" را به وجود اوردند.۹ سال بعد در سال ۱۹۰۶ این باشگاه همراه با تعدادی از بازیکنان شورشی یوونتوس وبا ریاست "هانس اشونبورگ" که یکی از مهاجرین سوئیسی بود باشگاه فوتبال تورینو را تاسیس کردند.

۱۹۱۰-۲۰

تاریخ ارغوانی‌ها همیشه با حسرت همراه بوده‌است.مثلا در سال ۱۹۱۵ در استانه دیدار سرنوشت ساز تورینو با جنوا، جنگ اول جهانی اغاز شد واز آنجا که تورینو به عنوان یک شهر شمالی بسیار به جبهه ایتالیا –اتریش نزدیک بود فعالیت‌های عادی ان به حالت معلق درآمد وبازی نهایی برگزارنشد تا عنوان جنوا تمدید شود ونخستین قهرمانی از دست ازغوانی‌ها برود.

۱۹۲۰-۳۰

تورینو تا فصل ۲۷-۱۹۲۶ از مدعیان همیشگی لیگ ایتالیا بود ولی نتوانست در این سالها به مقام قهرمانی برسد. در فصل۲۷-۱۹۲۶ تورینو توانست قهرمانی ایتالیا را به نام خود کند ولی فدراسیون ایتالیا به اتهام بند وبست وناهمخوانی بیلان مالی باشگاه، عنوان را باطل کرد وتیم دوم را رسما قهرمان اعلام کرد.این حادثه همچنان یکی از نقاط عطف تاریخ تورینو قلمداد می‌شود وهواداران با اشاره به اینکه قهرمانی نخست باشگاه در همان سال ۱۹۲۷ بوده‌است، ان را به کنایه"عنوان اول وعنوان هشتم" برمی شمردند.البته گاوهای خشمگین از حرکت نایستادند وفصل بعد نخستین قهرمانی رسمی را جشن گرفتند.

۱۹۳۰-۴۰

این دهه با افت تورینو همراه بود به طوری که ارغوانی‌ها برای اولین بار در تاریخ خود در رده چهاردهم لیگ ایتالیا قرارگرفتند.هرچند در نیمه دوم این دهه تورینو خود را بازیافت وبرای اولین بار در فصل ۳۶-۱۹۳۵ قهرمان کوپا ایتالیا شدندولی تا دهه چهل تورینو دیگربار زیر سایه سیاه وسپیدهای یوونتوس رفت.

۱۹۴۰-۵۰

بار دیگر جنگ جهانی سرنوشت تورینو را عوض کرد واین بار این تحول مثبت بود به طوری که گراناتا(ارغوانی‌ها) از ۱۹۴۲تا۱۹۴۹ قهرمان بلامنازع فوتبال ایتالیا بودند. این دوران که یکی از دوره‌های سیاه تاریخ معاصر ایتالیا قلمداد می‌شود، برای باشگاه تورینو"عصرطلایی"محسوب می‌گردد.مردم تورین که به خاطر ارتباط نزدیک فرهنگی با دنیای خارج به خصوص با فرانسوی‌ها وسوئیسی‌ها دارند شهر خود را یکی از جوامع پیشروی ایتالیا می‌دانستند در دوران جنگ جهانی دوم این پیشتازی را ثابت کردند. داستان پرافتخار تیم و آنچه آنها را به »تورین بزرگ» تبدیل کرد از سال ۱۹۳۹ آغاز شد. هنگامی که فروجو نوو به عنوان مدیر جدید باشگاه گروهی از ستارگان فوتبال را را در کنار هم جمع کرد. اغاز افتخارات گاوهای نر الپ در فصل ۴۳-۱۹۴۲ بود.تیمی مستعد که تحت مربیگری "آنتونیو جانی" رشد یافته بود سرانجام در این فصل انتقام عمده مردم تورین از فاشیسم موسولینی را گرفت وعصری باشکوه را اغاز کرد که حتی برتری یک جانبه یوونتوس در نیمه ابتدایی دهه سی وتحت حمایت فاشیست‌ها را هم زیر سایه برد.از بد حادثه در اوج امادگی تیم تورینو، موسولینی دیکتاتور ایتالیا به بهانه اوجگیری جنگ جهانی دوم واعزام نیرو به خطوط مقدم دستور تعطیلی لیگ را صادر کرد.پس از ان ایتالیا در بحران‌های ناشی از مغلوبه شدن جنگ فرو رفت.ولی تورینی‌ها که دو سال تمام انتظار شروع مجدد لیگ را می‌کشیدند به ارزوهایشان رسیدند وبار دیگر تیمشان را با مربیگری" لوئیجی فررو" راهی میادین افتخار ساختند.از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ تورینو قهرمان بلامنازع سری آ بود.ضمن اینکه شاگردان" لوئیجی فررو" تیم ملی جدید ایتالیا را قبضه کرده بودند.تیمی که با پایان یافتن دوران فاشیسم پیراهن سیاه از تن دراورده وهمان پیراهن زیبای لاجوردی ولقی مشهور "اتزوری"را جایگزین ساخته بود وهمین موضوع سبب محبوبیت ملی پوشان جدید شد، طوری که بازیکنی مثل" والنتینو ماتزولا" علی رغم اینکه افتخاری ملی کسب نکرد وتنها با تورینو سابقه قهرمانی داشت به یک قهرمان ملی تبدیل شد. با چیگالوپو، بالارین، ماروزو، کاستیلیانو، ریگامونتی، گرزار، منتی، لویک، گابتو، ولنتینو ماتزولا و اوسولا یازده بازیکنی بودند که پنج اسکودتوی پیاپی تورینو را از فصل ۱۹۴۲تا فصل ۱۹۴۹ برای این تیم به ارمغان آوردند اما دوران کاری پرافتخار آنها به تراژدی ۴ می‌۱۹۴۹ ختم شد.