میلاد هشتمین نور ولایت، تبریک و تهنیت

[elahe]

از آسمان تا زمین، چراغانی بود.
در نگاه کودک، مهربانی موج می‏زد و برق نگاهش،
دل‏ها را به سمت چشمه‏های زلال می‏کشاند؛
پای جوشش آب‏های قدمگاه.

تا قدم به چشم جهان گذاشتی، برق رضایت
در چشمان هر دوست و دشمنی دیده می‏شد.

از همان آغاز، سراپایت مهربانی بود.
هیچ کسی از مهربانی‏هایت بی‏نصیب نماند،
حتی تن بی‏جان زمین.

وقتی در آغوش آسمان به روی موسی بن جعفر
علیه‏السلام لبخند می‏پاشید،
طراوتش تمام آسمان را تازه می‏کرد.

تا پایش به زمین خشک رسید، برکت،
تمام زمین را در آغوش کشید.

هیچ کبوتری در بند نماند.
آب و نور از آسمان سرازیر شد
و زیر پاهای کوچکش، چشمه جان گرفت.


هفت ستاره، میان آسمان نور می‏پاشیدند.
تاریکی از زمین و زمان رخت بربسته بود.
ایمان و نور، میان انسان‏ها تقسیم شده بود.

تا ستاره هشتم جوانه زد،
آسمان بغل بغل مهربانی بخشید.
سهم هر انسانی، ایمان و نور مهربانی شد.
ناگهان هزار هزار ستاره از بطن آسمان رویید.