کاربر فعال
از حافظه آب
دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت
خواستم نوح شوم موج غمت غرقم کرد
کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت
در قنوتم ز خدا عقل طلب می کردم
عشق اما خبر از گوشه محراب گرفت
نتوانست فراموش کند مستی را
هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت
کی به انداختن سنگ پیاپی در آب
ماه را می شود از حافظه آب گرفت
کاربر فعال
انار
تصور کن بهاری را که از دست تو خواهد رفت
خم گیسوی یاری را که از دست تو خواهد رفت
شبی در پیچ زلف موج در موجت تماشا کن
نسیم بی قراری را که از دست تو خواهد رفت
مزن تیر خطا آرام بنشین و مگیر از خود
تماشای شکاری را که از دست تو خواهد رفت
همیشه رود با خود میوه غلتان نخواهد داشت
به دست آور اناری را که از دست تو خواهد رفت
به مرگی آسمانی فکر کن محکم قدم بردار
به حلق آویز داری را که از دست تو خواهد رفت
کاربر فعال
فواره های فرود
چه جای شکوه اگر زخم آتشین خوردم
که هر چه بود ز مار در آستین خوردم
فقط به خیزش فواره ها نظر کردم
فرود آب ندیدم فریب از این خوردم
مرا نه دشمن شیطانی ام به خاک افکند
که تیر وسوسه از یار در کمین خوردم
ز من مخواه کنون با یقین کنم توبه
من از بهشت مگرمیوه با یقین خوردم
قفس گشودی ام و اختیار بخشیدی
همین که از قفست پر زدم زمین خوردم
کاربر فعال
سیب سرخ
با هر بهانه و هوسی عاشقت شده ست
فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده ست
چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود
گیرم که برکه ای نفسی عاشقت شده ست
ای سیب سرخ غلط زنان در مسیر رود
یک شهر تا به من برسی عاشقت شده ست
پر می کشی و وای به حال پرنده ای
کز پشت میله قفسی عاشقت شده ست
آئینه ای و آه که هرگز برای تو
فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده ست
کاربر فعال
شعری در خاک
مپرس حال مرا روزگار یارم نیست
جهنمی شده ام هیچ کس کنارم نیست
نهال بودم و در حسرت بهار ولی
درخت می شوم و شوق برگ و بارم نیست
به این نتیجه رسیدم که سجده کردن من
به جز مبارزه با آفریدگارم نیست
مرا ز عشق مگویید ، عشق گمشده ای ست
که هر چه هست ندارم که هر چه دارم نیست
شبی به لطف بیا بر مزار من ، شاید
بروید آن گل سرخی که بر مزارم نیست
کاربر فعال
ماه
نیستی کم از آیینه نه حتی از ماه
که ز دیدار تو دیوانه ترم تا از ماه
من محال است به دیدار تو قانع باشم
کی پلنگی شده راضی به تماشا از ماه
به تمنای تو دریا شده ام گر چه یکی است
سهم یک کاسه آب و لب دریا از ماه
گفتم این غم به خداوند بگویم دیدم
که خداوند جدا کرده زمین را از ماه
صحبتی نیست اگر هم گله ای هست از اوست
می توانیم برنجیم مگر ما از ماه!
کاربر فعال
شهر (1)
شاهرگ های زمین از داغ باران پر شده ست
آسمانا کاسه صبر درختان پر شده ست
زندگی چون ساعت شماطه دار کهنه ای
از توقف ها و رفتن های یکسان پر شده ست
چای می نوشم که با غفلت فراموشت کنم
چای می نوشم ولی از اشک فنجان پر شده ست
بس که گل هایم به گور دسته جمعی رفته اند
دیگر از گل های پرپر خاک گلدان پر شده است
دوک نخ ریسی بیاور یوسف مصری ببر
شهر از بازار یوسف های ارزان پر شده ست
شهر گفتم؟شهر! آری شهر! آری شهر! شهر
از خیابان از خیابان از خیابان پر شده ست
کاربر فعال
نامه
اگر چه شمعی و از سوختن نپرهیزی
نبینمت که غریبانه اشک می ریزی
هنوز غصه خود را به خنده پنهان کن
بخند گر چه تو با خنده هم غم انگیزی
خزان کجا تو کجا تک درخت من باید
که برگ ریخته بر شاخه ها بیاویزی
درخت فصل خزان هم درخت می ماند
تو پیش فصل بهاری نه اینکه پاییزی
تو را خدا به جهان هدیه داده چون باران
که آسمان و زمین را به هم بیامیزی
خدا دلش نمی آمد که از تو جان گیرد
وگرنه از دگران کم نداشتی چیزی
کاربر فعال
از سر بی حوصلگی
نه اینکه فکر کنی مرهم احتیاج نداشت
که زخم های دل خون من علاج نداشت
تو سبز ماندی و من برگ برگ خشکیدم
که آنچه داشت شقایق به سینه کاج نداشت
منم خلیفه تنهای رانده از فردوس
خلیفه ای که از آغاز تخت و تاج نداشت
تفاوت من و اصحاب کهف در این بود
که سکه های من از ابتدا رواج نداشت
نخواست شیخ بیابد مرا که یافتنم
چراغ نه! که به گشتن هم احتیاج نداشت
کاربر فعال
ابریشم
راحت بخواب ای شهر آن دیوانه مرده ست
در پیله ابریشمش پروانه مرده ست
در تنگ دیگر شور دریا غوطه ور نیست
آن ماهی دلتنگ خوشبختانه مرده ست
یک عمر زیر پا لگد کردند او را
اکنون که می گیرند روی شانه مرده ست
گنجشک ها از شانه هایم برنخیزید
روزی درختی زیر این ویرانه مرده ست
دیگر نخواهد شد کسی مهمان آتش
آن شمع را خاموش کن پروانه مرده ست
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)