کاربر فعال
شکسته و پر بسته کنج قفس نشسته بودو نگاهي به آسمون آبي،
به چه مي انديشيد به فردا يا به آزادي
غم در چشمانش همچو برقي بيرون مي زد ,
به چه نگاه مي کرد به آسمان آبي يا بالاتر
کنج قفس تنهايي خويش همه را از خود رانده بود و تک و تنها
نشسته بودبه چه نگاه مي کرد اين چنين نگران به دنبال چه بود
سکوت تنهاييش را فقط با نگاهي مي شکست
آري اين عشق بود که سکوتش را مي شکست
وناله تنهايي از کنج قفس بيرون مي زد
تنهايي ...
کاربر فعال
زنده بودنم را جشن میگیرم
با لمس انگشتان سرنوشت
و بوسه های شیرین باد
پوست می اندازم
...
بزرگ شده ام
...
آن روزها گذشت
و من دیگر نمی خواهم از بهاری حرف بزنم که ابتدای ویرانی و درد بود
و آغوشی که همیشه برای خستگی هایم تنگ بود
آن روزها گذشت
و عشق
مثل یک ظرف استفراغ
از کنار لثه های شهوانی منتظر ، به پیشگاه خلسهء اتمام می رود
دردهایم را عاشقانه در آغوش میکشم
پیشانی سرد شکست هایم را آرام میبوسم
پاهايم را بر سنگفرش خيابان ميكشم
ديگر نميشود
نمی شود زير این آسمان تار
دستهایم را در جيب هایت فرو بری
و برایم آواز بخوانی
....
....
میخواهم رویای سیب ها را بخوابم
و دور شوم از هیاهوی این گورستان
فوووووو
وووو
ت
.
.
شمعها را فوت میکنم
.
.
نه سایه ها ماندنی ست
و نه شمع ها
..
.
نووووووو
ووو
ش
.
آخرین جرعه را مینوشم
در سکوت تلخ ثانیه ها
خاطرات ترك خورده ات را چال ميكنم
بی زدن پلکی
به یادهایت چشم دوخته ام
به یاد تو
که با سوزش مرگباری
برای همیشه
از شکاف سینه ام
به یغما میرود
......
....
...
می خندم
تلخ تر از همیشه
بخاطر حقیقت
که می بینم اش
بهتر از همیشه !
...
کاربر فعال
با تمام وجود صدایت می کنم ، صدایت می کنم تا نگاهم کنی ،
نگاهم کنی تا چشمان پر از اشکم را ببینی ، اشکهایم را ببینی تا دلت
برایم بسوزدتا یک لحظه بیشتر کنارم بمانی ، آن وقت از ته دل فریاد خواهم زد
و به تو خواهم گفت صادقانه دوستت دارم آن وقت شاید دیگر هرگز تنهایم نگذاری
هرگز ... :?
کاربر فعال
خداحافظ پنجره ی من
که تنها تو به حرف های دل خسته ام گوش می دهی
خداحافظ ستاره ای که هرگز نورت را ندیدم
وخداحافظ ای اشک های بی گناه
من رفتم می روم جایز نیست
می روم تا پیدا کنم ان حقیقتی را که مرا باز می گرداند ...شاید!
شاید تو ندانی دستی را که در دستم بود ...هرگز باور نکردم
و صدایش را
غبار جاده ها را چه کسی انکار کرد
و ندانسته گفت و ندانسته خندید و ندانسته رفت
که هنوز زیر سنگینی نگاه هوس امیزش بیدار شده و به خواب می روم
و چه کسی گفت که مرگ را دوست ندارد
در حالی که مرده بود
و چه کسی اشکهای جا مانده از زمان مرا به جدایی هدیه کرد
هنوزمی توان گفت که گنگ است صدای نفسهایش
هنوزمی توان فکر کرد که امیدی هست... امیدی هست... امیدی هست
هیچ پژواکی نیست صدای قدم هایم را
به سکوت ویرانی من گوش کن
دریا ارام است...
و خبری نیست از امواج طولانی بی فکر
همه خوابیده اند
ای کاش شب بود
انگاه بیداریشان را باور نمی کردم
و قایقی را که می اید و دل می برد
و می گذرد بدون تأمل
که چرا هیچ قایق دیگری در دریا نیست
که چقدر تنها شده است
چرا بغضم را فرو دهم؟ چرا؟
بخاطر سنگ های اسمانی
یا تابلوی نقاشی گرانقیمت در موزه ی فرانسه
یا بخاطر سهراب و اشعارش
بخاطر هیچ کدام زندگی نمی کنم
بخاطر هیچ کدام هم نمی میرم
بغض من می خواهد ازاد باشد
و دوست دارد سایبان چشمانی باشد که هیچ گاه درکش نکردند
که هیچ گاه دوستش نداشتند
چقدر هوا سرد است
من می ترسم
می ترسم از ابلیسی که می گوید فرشته است
و از فردا و فردا ها
می ترسم...می ترسم...
کدامین قلب را باور کرده ای که حالا تو را باور کنند؟
شبهای من همیشه بی ستاره است...
اسمانت پر ستاره باد!
نباید اشک بریزم...!
نباید بغض کنم...!
و نباید لبخند بزنم...!
شمعی در باد را چه سود
شمعی در باد را چه سود....
شیوا را رها کنید
از زنجیر هایتان
از قفس هایتان
چاره ای نیست ای دوست
باید درخت بمانی!
باید درخت بمانی
کاربر فعال
دلم گرفته از اين روزگارِ دلتنگی، گرفته اند دلم را به کارِ دلتنگی. دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند، گرفت آينه ام را غبارِ دلتنگی. شکست پشتِ من از داغِ بی تو بودنها ؛ به روی شانه دل
ماند بارِ دلتنگی. درون هاله ای از اشک مانده سرگردان؛ نگاه خسته من در مدار دلتنگی. از آن زمان که تو از پيش من رفتی ، نشسته ام من و دل کنار دل تنگي
کاربر فعال
بی تو هیچم به خدا بنشین پیش دل من بنشین
قدر این سینه پر مهر بدان در دل خسته بمان
منم و خانه ویرانه دل
بی تفاوت مگذر از در میخانه دل
این نفسها به خدا ارزان نیست
بر نمی گردد هیچ...........
قدرم امروز بدان
که به دام تو اسیرم ای دوست
شاید امروز چو بگذشت نباشم فردا
آه شاید که نبینی دگرم.........
کاربر فعال
تنها ای دل نشین ترین و مهربانترین مصاحب لحظه های سخت و سنگین تورا دوست دارم
چرا که تنها با توست که میتوان از مرز اسارتها گریخت و با سکوت چشم و دل همنشین شد.
با لحظه های با تو بودن به راحتی میتوان از رنگ و روی زندگی به سرزمین رویاهاو شقایقها
گریخت.
بیا با هم صندوقچه دلمان را باز کنیم و شادی حبس شده در را چون پرنده ای آزاد و رها به
پرواز در آوریم .
بیا خارهای کینه را ریشه کن کرده و تخم امید و مهربانی را بر گوشه گوشه جانمان بپاشیم.
بیا با هم در قلمرو خورشید گام برداریم و تصویر زیبای آرزویمان را در آئینه صاف افق نظاره گر
باشیم.
اگر روزگار بی رحم است تو مهربان باش
اگر آفتاب میسوزاند تو سایبان باش
کاربر فعال
تو اگر باز کني پنجره اي سمت دلت
ميتوان گفت که من چلچله لال توام
مثل يک پوپک سرمازده در بارش برف
سخت محتاج به گرماي پر و بال توام . . .
کاربر فعال
زندگی فاصله ی چشم تو تا چشم من است
تا مرا می نگری
می روم تا بسرایم غزلی دیگر را
غزلی از شب عشق
غزلی از دل یک بلبل مست
که در این آتش سوخت
آتش چشم نگاه گل سبز
که به اندازه ی خورشید تمنا گرم است.
تو و تنهایی و من یکرنگیم
همه از فاصله ها رنگ شدیم
از زمانی که به مهتاب،سخن ها گفتیم
در دل تیره ی شب
در پس پنجره شبرنگ شدیم
من تمنای تو را زار زدم
آسمان از غم من ابری شد
اما نگریست
شاید او از لبه ی رسوایی،مثل من می ترسد
کاش بارانی می شد
آسمان دل من!
کاربر فعال
این منم آن پسر تنهای زار
یک مرد آواره در شبهای تار
یادگار زخم های بی کسی
قهرمان قصه ی دلواپسی
آسمانم بی تو مهتابی نداشت
سجده ام مقصود ومحرابی نداشت
ماه،تنها مونس این سینه بود
شاهد اشکم فقط آینه بود
مونسم هر شب امیدی تازه بود
شوق این امید بی اندازه بود
مه جبینی یک شب ازره می رسد
تک تک غم های من را می خرد
رنگ وبوی ناشکیبی داشتم
حال دلگیر وغریبی داشتم
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)