ای کــــاش...

[R A H A]

کاش می شد سرزمین عشق را در میان گام ها تقسیم کرد.

کاش می شد با نگاه شاپرک عشق را بر آسمان تفهیم کرد

کاش می شد با دو چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز کرد

کاش می شد با پری از برگ یاس تا طلوع سرخ گل پرواز کرد

کاش می شد با نسیم شامگاه برگ زرد یاس ها را رنگ کرد

کاش می شد با خزان قلب ها مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد

کاش می شد در سکوت دشت سبز ناله ی غمگین باران را شنید

بعد دست قطره هایش را گرفت تا بهار آرزوها پر کشید

کاش می شد مثل یک حس لطیف لا به لای آسمان پر نور شد

کاش می شد چادر شب را کشید از نقاب شرم ظلمت دور شد .

کاش می شد از میان ژاله ها جرعه ای از مهربانی را چشید

کاش می شد در ستاره غرق شد در نگاهش عاشقانه تاب خورد

کاش می شد مثل قوهای سفید از لب دریای مهرش آب خورد

کاش می شد با کلامی سرخ و سبز یک دل غم دیده را تسکین داد

کاش می شد با تمام حرف ها یک دریچه به صفا باز کنیم

کاش می شد در نهایت راه عشق آن گل گمشده را پیدا کنیم .

[R A H A]

کاش وقتی زندگی فرصت دهد
گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش بخشی اززمان خویش را
وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش وقتی آسمان بارانی ست
از زلال چشم هایش ترشویم

وقت پاییز از هجوم دست باد
کاش مثل پونه ها پرپر شویم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم
به نگاه سرخ شان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می شویم
با خدای یاس ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی
باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله های میان خویش را
با خطوط دوستی مبهم کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست
قلب های نقره ای را نشکنیم

کاش هر شب با دو جرعه نور ماه
چشم های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق
رد پای خویش را پیدا کنیم

کاش با الهام از وجدان خویش
یک گره ازکاره دل ها وا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده تر
مهربان تر آسمانی تر کنیم

کاش در نقاشی دیدارمان
شوق ها را ارغوانی تر کنیم

کاش اشکی قلب مان را بشکند
با نگاه خسته ای ویران کنیم

کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند
ما به جای ابرها گریان شویم

کاش وقتی آرزویی می کنیم
از دل شفاف مان هم رد شود

مرغ آمین هم از آنجا بگذرد
حرف های قلب مان را بشنود

[R A H A]

ای کاش زبان نگاهم را می دانستی و با این همه سکوت مرا به خاموشی متهم نمی کردی !!!کاش می دانستی من همیشه با زبان چشمانم با تو سخن می گویم چشمانی که از ندیدنت سیل ها دارند برای جاری ساختن،سخن ها دارند برای گفتن ،غزل ها دارند برای از تو سرودن،و عشق ها دارند برای از تو فریاد کردن !!!کاش می دانستی که من تو را دوست دارم.

کاش می دانستی...

[R A H A]

ای کاش که از حال دل من خبرت بود
ای کاش دمی ار سر کویم گذرت بود
من مرغ اسیرم که ندارم پر پرواز
ای کاش که کاشانه من زیر پرت بود . . .

[R A H A]

ای كاش مي شد نغمه ياران شنيد
ای كاش مي شد شور و مستي را چشيد
ای كاش مي شد بانگاهش تر شويم
ای كاش مي شد ناز او را هي كشيد
ای كاش مي شد عشوه معشوق ديد
ای كاش مي شد رنج عشقش را كشيد
ای كاش مي شد همچو باران در كوير
با دل و جانش تمنا را كشيد
ای كاش مي شد با لبانش يار بود
ای كاش مي شد نوش دارو را چشيد
ای كاش مي شد همراه حرف دلش
ای كاش مي شد با دل او زار گريست
ای كاش مي شد غرق خواهش مي شديم
ای كاش مي شد هق هق عاشق نشيد
ای كاش مي شد با صدايش مست شد
ای كاش مي شد با حضورش سبز شد
ای كاش مي شد در دلش غوغا بريخت
ای كاش مي شد با لب حسرت گريست
ای كاش مي شد همچون سياوش بود زار
ای كاش مي شد نغمه هايش را شنيد

[R A H A]

کاش بر ســـــاحل رودی خاموش
عطر مرموز گیــــــاهی بودم
چو بر آنجـــا گذرت می افتاد
به سراپای تو لب می سودم
کاش چون نای شبان می خواندم
به نــــوای دل دیــــــوانه تــــــــو
خفته بر هودج مـــــــواج نسیم
می گذشتـــــــــــم ز در خانه تو
کاش چون پرتو خورشید بهار
سحر از پنجره می تابیدم
از پس پرده لرزان حریر
رنگ چشمان تو را می دیدم
کاش در بزم فروزنده تو
خنده جام شرابی بودم
کاش در نیمه شبی درد آلود
سستی و مستی خوابی بودم
کاش چون آینه روشن می شد
دلم از نقش تو و خنده تو
صبحگاهان به تنم می لغزید
گرمی دست نوازنده تو
کاش چون برگ خزان رقص مرا
نیمه شب ماه تماشا می کرد
در دل باغچه خانه تو
شور من ... ولوله بر پا می کرد
کاش از شاخه سرسبز حیات
گل اندوه مرا می چیدی
کاش در شعر من ای مایه عمر
شعله راز مرا می دیدی

[R A H A]

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی

[R A H A]

ای کاش میشد دلها را با هم عوض کرد

تا او هم می دانست

چه دردناک است
...
دوست داشتن

و دوست داشته نشدن....

[R A H A]

کاش مي شد غصه را زنجير کرد

ذره هاي عشق را تکثير کرد

کاش مي شد زخم را مرحم شويم

يار و غمخوار و انيس هم شويم

کاش مي شد بر خلاف سرنوشت

قسمت و تقدير را از سر نوشت

کاش مي شد چشم و دل را باز کرد

نغمه ها ي دوستي را ساز کرد

کاش مي شد عشق را آغاز کرد

بي خيال از هر غمي پرواز کرد

[R A H A]

کاش می دانستیم زندگی با همه وسعت خویش،محفل ساکت غم خوردن نیست ، حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست ، زندگی خوردن و خوابیدن نیست ، اضطراب و دیدن و نادیدن نیست ، زندگی جنبش و جاری شدن است ، زندگی کوشش راهی شدن است ، از تماشاگه آغاز حیات ، تا به جایی که خدا می داند.