دیوان اشعار اوحدی

[R A H A]

تا دلم بر رخ چون ماه تمامت باشد

ناله و زاری من بر در و بامت باشد

در قیامت همه را چشم بسویی و مرا

چشم سوی تو و گوشم به سلامت باشد


وصل روی تو جهانی ز خدا میخواهند

تا کرا خواهی و پروای کدامت باشد؟


تو، که از ناز و تکبر بر خود خاصان را

ندهی بار، کجا میل به عامت باشد؟


بر من خسته چو وصل تو بگردید حلال

مرو اندر پی خونم، که حرامت باشد


ز آتش و آب مکن چشم و دلم را ویران

تا چو تشریف دهی جا و مقامت باشد


رایگان بنده بسی داری و چاکر بیحد

اوحدی، نیز رها کن، که غلامت باشد