نکاتي که بازي تراکتور و استقلال راجذاب تر مي کند

[sarbh]

استقلال مظلومي شايسته قهرماني است يا تراکتور قلعه نويي؟
--------------------------------------------------------------------------------
تصور کنید دونده دوی ماراتنی در صد متر آخر در حالی که فاصله اي تا خط پايان ندارد، با تلنگر کوچکی از دونده ديگري تعادلش را از دست دهد و به زمین بخورد. ناگفته پيداست چنین شکستی بسیار دردناک خواهد بود و تا ابد در خاطر ماندگار. سال گذشته در صد متر آخر، با گل به یاد ماندنی کرار که به طاق آرزوهای قهرمانی استقلال چسبید، آبي ها همچون دونده ماراتني که ناگاه زمين مي خورد، از قهرماني بازماندند و اين خاطره تلخی که از تراکتور به جا مانده، چيزي نيست که به سادگي از اذهان آبي ها پاک شود. آمار هم کفه را به نفع تراکتور نشان مي دهد؛ آنها در طی دو فصل حضور در لیگ برتر هنوز به استقلال نباخته اند و این واقعیتی است که آبی های تهرانی در مقابل قرمز های آذربایجان در شب مسابقه بخوبی با آن روبرو خواهند شد؛ استرس باخت دوباره در آزادی.
فراز کمالوند پس از سه فصل حضور مستمر در تراکتور، نتوانست پاسخ مناسبی به عطش آذربایجانی ها برای رسیدن به آسیا بدهد. آنها فصل گذشته همچون استقلال بعد از برد شیرین شان در مقابل استقلال در هفته هاي پاياني کم آوردند، اما امسال آنها در همین ابتدا مدعی ظاهر شدند و همین اینک با یک امتیاز اختلاف در رده دوم ایستاده اند به نظر می رسد عطش وافر آنها برای رسیدن به صدر جدول کار دست استقلال بدهد، چیزی که هواداران تراکتور خیلی وقت است منتظر چنین روزی هستند؛ «رسیدن به صدر با گذر از استقلال»
چه کسی از حساسیت این بازی با خبر نیست؟! چه از نگاه هواداران، چه در جایگاه تیم ها و چه از نظر بازیکنانی که از اين دو تيم، به يکديگر ترانسفر شده اند، می توان پیش بینی کرد بازی استقلال و تراکتور در نوع خود بی نظیر باشد. چرا که اگر سالها حساسیت دربی تهران گوش فلک را کر می کرد، این بار رنگ قرمز دیگری سونامی وار حساسیت های دربی سنتی پایتخت را تحت تاثیر قرار داده است. می توان نوشت ال کاسیو ایرانی جذابیتی نو به فوتبال ما تزریق کرده، باید قبول کنیم فوتبال ما، این بازی را به خاطر خواهد سپرد.
نمی توان استقلال را تیم بدون ستاره تصور کرد. فتح الله زاده بدون تردید برای مظلومی در فصل کنونی سنگ تمام گذاشته است، چنین تیم پر ستاره ای از نظر مهره شاید با تیم فصل گذشته سپاهان قابل قیاس باشد، از دروازبان این تیم که رحمتی است تا هافبک ها و خط حمله استقلال بدون تردید تیم پر مهره تری از تراکتور به نظر می رسد. تراکتور هم تیم بی مهره ای نیست اما در قیاس با استقلال نمی توان آن ها را «کهکشاني» خواند، شاید بتوان برای یکبار عیار قلعه نویی در مقابل مظلومی را بر روی کفه ترازو قرار داد و سنجید.
قلعه نویی با سپاهان و استقلال جام های رنگینی را بالای سر برده است، او با سه قهرماني پياپي، بهترین مربی حال حاضر ليگ بوده است، مظلومی هم گرچه تا به امروز «مربي تيم قهرمان» نبوده اما او هم با رساندن مس به جمع آسیایی ها کار بزرگی را با تیمي کم ادعا انجام داده. اما تيم مظلومي تا اینجای کار بهترین بهترین ها در لیگ برتر ما محسوب می شود، استقلال شروع خوبی داشته و در صدر جدول تکیه زده، تراکتور هم به رغم شروع بدی که داشت اما با 4 برد پیاپی ثابت کرده که پتانسيل بالانشيني را دارد. سوالی که می توان مطرح کرد خیلی ساده است «استقلال مظلومی شایسته قهرمانی است یا تراکتور قلعه نویی؟» پیش از بازی نمی توان ارزیابی درستی از نتیجه بازی داشت، اما می توانیم در این نکته هم عقیده باشیم که بدون تردید راه قهرمانی نيم فصل هر دو تیم از این بازی سخت می گذرد.
سال پیش در چنین روزهای وقتی فریادها و شور و شعف مردم آذربایجان را در حمايت از کرار می شنيديم کمتر کسي تصور مي کرد اين بازيکن عراقي سال آينده در بین قرمز پوش های تبریزی نباشد. اما واقعیت این است که امروز کرار آبی بر تن می کند. رويارويي کرار با تراکتورسازي، بي ترديد يکي از جذابيت هاي حساس ترين ديدار هفته ششم ليگ خواهد بود، اگر موضوع مصدوميت او حل شود. درباره شدت آسيب ديدگي کرار حرف هاي متناقضي مطرح مي شود که البته بخشي از آن را بايد به حساب بلوف زني هاي رايج گذاشت.
امروز مي توانيم خوشحال باشيم که مي توانيم مسابقه متفاوتی را از نوع قرمز و آبی در ایران تجربه کنیم، آبی پایتخت نشین در مقابل قرمز شهرستانی، شور و غوغا، پرواز رنگ ها و بدون تردید پر شدن استادیومی که چندیست به این فضا و به این قرمز جدید عادت کرده. دیدن فوتبال در چنین فضای با اینهمه شور و شوق و هیجان نباید خالی از لطف باشد، باید از این حضور بی حد و حصر هواداران استقبال کرد و با آغوش باز آن را پذیرفت و این مسابقه را به فال نیک گرفت.