جبران خليل جبران

[sorna]

او لطیف بود

رازهای عشق را او برایم گشود

همه ی آدم ها ، خاطره یِ نخستین عشق خود را ، برای همیشه ، در دفتر دل ثبت میکنند

خاطره ای که لرزه بر بنیاد روحِ آدمی می اندازد و همه ی تلخ های زندگی را شیرین میکند

هر مرد جوانی ، سلمایی دارد

سلمایی که با بهار زندگی می آید

لحظه های تنهایی و دلتنگیِ روح را از شادمانی سرشار میسازد

و سکوت شب ها را از نغمه و موسیقی می آکند

آن روزها ، در دریای افکارِ خویش غوطه میخوردم

دوست داشتم معنای زندگی را بفهمم

همه ی کتاب ها را زیر و رو میکردم

ناگهان ، عشق آمد و در گوشم نجوا کرد

سلمای من خورشیدی تابناک بود

در برابرم ایستاد

همچون ستونی از نور و نوازش

زندگیم خالیِ خالیِ بود

همچون زندگیِ آدم در بهشت

سلما ، حواّی دلِ من بود

او دلم را با رازها و شگفتی ها لبریز کرد

و معنای زندگی را به من فهماند...

حوّا ، آدم را وسوسه کرد و از بهشت بیرون کرد

اما سلما ، مهربان و صمیمی ، دستم را گرفت

و مرا به باغ سبز عشق و عرفان برد

دچار شدم : دچار عشق

اما مرا نیز از بهشت بیرون کردند

من از سیب ممنوع باغ بهشت نخورده بودم که از بهشت

بیرونم کردند ... !!!!!

جبران خلیل جبران