آهنگ ِ دل ِ من يه آهنگ ِ موندگاره
هذیون دیگه ضامن‌ِ تبلیغات نیس
نه آژان ، نه جنگ
نه دیوونه خونه ، نه حرفای قشنگ‌ِ آدم‌ِ بَد بخت
آدم یه دَم وِر می‌زنه وُ حالیشه که چی میگه
از خودش میگه
از تن‌ُ بَدَنِش ! از چشاش ! از دَهَنِش ! از گوشاش
چشاش واسه دیدن‌ِ هَر چی که به نفعشه
دَهَنِش واسه این که بگه همه چی موندگاره
و گوشاش که فقط صدای خودش‌ُ میشنُفَن
این روزا دیگه از قیمت‌ِ خوشبَختی‌ُ
عشق‌ِ یه روزه حرفی نیس
دیگه مَرگ‌ِ روحی وجود نداره
تنها نزاکته که موندنی‌ِ
دیگه بچّه‌های خیابونی وجود ندارن
( این حرف نیش‌ِ آدم‌ُ وا می‌کنه )
دیگه زَنای اون جوری نیستن
(این حرف کاری می‌کنه که آدم از زورِ خنده وِلوشه رو زمین )
دیگه مَردِ نون نَخورده‌ای نیس
( این حرف‌ُ حتي نمیشه تصّور کرد )
هذیون دیگه آگهی‌های اَلوون نداره
نمیشه امروزُ شمرده تعریف کرد
دیگه بچّه جهودی نیس که تو کوره‌های آدمسوزی کباب بشه
دیگه فاحشه‌ای نیس که اشک‌ِ آدم‌ُ دَر بیاره
دیگه سربازی نیس که خودش‌ُ تو جنگ نِفله کنه
دیگه آدم‌ِ احمقی نیس که شیکم گُنده کنه
هیشکی دنبال‌ِ سوراخ موش‌ْ نمی‌گَرده
کسی مُحتاج‌ِ خالی بَندی نیس
چیزی واسه کش رَفتَن باقی نمونده
دیگه کارگری نیس که راضی یا ناراضی باشه
واسه این که تو جیبش یه گولّه پول داره یا چَن تا سوراخ
دیروز یه تُخم‌ِ مُرغ‌ِ شکسته‌س
فردا یه تُخم‌ِ که مُرغ روش خوابیده
امروز دِل‌ِ من‌ِ
آهنگ‌ِ دِل‌ِ من یه آهنگ‌ِ موندگاره !
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)