اصفهان - منار جنبان
این بنا به صورت یک بقعه و دو منار است که بر روی قبرعمو عبدالله از علمای قرن هشتم بنا شده و به سبک ابنیه های مغولی است با حرکت دادن مناره ها تمامی ساختمان به لرزه در می اید !بععضی معتقدند که از روی خواص ترازوها این لرزه ها اتفاق می افتد .....
دروازه هاى اصفهان در دوران صفویه
در قرن 17 میلادى یعنى در دوران حكومت صفویه شهر اصفهان به وسیله دیوارى كه طول آن حدود 28 كیلومتر بوده است محافظت مى شد، این حصار داراى دروازه هاى متعددى براى عبور و مرور بوده است، شاردن جهانگرد فرانسوى از 8 دروازه اصلى و 6 دروازه فرعى شهر سخن گفته و در باره دروازه هاى اصلى شهر مى گوید:
«چهار دروازه رو به جنوب است كه عبارتند از دروازه حسن آباد، جوباره (كه دروازه عباسى نیز گفته مى شود)، كران و سید احمدیان و چهار دروازه دیگر رو به باختر و شمال است كه به نامهاى دروازه شاه یا دروازه دولت، دروازه لنبان، دروازه طوقچى و دروازه دردشت مى باشد». این دروازه ها كه در آن زمان محل خارج شدن از شهر اصفهان محسوب مى گردید امروزه تقریباً مركز اصلى شهر را تشكیل مب دهد.
پلهای اصفهان
نام بنا : پل خواجو
تاريخ ساخت :1060 دوره صفوي و تيموري
اسامي ديگر : پل شيراز ، پل حسن آباد ، پل شاهي
باني : شاه عباس دوم
نشاني : انتهاي جنوبي خيابان چهار باغ خواجو
پل خواجو يا پل شاهي به امر شاه عباس دوم در سال 1060 هـ.ق بر روي ويرانه هاي پلي از دوره تيموري به صورت امروزي آن ساخته شد. اين پل در عصر صفويه يكي از زيباترين پلهاي جهان بشمارمي رفت .
در وسط پل ، ساختماني شامل چند اتاق مزين به نقاشي دارد .واين اتاقها اختصاص به بزرگان و امرائي داشت كه به هنگام ايجاد درياچه مصنوئي مسابقات شنا و قايقراني را تماشا مي كرده اند. پل خواجو به دليل معماري و تز ئينات كاشيكاري بر ساير پلهاي زاينده رود برتري دارد.
هدف شاه عباس دوم از احداث اين پل ارتباط دو قسمت محله خواجو و دروازه حسن آباد به تخت فولاد و راه شيراز بود .بنابراين به پل حسن آباد و پل شيراز معروفيت پيدا كرد. اين پل با طول 133متر و عرض 12متر ،همراه با تزئينات كاشيكاري فراوان از آثار بسيار ممتاز اصفهان مي*باشد بطوريكه كليه سياحان وجهانگرداني كه در دوره هاي مختلف به اصفهان آمده اند. زيبائيهاي پل خواجو را وصف كرده وآنرا در زمره شاهكارهاي مسلم معماري ايراني ، اسلامي به شمار آورده اند.
نام بنا : سي و سه پل
اسامي ديگر : پل الله وردي خان ، جلفا ،چهل چشمه ، چهار باغ ، زاينده رود
تاريخ ساخت : 1005-1011 هـ.ق
باني : شاه عباس اول
نشاني : ميدان انقلاب
اين پل كه در نوع خود شاهكار بي نظيري از آثار دوره شاه عباس اول صفوي است به هزينه و نظارت سردار معروف ( الله وردي خان ) بنا شده است . اين پل در گذشته با 40 دهانه ، چهارباغ عباسي را به چهارباغ بالا ( جلفا ) متصل مي كرد كه اكنون سي و سه چشمه آن باقي است .
اين پل در زمره اولين آثاري است كه شاه عباس اول دستور ساختن آن را داده ، بنابراين نزد شاه عباس محبوبيت فراواني داشت و هر سال در جشن نوروز آن را چراغاني و گل ريزان مي كردند . در سفرنامه*هاي سياحان اروپائي آن دوران به برگزاري جشن آبريزان ارامنه جلفا نزديك اين پل اشاره شده است . اين شاهكار ابنيه تاريخي ايران با طول 295 و عرض 75/13 متر از سنگ وآجر با پايه*هاي آهكي ساخته شده است .
اين پل با وجود گذشت زمان طولاني استحكام وزيبايي و عظمت انحصاري خود را حفظ كرده است.
نام بنا : پل جوئي
اسامي ديگر : پل سعادت آباد – پل درياچه
تاريخ ساخت : 1065هـ.ق
نشاني : خيابان كمال اسماعيل
پل جوئي با عرض كم وطول 147 متر بعد از پل فردوسي قرار دارد .اين پل به دستور شاه عباس اول در سال 1065 هـ.ق به منظور ارتباط باغهاي سلطنتي درساحل شمالي وجنوبي رودخانه بنا گرديد .
برج شش گوشه وسط پل با چشمه هاي آب جاري فرح بخش حال اميران ، اشراف ، مهمانان و سفيراني بود كه به حضور شاه شرف ياب مي شدند . اين پل را به زبان محلي پل جوئي مي خوانند . وجه تسميه آن به مناسبت جوي كوچك و ظريفي از سنگ پارسي بود كه در عصر صفويه بر روي پل جاري بود و آب را از سمتي به سمت ديگر پل مي رسانيد .
در قسمت غربي اين پل آب رودخانه به صورت درياچه اي در مي آمد به همين لحاظ به آن پل درياچه نيز مي*گفتند .
نام بنا : پل شهرستان
اسامي ديگر : پل جسر حسين ، پل جي
نشاني : انتهاي خيابان مشتاق دوم
قديمي ترين پل زاينده رود پل شهرستان است كه در 4 كيلومتري شرق اصفهان قرار داشته و اكنون در محدوده شهر است . به نظر متخصصين اين پل در زمان ساسانيان بنا گرديده و در زمان ديلميان و سلجوقيان تعميرو مرمت شد . علت آنكه اين پل شهرستان ناميده مي شود اين است كه در روستايي به همين نام در شرق اصفهان واقع شده بود .
اين پل در نزديكي پل بقعه الراشد با لله خليفه عباسي قرار دارد كه در سال 532 هـ.ق در اصفهان به دست يكي از فدائيان اسماعيلي كشته شد . اين پل در واقع يك پل جنگي و نظامي بوده و به لحاظ اينكه تاريخ ساخت آن قبل از اسلام است بسيار حائز اهميت مي باشد .
نام بنا : پل مارنان
اسامي ديگر : مادنان ، ماربانان ، ماربين ، سرفراز
نشاني : انتهاي بوستان سعدي
پل مارنان درغربي ترين قسمت شهراصفهان قراردارد. اين پل دراصل ماربين نام داشته و ازكلمه مهربين اوستايي گرفته شده است . قدمتي برابر تاريخ ساخت پل شهرستان را به اين پل نسبت مي دهند ولي مدركي كه اين موضوع را ثابت كند در دست نيست .
اين پل قبل از دوره صفوي بيش از 17 دهانه داشته و اكنون فقط 17 دهانه آن باقي مانده است . در زمان شاه سليمان صفوي به همت يكي از ثروتمندان ارامنه ملقب به سرفراز تعمييراتي اساسي روي پل انجام گرفت و مدتي پل را به نام سرفراز مي خوانند
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)