ای بر سر بالینم، افسانه سرا دریا !
افسانه عمری تو، باری به سرآ دریا .
***
ای اشك شبانگاهت، آئینه صد اندوه،
وی ناله شبگیرت، آهنگ عزا دریا .
***
با كوكبه خورشید، در پای تو می میرم
بردار به بالینم ، دستی به دعا دریا !
***
امواج تو، نعشم را افكنده درین ساحل،
دریاب مرا، دریا؛ دریاب مرا، دریا .
***
ز آن گمشدگان آخر با من سخنی سر كن،
تا همچو شفق بارم خون از مژه ها دریا .
***
چون من همه آشوبی، در فتنه این توفان،
ای هستی ما یكسر آشوب و بلا دریا !
***
با زمزمه باران در پیش تو می گریم،
چون چنگ هزار آوا پر شور و نوا دریا !
***
تنهائی و تاریكی آغاز كدورت هاست،
خوش وقت سحر خیزان و آن صبح و صفا دریا .
***
بردار و ببر دریا، این پیكر بی جان را
بر سینه گردابی بسپار و بیا دریا .
***
تو، مادر بی خوابی. من كودك بی آرام
لالائی خود سر كن از بهر خدا دریا .
***
دور از خس وخاكم كن، موجی زن و پاكم كن
وین قصه مگو با كس، كی بود و كجا ؟ دریا !