تفاوت ووشو با دیگر ورزشهای رزمی
ووشو مادر همه ورزشهاي رزمي جهان است در واقع ووشو يا همان كونگفو يا بوكس چيني يك ورزش نيست بلكه هنري است در بر دارنده بيش از 15 ورزش!!! يك ووشوكار بايد مانند يك بوكسور دستهايش قوي باشد مثل يك جودوكار يا كشتي گير فنون درگيري را بلد باشد پاهايش ورزيده بوده و از فنون كامل پا بهره كامل داشته باشد و مثل يك ژيميناست از حركات آكروبات قوي برخوردار باشد.ضربات دست ، پا ، درگيريها و فنون دفاع شخصي ، حركات آكروبات ، چينناها يا همان فنون قفل مفاصل ، سرعت ، قدرت ، پرشهاي طولي و عرضي ،فرمهاي قوي ؛ سريع و زيبا و مبارزات قدرتمند در قالب ساندا كه مبارزه آزاد مي باشد و سانشو كه مبارزه مسابقاتي است تن ووشوكار را به بهنرين نحو سيقل مي دهد آما موضوع در همينجا پايان نمي گيرد بلكه تازه شروع كار است. در اين مرحله است كه او وارد جركه تمرينات رواني مي پيوندد بايد روحش را نيز قدرتمند كرده و از نيروهاي نهفته اش بهره گيرد . مي گويند تاي چي آخر ووشو است ولي اينطور نيست براي هنر رزمي مخصوصا ووشو نهايتي نيست چون مبنايش الهام از طبيعت است و به قدمت طبيعت ادامه دارد . يك ووشو كار ماهر علاوه بر رزمی كار بايد پزشك ماهري نيز براي خودش باشد . البته تمرينات اصولي ووشو جان را صفا داده و از امراضي كه اكثرا ريشه در روح انسان دارند جلوگيري مي كند . به نظر بنده امروزه بايد دنبال روشي به نام ورزش درماني باشيم كه در واقع ورزش دواي اكثر دردهاست و ورزش و هنر رزمي ووشو در اين مسئله پیشگام است.