داستان های بهلول

[tina]

آورده اند که بهلول سکه طلائی در دست داشت و با آن بازی می نمود.
شیادی چون شنیده بود بهلول دیوانه است جلو آمد و گفت :
اگر این سکه را به من بدهی در عوض ده سکه که به همین رنگ است به تو میدهم.
بهلول چون سکه های او را دید دانست که آنها از مس هستند و ارزشی ندارند به آن مرد گفت به یک شرط قبول می کنم.
اگر سه مرتبه با صدای بلند مانند الاغ عر عر کنی !!!

شیاد قبول نمود و مانند خر عرعر نمود.

بهلول به او گفت : تو که با این خریت فهمیدی سکه ای که در دست من است از طلا می باشد ، من نمی فهمم که سکه های تو از مس است؟
آن مرد شیاد چون کلام بهلول را شنید از نزد او فرار نمود

[tina]

بهلول و پل صراط !

آورده اند كه بهلول بیشتر اوقات در قبرستان می نشست
روزی هارون كه به قصد شكار از آنجا میگذشت از وی پرسید:بهلول اینجا چه میكنی؟
بهلول گفت:به دیدن اشخاصی آمده ام كه نه غیبت مردم را می نمایند ،نه از من توقعی دارند ونه من را آزار میدهند.
هارون گفت:آیا با دیدن قبرستان ،می توانی از پل صراط و سؤال و جوابش مرا آگاهی دهی؟
بهلول گفت:در همین محل آتشی بیفروزید و سینی فلزی بر روی آن نهید تا داغ شود ،پس به هارون گفت: من با پای برهنه بر آن می ایستم و نام خود وهرچه دارم و هرچه امروز خوردم و آشامیدم ذكر می نمایم ،تو نیز باید چنین كنی...

پس روی سینی ایستاد به سرعت گفت:بهلول و خرقه ای و نان جو و سركه و فوری پایین جست.

چون نوبت به هارون رسید در معرفی نامش آنقدر بر سینی ایستاد كه پایش بسوخت و طاقت نیاورد وبیفتاد.

آنگاه بهلول گفت: ای هارون این نمونه دنیوی سؤال و جواب آخرت است.
آنها كه درویشند و از تجملات دنیا بهره ای ندارند آسوده از پل صراط بگذرند و آنها كه پایبند دنیا بوده اند میسوزند و گرفتار میشوند!

[tina]

گفتگوی بهلول با مرد عرب :


بهلول روزی با عربی همراه شد .


از عرب پرسید :اسم شما چیست ؟


عرب در جواب گفت :مطر .یعنی (باران ).


بهلول گفت : کنیه تو چیست ؟


عرب گفت :ابوالغیث . یعنی ( پدر باران ) .


بهلول پرسید : پدرت نامش چیست ؟


عرب گفت : فرات .بهلول پرسید : کنیه پدرت چیست ؟


عرب گفت : ابوالفیض . یعنی (پذر اب باران )


بهلول پرسید :نام مادرت چیست ؟


عرب جواب داد : سحاب . یعنی (ابر).


بهلول پرسید : کنیه او چیست ؟


عرب گفت : ام اابحر. یعنی ( مادر دریا )
بهلول گفت : تو رو به خدا صبر کن تا کشتی پیدا کنم و سوار شوم ، وگر نه می ترسم در همراهی تو غرق شوم .

[tina]

بهلول وشاعر:


شاعری که درحضوربهلول به یاوه سرایی مشغول بود ، گفت:


می خواهم اشعارم رابه دروازه های شهرآویزان کنم .


بهلول در جواب گفت:


کسی چه می داند که این اشعار را شما سروده اید،مگر اینکه تو راهم با اشعارت به دروازه ها آویزان کنند تا مردم بدانند که این اشعار راشماگفته اید

[tina]

آمدن بهلول از قبرستان وسوال از او:


روزی بهلول ازقبرستان می آمد، از او پرسید ند:


ازکجا می آیی ؟ گفت :


ازپیش این قافله که دراین سرزمین نزول کرده اند . گفتند :


آیا از آنها سوالا تی هم کرده ای ؟ فرمود :


آری ، از آنها پرسیدم کی از اینجا حرکت و کوچ خواهید نمود ،جواب دادند که: ما انتظار شما را داریم تا هروقت همگی به ما ملحق شدید،حرکت کنیم

[tina]

دو همسایه بانزاع کرده نزد داروغه آمدند .


داروغه سبب نزاع را ازآندو سوال کرد وهر کدام ازآنها ادعا می کرد که :


لا شه سگ مرده ای که در کو چه افتاده ، به خانه طرف نزدیک تراست وباید


آن را از کوچه بردارد .


اتفا قا بهلول هم درآن محضربود.


داروغه ازبهلول سوال کرد :


دراین باب عقیده شما چیست؟ بهلول گفت :


کوچه مال عموم است وبه هیچکدام ازاین دو نفر مربوط نیست واین کار بعهده داروغه شهراست که باید دستور دهد تا لا شه سگ رااز میان کوچه فوری بردارند

[tina]

می گویندروزی مردی گندم بارالاغ خودکردوبه درخانۀ بهلول که رسید،پای الاغ لنگیدوالاغ زمین خوردوباربرزمین ماند.
مرددرخانۀ بهلول رازدوازاوخواست که الاغش رابه امانت به او واگذاردتاباربرزمین نماند.
بهلول باخودعهدکرده بودکه الاغ خودرا به کسی به امانت ندهد.
چون پیش ترخیانت دیده بوددرامانت،یابرفرض ازالاغش بارزیاد کشیده بودند.گفت:
الاغ ندارم ودرهمان لحظه صدای عرعر الاغش ازطویله آمد.مردگفت:
صدای عرعرالاغت رامگرنمی شنوی که چندین دروغ می گوئی؟بهلول گفت:
رفیق!ماپنجاه سال است که همدیگر رامی شناسیم .توبه حرف من گوش نمیدهی .
به صدای عرعرالاغم گوش میدهی احمق!

[tina]

خواجه ای بهلول را گفت:

مدتی است آنقدر استراحت كرده ام كه

خسته شده ام.

بهلول گفت:

پس قدری استراحت كن!

[tina]

قاضی شهر فوت كرد و جمعیت انبوهی به

تشییع آمده بودند . كسی بهلول را گفت: زمان

تشییع جنازه بهتر است آدم در جلوی تابوت قرار

گیرد یا عقب تابوت؟

بهلول گفت: جلو یا عقب تابوت فرقی ندارد ،

باید سعی كرد:

" توی تابوت قرار نگرفت؟

[tina]

دست و پا زدن بهلول

بهلول را دیدند بر بالای تپه ای نشسته و دست و پا

همی زد.

پرسیدند : تو را چه می شود كه دست و پا همین زنی؟

گفت:

نا گهان در " فكر " فرو رفته ام ، دست و پا می زنم

تا از" آن بیرون آیم . "

( عحبا كه این بهلول ما ، آگاه هم بوده است از این :

" مباحث روان شناختی." )