اساتيد و بزرگان هنرهاي رزمي

[mehraboOon]

مرحوم شیهان اندی هوگ در سال 1964 میلادی در دهکده کوچکی واقع در کشور سوئیس بدنیا آمد او به خاطر بضاعت اندک مالی خانواده خود دوران کودکی خود را در یتیمی گذراند و مادر بزرگش مسئولیت سرپرستی او را بعهده گرفت .اندی با توجه به شرایط ضعيف جسمانی اغلب مورد تمسخر و حتی آزار و اذیت همکلاسی­های خود قرار میگرفت . شاید در همان دوران بود که اندی برای قوی شدن آماده و مهیا گردید و این آغاز رشد و پیشرفت قهرمان آینده جهان بود. اندی خیلی زود در کاراته رشد کرد بطوریکه در سنین نوجوانی در مسابقات بزرگسالان به راحتی برتری خود را با پیروزی بر حریفان به اثبات رساند زمانی که اندی یک پسر جوان بود از فیلم راکی در جهت قهرمان شدن الهام گرفت و همت و اراده او باعث شد تا در آینده بتواند بارها قهرمان جهان شود .شیهان اندی با 19 سال سن در سومین دوره مسابقات جهانی کیوکوشین کاراته برای اولین بار شرکت کرد . این تازه وارد با اجرای مبارزات تکنیکی و مهارتهای منحصر بفرد خود جهان کیو کوشین را تحت تاثیر قرار داد . چهار سال بعد یعنی در چهارمین دوره مسابقات جهانی کیوکوشین در سال 1987 اندی با مبارزان بزرگی چون ماسودا و ادمیردا کوستا که هر دوی آنها از سد مبارزات 100 نفره گذشته بودند دست و پنجه نرم کرد و آنها را براحتی شکست داد. فینال این مسابقات مبارزه دو نفر از بهترین مبارزان تکنیکی تاریخ کیوکوشین بود ( شوكي ماتسويي و اندي هوگ) و این اولین باری بود که یک مبارز غیر زاپنی به فینال مسابقات جهانی کیوکوشین راه پیدا کرده بود . هم اکنون نیز پس از گذشت سالها کاراته کارها و دوستداران مبارزه درباره فینال بزرگ شوكی ماتسويی با اندی هوگ و نتیجه آن صحبت می کنند مبارزه اندی تحولی بزرگ برای دنیای غرب بود و فضای جدیدی را برای مبارزان اروپائی باز کرد و به دنیا نشان داد که با اراده شجاعت و مهارت هرکسی میتواند یک قهرمان شود.در هر حال بسیاری از مردم اندی را برنده واقعی فینال میدانستند . او می­بایست قهرمان چهارمین تورنمنت کیوکوشین می­شد . در سال 1988 اولین **** کاپ بین المللی اروپا در سوئیس سازماندهی گردید و رقبایی از زاپن - انگلیس - هلند - مجارستان - آلمان و اسپانیا در این دوره حضور داشتند . شیهان اندی هوگ برنده مطلق این مسابقات بودو مهیج ترین مبارزه بدون انکار فینال بین اندی هوگ و کنجی میدوری ( قهرمان جهان در سال 1991 ) بود با پیروزی اندی در راند دوم به اتمام رسید.
اندی در سال 1989 برای دومین بار قهرمان سنگین وزن اروپا شد او برترین قهرمان اروپا بوده و از محبوبیت خاصی برخوردار بود . اندی در سال 1992 به منظور کسب تجربیات در سایر سبکهای آزاد، کیـوکـوشین را ترک كرد و این در حالی بود که او با بزرگترین مبارزان تاریخ کیوکوشین مبارزه کرد. در همان سالی که اندی سازمان جهانی کیوکوشین را ترک نمود در سبک سِیدوکان کاراته با غلبه بر قهرمان نامی این سبک ( تائی کین ) عنوان جهانی سِیدو را از آن خود کرد یکسال بعد در سال 1993 اندی با غلبه بر رقبای سرسختی همانند کاکودا به فینال مسابقات سیدوكان رسید فینال این مسابقات را اندی با قهرمان نامی زاپن ساتاکه برگزار کرد در کلیه راندها برتری با اندی بود . حتی در یک راند با ضربه کاکاتو ساتاکه را نقش بر زمین کرد ولی در پایان رای با تساوی داوران و پس از انجام تامشی واری (شکستن اجسام ) فینال را از دست داد . او در این مسابقه با قهرمان ملی زاپن نمی جنگید بلکه بر علیه نابرابریها و .... مبارزه میکرد . شیهان اندی هوگ توانست قلوب مردم زاپن را فتح کند و از آن پس لقب سامورائی چشم آبی را بدست آورد .

اندی هوگ در مسابقات k1
در سال 1993 اولین مسابقه اندی در 5 نوامبر در مقابل موراکامی آغازگردید و این شروع مسابقات وی در این سیستم مبارزاتی ( کیک بوکس ) بود . او در اولین راند مبارزه پس از گذشت 50 ثانیه 3 مرتبه موراکامی را شکست داد . لگدهای مخرب وی باعث شد از شمال زاپن ( هوکایدو ) تا جنوب زاپن ( اوکیناوا ) اندی را بعنوان یک **** استار بشناسند .
علاوه بر ضربات پای اندی قدرت مافوق و تکنیک برتر او باعث شد که مردم او را بعنوان سلطان رینگ انتخاب کنند . شیهان اندی دارای روحیه خونگرمی بود که موجب میشد احترام عمیقی در مقابل رقبایش داشته باشد و عشق عمیقی را در طرفدارانش بوجود آورد کانچو ایشی رئیس سبک سیدوكان و کارگردان مسابقات K-1 میگوید : عمده­ترین دلیلی که مردم زاپن اندی را بسیار زیاد دوست دارند این است که او چیزی دارد که زاپنی ها به آن احترام میگذارند و آن خونگرمی قدرت و تواضع است . در سال 1996 اندی هوگ به لقب بهترین مبارز هنرهای رزمی مفتخر شد او در بزرگترین همایش هنرهای رزمی در آلمان نمایش واقعی کاراته را به همه دوستداران این رشته عرضه کرد و در پايان شمشیر زرین سامورائی را از دستان ژان کلود ون دام (فرانكي) دریافت نمود . او در سال 1996 قهرمان مسابقات K-1 شد و در سالهای 97 و 98 فینالیست این مسابقات بود.
شیهان اندی در سن 35 سالگی به بیماری سرطان خون مبتلا گردید و در بیمارستان نیپتون زاپن تحت درمان شمیائی قرار گرفت . او فقط در اولین هفته های کوتاه سی و ششمین سال زندگیش بود که ناگهان چشم از جهان فرو بست. قلب اندی 3 بار از حرکت باز ایستاد و پزشکان سعی کردند که حیات او را برگردانند اما برای چهارمین مرتبه که قلب قهرمان از حرکت باز ایستاد پزشکان معالج او بیشتر سعی نکردند که او را به زندگی برگردانند و او در کمال آرامش و صلح با مرگ پیوند خورد . از دست دادن اندی هوگ ضایعه بزرگی برای دنیای هنرهای رزمی بود زیرا در این دنیا قهرمانان گرانبهائی همانند او زیاد نیستند .

[mehraboOon]

حسین اجاقی

حسين اوجاقي قهرمان ارزنده‌اي است كه بارها پرچم كشورش را در جاي جاي جهان به اهتزاز درآورده وي فرزند ارشد خانواده‌اي 6 نفره مي‌باشد، پدرش كارمند صنايع دفاع بوده و در خانواده او علاوه بر وي امير اوجاقي برادرش نيز توانسته چند عنوان جهاني در سن‌شو و مهدي اوجاقي ديگر برادر او نيز در بوكس‌هاي داخلي مقام‌آور باشد.
وي داراي مدرك فوق‌ليسانس رشته مديريت تربيت بدني و مجرد مي‌باشد. حسين اوجاقي نيمه شب هشتم شهريور يك هزار و سيصد و پنجاه و چهار در بيمارستان فيروزگر تهران ديده به جهان گشوده، زندگيش را در جنوب شهر تهران منطقه شهر ري ادامه داده، ورزش را در سن هشت سالگي با ژيمناستيك آن هم بطور هفته‌اي سه جلسه آغاز نموده سپس در دوازده سالگي (1366) به كان‌ذن‌ريو روي آورد و نزد اولين استاد رزمي خود، نيك‌روش ورزشهاي رزمي را با هفته‌اي سه جلسه آغاز نمود. دوران نوجواني او با كلنجارها و سرشاخ‌شدن با هم سن و سالهايش سپري شد. وي به تمرينات مستمر و كلاسيك خود زير نظر مربيش با نظم، خاصي ادامه داد.
پس از چند سال با افتتاح كلاس كيك بوكس در منطقه شهر‌ري توسط همان مربي وي به سوي رشته‌هاي كيك بوكس روي آورد اين روش تا سال 1372 ادامه يافت، پس از آن با مرحوم فريدون مالكي (يكي از نام‌آوران رشته‌هاي رزمي ايران) آشنا شد و در لباس شاگردي به تمرين پرداخت به زعم وي شخصيت رزمي‌اش نزد ايشان شكل گرفت و احساس تكامل در هنر رزمي به او دست داد وي معتقد است از لحاظ تكنيك و مسائل مربوط به هنر رزمي هر آنچه دارد را مدعون مرحوم مالكي مي‌باشد در كنار اينها بوكس را نزد حاج آقا محمدي باز هم در همان محله تهران ادامه داد، پس از چند سال نگاه وي به ورزش حرفه‌اي جلب شد چرا كه او بصورت حرفه‌اي تمرين مي‌كرد، اما او احساس کرد در مسابقات حرفه‌اي جاي خالي پرچم ايران احساس مي‌شود هر چند در برخي از رشته‌ها و در قسمت آماتور پرچم كشورش به اهتزاز در مي آمد، اما حسي دروني او را به حضور در مياديني بزرگتر فراخواند اين حس باعث شد تا براي ارضاي نياز دروني خود به مسابقات حرفه‌اي روي آورد


تكنيك برتر مبارزاتي اوجاقي
بيشتر سعي مي‌كند از تمام ضربات دست و پا استفاده كند و فنون درگيري را هم داشته باشد اما ضربه پا بالا (هاي كيك) وي چيزي ديگر است و او را راضي مي‌كند.

* به آنچه كه خواسته رسيده يا نه
پاسخ وي در اين خصوص منفي بود چرا كه اعتقاد دارد هر گاه به آنچه كه مي‌خواهي برسي اين درست زماني است كه انگيزه اصلي كه همان ادامه روند پيشرفت است را از دست خواهيد داد.

* آخرين برنامه حرفه‌اي كه حسين در پيش رو دارد
بنا به دعوتي از طرف يكي از باشگاي ژاپني به توكيو (ژاپن) رفتم و نزد كوبوسان رفتم وي با هماهنگي با مسئولين سازمان k-1 ژاپن آقاي كاني گاوا و ايشي كاي‌چو و توافق انجام شده به عضويت تيم k-1 جهت حضور در رقابتهاي 11 ژوئن 2006 (مسابقات آزاد بين سازمان k-1 و سانداچين) تيم سانداچين با قهرمانان نامي ساندا و در تيم k-1 نيز قهرمانان نامي اين سازمان از جمله آلن كرايف (روسيه) و… تيم را همراهي مي‌كند در وزن 80 كيلو افتخار همراهي اين تيم را دارم يكي از حسن‌هاي k-1 اين است كه از هر فرد از تيم k-1 با پرچم كشورش وارد مسابقات مي‌شود و اين يكي از شرط‌هاي من بوده.

* بهترين برد
بازيهاي آسيايي بوسان و كسب مدال طلاي اين دوره براي من شيرين بود چرا كه توانستيم با اين طلا چند پله كشورم در بين كشورهاي آسيايي صعود کند.

عناوين

مدال محل مسابقات سال رشته عنوان مسابقات
نقره چین ۲۰۰۷ سن شو جهانی

طلا ايتاليا 1997 سن‌شو جهاني
طلا هنگ‌كنگ 1999 سن‌شو جهاني

نقره ارمنستان 2001 سن‌شو جهاني

برنز ماكائو 2003 سن‌شو جهاني

طلا ايتاليا 2001 ساندا جام‌جهاني

طلا شانگهاي (چين) 2002 سن‌شو جام‌جهاني

طلا ايتاليا 2005 ساندا جام‌جهاني

نقره تايلند 1998 سن‌شو بازيهاي آسيايي

طلا بوسان (كره‌جنوبي) 2002 سن‌شو بازيهاي آسيايي

طلا ويتنام 2000 سن‌شو قهرماني آسيا

طلا ميانمار 2004 سن‌شو قهرماني آسيا

طلا تركيه 1998 سن‌شو بين‌المللي

طلا ارمنستان 1999 سن‌شو بين‌المللي-

[mehraboOon]

جي‌چين فوناكوشي ، پدر شوتوكان

فوناكوشي در واقع خالق سبكي است كه امروزه در اروپا به عنوان شوتوكان شناخته شده است و با همين عنوان در تاريخچه هنرهاي رزمي جاي گرفته است. وي در سال 1868 در جزيره اوياما متولد شد. حدوداً 15 ساله بود كه كاراته (آن وقتها هنوز به نام توته يا اوكياواته مشهور بود) را به لطف يكي از همكلاسيهايش شناخت. و اين همكلاسي، كسي نبود جز پسر استاد مشهور جزيره يعني: استاد آنكو آزاتو.
جي‌چين آن قدر اصرار كرد تا استاد راضي شد او را در كلاسش ثبت‌نام كند. در آن زمان كاراته هنوز هم كم و بيش به عنوان امري محرمانه بود، آزاتو هم شاگردان زيادي نگه نمي‌داشت و چند سال بعد جي‌چين كه توانسته بود رضايت خاطر استاد را بدست آورد توسط استاد به استاد كار كشته ديگري به نام آنكو ايتوسو معرفي گشت. ما حول و حوش سال 1890 هستيم. ايتوسو برنامه‌هاي زيادي در سر داشت. او مي‌خواست كاراته در سطحي بسيار وسيع و قابل دسترس براي همگان باشد و خصوصاً مي‌خواست اين تمرينات را با بچه‌ها آغاز كند.
فوناكوشي اين نگرش را با احساسات خود مناسب يافت و با همين طرز فكر بعنوان مربي يك مدرسه ابتدايي پذيرفته شد. در سالهاي 1900 تا 1905 حرف ايتوسو به كرسي نشست: كاراته به عنوان درس رسمي در مدارس ابتدايي و راهنمايي اوكيناوا ثبت‌نام شد و فوناكوشي آموزش كاتاي پي‌نان (كه بعدها به اسم هي‌يان ناميده شد) به بچه‌هاي كم سن و سال را شروع كرد. با اين حال فوناكوشي هنوز از شرايط اجتماعي و وضعيت اقتصاديش راضي نبود. او تصميم گرفت اوكيناوا را به قصد توكيو ترك كند تا در آنجا بتواند كاراته را به عموم ژاپني‌ها معرفي كند، اين كار آساني نبود و فوناكوشي به خوبي به اين امر واقف بود. براي اين كه بتواند شانس بيشتري بدست آورد ابتدا تصميم گرفت ديداري از تمامي مدارس اوكيناوا داشته باشد تا بتواند كاتاهاي مختلف بي‌شماري را از سبك‌هاي مختلف بياموزد تا بتواند در توكيو مكتب‌هاي مختلف كاراته را به نمايش بگذارد. در سال 1922، اين ماجراجويي به نتيجه رسيد و فوناكوشي كلاسهايي را در پايتخت ژاپن داير كرد. شاگردانش اغلب از قشر فرهنگي و دانشگاهي بودند… بعد از گذشت چند سال جمعيت رزمي‌كار اوكيناوا بيشتر و بيشتر شد. سال 1936 توسط شاگردان استاد كميته‌اي جهت پرداختن به محتوا و اصول كلي ابتدايي و انتهايي يك سبك اختصاصي تشكيل شد.
قاعدتاً بايد براي اين سبك نامي در نظر گرفته مي‌شد و چون متعلق به فوناكوشي بود آن را «سبك فوناكوشي» ناميدند ولي خود استاد نام «شوتو» را برگزيد و پس از آن كميته نام «شوتوكان» به معناي «خانه شوتو» را تصويب كرد.
بعد از آن هر كس وارد رشته‌هاي رزمي ژاپن مي‌شد به عنوان پيرو سبكي ناميده مي‌شد كه رزمي‌كاران آن مكتب برگزيده و با آن به تمرين مي‌پرداختند.
سالهاي 1936 براي فوناكوشي سالهاي مهمي به شمار مي‌رفت. استاد اوكيناوا سبك خود را انتخاب كرده بود و مي‌خواست با نتايج تحقيقاتي كه به نظرش براي متد آموزش سبكش ضروري به نظر مي‌رسيد، تحولي در آن ايجاد كند.
ابتدا تصميم گرفت نگارش كلمه «كاراته» را تغيير دهد، به جاي نوشتن دو كلمه كه معناي «دست چيني» را مي‌داد اولين بخش آن را تغيير داده و به جاي آن «دست خالي» را برگزيد.
سپس اصطلاحات تكنيكي و برنامه‌هاي آموزش هر درجه را تعيين كرد و در نهايت فلسفه تمرينات خود را بيان نمود: كاراته به معناي جوتسو (يعني نبرد) نيست مگر براي «دو» يعني (خود).
(يعني كاراته به معناي نبرد با خود است) كاراته- دو نگرش رزمي و قاطع در همه ابعاد است.

[mehraboOon]

زندگی نامه سال به سال سوسای اویاما

ال سوسای اویاما 1923 / ميلادي
ماسوتاتسو اوياما كه بعدا به لقب سوساي سازمان جهاني كيوكوشين كاي كان كاراته دست يافت در 27 جولاي 1923 ميلادي در كره متولد شد.

1925 /
اوياما توسط والدينش به منزل خواهرش در منچوري فرستاده شد.

1936 /
اوياما وارد مدرسه اي در سئول شد. در همين حين شروع به يادگيري كمپوچيني كرد و پس از دو سال تمرين به دان يك ارتقا پيدا كرد.

1938 /
ماس اوياما وارد مدرسه هوايي ياماناشي (Yamanashi) ژاپن شد و كاراته را زير نظر گي چين فوناكوشي (Gichin Funakoshi) شروع كرد و هر روز ، دو ساعت به تمرينات خود با اين استاد بزرگ ادامه داد.


1940 /
اوياما به هنگامي كه دان 2 (Ni-Dan ) كاراته بود وارد دانشگاه تاكوشوكو (Takushoku ) شد.

1945 /
اوياما تحقيقات در مورد كاراته را در موسسه ايوا (Eiwa ) در منطقه سوگي ناميكو (Suginami-Ku ) واقع در توكيو را آغاز كرد لكن پس از سپري شدن 6 ماه موسسه مذكور تعطيل شد.

1946 /
ماس اوياما وارد بخش تربيت بدني دانشگاه واسدا (Waseda ) گرديد و در آنجا بود كه با دو نفر از نويسندگان مشهور ژاپني به نامهاي يوشي كاوا Yoshikawa ) ) و شيرواوزاكي (Shiro Ozaki ) آشنا وبه مطالعات بيشتر درباره روش سامورايي پرداخت و پس از آن جهت تمرين به منطقه مينوبو (Minubu ) رفت. ايشان در همين سال بود كه به دان 4 كاراته دست يافت.

1947 /

ماس اوياما در اولين دوره مسابقات سراسري ژاپن در كيوتو شركت كرد ومقام قهرماني را از آن خود كرد.

1948/
اوياما تصميم گرفت زندگي خود را وقف كاراته كند و 18 ماه تمرينات خود را به تنهايي در منطقه كيوسومي (Kiyosomi ) واقع در استان چيبا(Chiba) آغاز كرد و اجراي تكنيكهاي خود را به حد عالي رساند.

1950 /
او در شهر چيبا اطاقي اجاره كرده ، تمرينات خود را ادامه داد. ايشان تمرينات كشتن گاورا شروع كرد. به طور مثال طي چهار روز 47 راس گاو را از پاي در آورد.

1951 /
سوساي آموزش كاراته را در ارتش آمريكا كه در ژاپن استقرار داشت آغاز كرد و سپس تمرينات جودو را در شهر چيبا اغاز نمود و به دان 4 اين رشته دست يافت.

1952 /
سازمان كاراته شهر شيكاگو وي را به آمريكا دعوت كرد ودر حدود 11 ماه توانست 32 مورد كارهاي نمايشي را به اجرا بگذارد و در 7 مسابقه نيز شركت كرد و سپس به ژاپن بازگشت.

1953 /
سوساي مجددا به شيكاگو رفت و با حضور تماشاچيان با يك گاو نر وحشي مبارزه كرد و توانست اين گاو را شكست دهد و شاخ او را نيز بشكند.
لازم به ذكر است سوساي اوياما پس از شكست دادن گاو وحشي گفته است هدف من قدرت نمايي نبوده بلكه ميخواستم ثابت نمايم انسانها ذاتا استعدادهايي دارند كه اگر آن را شكوفا سازند ميتوانند بر همه چيز فائق گردند.

1954 /
سوساي به ژاپن بازگشت و پس از 3 ماه توقف و تمرين مستمر ، موفق گرديد در بوسو(Boso ) اولين دوجو خود را خارج از منطقه ميجي رو (Mejiro ) افتتاح نمايد.

1955 /
سوساي به آمريكا دعوت شد ، سپس به اروپا رفت ، در اين سفر با مردان بسياري مبارزه كرد و براي اولين بار سر بطري شيشه اي را به تيغه دست خود شكست و موجب حيرت مردم شد ، ايشان در شيكاگو مجددا با گاو وحشي مبارزه كرد اين امر موجب انتقاد باشگاه دوستي حيوانات گرديد.

[mehraboOon]

استاد کنوا مابونی، بنیانگذار شیتوریو

و كنوا مابوني بنيانگذار شيتوريو كاراته دو در 14 نوامبر سال 1889 در شوري اوكيناوا به دنيا آمد. او به هفدهمين نسل از يكی از شجاع ترين مردان جنگي پادشاهی ريوكيو تعلق داشت. كنوا مابوني در كودكي از نظر فيزيكي ضعيف بود. اعضاي خانواده او اغلب داستانهايي از رشادتها و دلاوريهاي اجداد و نياكانش براي او نقل می‌کردند و او هميشه روياي اينكه روزي از نظر فيزيكي قوي و مانند يكي از آنها شود را در سر مي‌پروراند. در سن 13 سالگي كنوا مابوني به عنوان دانش آموز در مدرسه يكي از استادان معروف كاراته دو، استاد آنكو ايتوسو كه در شوري زندگي مي كرد پذيرفته شد. كنوا مابوني هر روز آموزش می ديد، در هر شرايطي حتي در طوفان‌هاي سخت و نهايتا طي هفت سال او هنر كاراته شوري يا شوريته را آموخت.
وقتي كنوا 20 ساله شد، شروع به آموختن هنر كاراته ناها يا ناهاته نزد استاد كانريو هيگااونــّا كرد. كه بعدها اصول اين دو استاد بزرگ كاراته اوكيناوا اساس و پايه شيتوريو كاراته دو كه توسط مابوني ابداع گرديد، شد.
مابوني بعد از فارغ التحصيلي از دبيرستان و ترک خدمت نظام حدود ده سال در اداره پليس اوکیناوا خدمت كرد. شغل او ايجاب مي كرد كه او به نواحي مختلفي از كشور برود و طي اين سفرها اين فرصت را داشت كه نزد اساتيد محلي كاراته‌دو شكل‌هاي ديگر اين هنر را نيز بياموزد. او همچنين هنر قديمي ريوكان بودو Ryokan Budo" "را نيز فراگرفت.
آغاز قرن بيستم، دوره وسيعي براي گسترش كاراته بود. در سال 1910 كاراته به عنوان يك درس مجزا در برنامه مدارس ژاپن گنجانده شد و اين به معناي شناسايي و قبول رسمي كاراته در ژاپن بود. اما هنوز هم کاراته فاقد يك تشکلیلات استاندارد، منسجم و منظم بود. اكثر اساتيد بيشتر به آموزشهاي فيزيكي بدن، مچ ها، آرنج ها و انگشتان با استفاده از ماكي وارا و كيسه شن توجه مي كردند، در آْن دوره يونيفرم رسمي كاراته نظير چيزي كه امروزه مي بينيم وجود نداشت.
در طي اين سالها كنوا مابوني فعاليت آموزشي خود را آغاز كرد. مابوني و استادش با هم مدرسه کارته‌ای را به منظور آموزش اين هنر رزمي تاسيس كردند. در 13 فوريه سال 1918 پسر ارشد او كنِِِِي متولد شد. در همان سال كنوا مابوني اقدام به معرفی کاراته در بین ژاپنی‌ها كرده و اساتيد معروفي نيز در اين امر او را ياري نمودند. او جلساتي را در خانه خودش با حضور گيچن فوناكوشي، چوجي هاناشيرو، چوشين چي بانا، توكودا، شيمپان شيروما، سيچو توكومورا و هوكو ايشي‌كاوا برای راهکارهای گسترش کاراته در ژاپن برگزار مي كرد. علاوه بر اين در سال 1918 به او افتخار اجراي كاراته در حضور شاهزاده كني و شاهزاده كاچو در مدرسه اوكيناوا داده شد. در سال 1924 كنوا مابوني به عنوان مربي كاراته در دو مدرسه مشغول شد و مفتخر به اجراي كاراته در حضور شاهزاده تي تي بو نيز شد.
در سال 1925 مابوني و چند استاد ديگر، باشگاه كاراته اوكيناوايي را تاسيس كردند و روياي او براي تاسيس يك باشگاه ثابت آموزش كاراته به حقيقت پيوست. اكثر اساتيد معروف كاراته مثل جوهاتسو كيودا، چوجون مياگي، موتوبو، چوموهاناشيرو، چوجواْشيرو، چوشين چي بانا و گوگنکی از مربیان این دوجو بودند.كنوا مابوني و چوجون مياگي از مربي‌هاي ثابت آن باشگاه بودند.

[mehraboOon]

يپ من (وينگ چون مدرن) ؛ استاد بروسلي

او به سال 1898 در ايالت كوآنگ تونگ متولد شد، ازابتداي جواني سه فرم مختلف اين سبك را نزد سه استاد متخصص در هر فرم، فرا گرفت. درسال 1949 و براي فرار از انقلاب فرهنگي مائو چين را به قصد اقامت در هنگ*كنگ ترككرد. در آن زمان، هنوز اين سبك خصوصاً در مناطق انگليسي نشين، ناشناخته بود. استادشروع به آموزش كرد منتهي فقط به چيني*ها و با روشي بسيار سنتي. او شاگردان بسياركمي را پذيرفت و با روشي به مراتب ساده و بي*پيرايه به تدريس مشغول شد. ولي اينروش قراردادي كه تا به حال در آن مناطق باب نبود، جوابگوي انتظارات چيني*هايهنگ*كنگ نشد و پس از چند سال، ائيپ*من نگرش خود را نسبت به كونگ فو و رفتارش را بهجوانان علاقمند به هنرهاي رزمي چين قديم، تغيير داد. به موازات آن استاد خدماتويژه*اي براي پليس محلي كه گاهاً براي مشورت نزد او مي*آمدند، ارائه كرد. پس ازچندي، ائيپ*من چند برخورد با ولگردان داشت و طي آن چند چشمه از تكنيك*هاي موثرش راروي آنها با موفقيت پياده كرد و به سرعت مشهور شد. اواخر سالهاي 1960، ائيپ*منموسسه ورزشي وينگ*چون را در هنگ*كنگ بنيانگذاري كرد كه اولين موسسه رسمي قرن بيستبه شمار مي*آمد. ائيپ*من معتقد بود: «كونگ فو بايد به ساده*ترين شكل ممكن دربيايد» با همين نگرش بود كه ائيپ*من ساده*كردن و مدرنيزه*كردن وينگ*چوني را كه درچين آموخته بود، آغاز كرد. او فرضيه خود را براساس سه سبكي كه كار كرده بود استوارمي*كرد، تكنيك*هايي قابل فهم با زبان مرسوم در وينگ چون با يك سيستم جديد آموزشالبته به طور كلي هم از سنت كونگ فو چشم*پوشي نكرد و همواره، آن را در نظر داشت. درعين حال او نوع آموزش خود را بنا به شخصيت هر شاگرد متفاوت كرد تا هر يك را ويژهكار مخصوصي، تعليم دهد. او معتقد بود كونگ فو يك قالب نيست كه افراد بر اساس آن شكلبگيرند بلكه بر عكس بايد از كونگ فو استفاده كنند نه كه مورد استفاده آن قراربگيرد. او كلاسهاي گروهي را قبول نمي*كرد بلكه شاگردان قديمي*اش را براي سرپرستيآنها، انتخاب مي*كرد و خود به طور ويژه با برخي از آنها كار مي*كرد. وقتي تركيبروشهاي جديد و سنتي پايان يافت، ائيپ*من وينگ*چوني ساده و كاربردي براي عموم را درهنگ*كنگ معرفي كرد. براي اكثر مردم اين ذهنيت پيدا شد كه اين همان وينگ*چوني است كهقبلاً هم تمرين مي*كرده*اند. وقتي بين سالهاي 60-1950، ائيپ*من خواست نام سبك خودرا به زبان انگليسي بنويسد آن را با ديكته Ving Chun به جاي Wing Chun نوشت كهبراساس تلفظ نوعي گويش محلي هنگ*كنگ مي*بود. بعدها يكي از شاگردانش به نام ويليامچونگ ديكته Wing Chun را انتخاب كرد. همزمان با او لونگ تينگ كه روش و انضباطيبسيار نزديك به ائيپ*من داشت نام Wing Tsun را برگزيد. البته سبك*هاي ويليامچونگ و لونگ تينگ دو سبك متفاوت بودند همچنان كه صاحبان اين دو سبك با دو روشمتفاوت از ائيپ*من درس گرفته بودند. و گاهي در همين زمينه wing chun و wing tsun كههر دو برگرفته از سبك ving chun واحد بودند ولي متفاوت عمل مي*كردند، مشكلاتي نيزپيش مي*آمد… و مطمئناً يكي از مهمترين شاگردان ائيپ*من، بروس*لي بود كه مدتي محدودزير نظر مستقيم استاد به تمرين پرداخت و همان طور كه مي*دانيد چون چيني اصل نبود وگاهي اوقات استاد ائيپ*من در ياد دادن برخي تكنيك*ها به او سكوت مي*كرد. شايد برايهمين بود كه بروس*لي هرگز شناخت واقعي از سبك وينگ*چون بدست نياورد، بالاخره بعدها «اژدها» پافشاري مي*كرد كه با استادش ائيپ*من، عكسهايي داشته باشد و هم او بود كهباعث محبوبيت «وينگ*چون» در امريكا شد قبل از آن كه سبك مخصوص خود، يعني جيت*كان*دورا بيافريند
__________________

[mehraboOon]

موریهه اوشیبا بنيانگذار آيكيدو

آیکیدو نامی است که بنیانگذار آن «مُـریهه اوشیـبـا» برای هنر رزمی خود انتخاب نمود. این کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می*باشد که معنـای اصلـی آنها به ترتیب همـاهنـگی، نیـروی درونی و راه و روش می*باشد. تلفظ آی به معنای هماهنـگی، با آی به معنای عشـق یکی است که مـریهه از هر دو آنها، در بینش این هنر رزمی بهره می*جسـت .
مُـریهه اوشیـبـا، درسال ۱۸۸۳ در کشـور ژاپن دیـده به جهـان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبکهـای متعددی از جمله جوجیتسـو دارای مدرک بود و همچنین دربکـارگیـری از نیـزه و شمشیـر مهـارتی خـاص داشت. وی با تغییـر و تعـدیل برخی از فنون جوجیتسو، از آنها در آیکیدو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت .

سال ۱۸۸۳ در تاریخ ۱۴/۱۲ در استان واکایاما شهـر تانابه از پدر و مادری بنام یُرُکو و یوکی بدنیا آمد .
سال ۱۸۹۰ در معبـدی در نزدیکی خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگی آموخت .
سال ۱۸۹۶ در سیزده سالگی بمدرسه راهنمائی واکایاماکن دای نی جین چو رفت ولی پس از یکسال منصرف شد .
سال ۱۸۹۷ در چهارده سالگی معلم چورتکـه شد و در اداره مالیات مشغول بکار شد .
سال ۱۹۰۱ در هجـده سالگی کار اداره مالیات را رهـا کرد و برای کار به توکیـو رفت.
سال ۱۹۰۲ در نوزده سالگی مغازه*ای دایر کرد و به تمرین جـودو پرداخت. بعلت مـریضـی به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در کوهستانها خود راقوی می*کرد و ازدواج کرد .
سال ۱۹۰۳ در بیست سالگی به خدمت سربازی در اُساکا رفت و آنقدر در کار تیراندازی و شمشیر بازی مهارت داشت که به او پیشوای سربازها میگفتند. از استان اُساکا به استان واکایاما رفت تا در جنگ نی چی رو شرکت کند و مرتب ورزش می*کرد.
سال ۱۹۰۹ در بیست و شش سالگی با نظر دولت در باره یکی شدن معابد مخالفت کرد و به پیروزی رسید .
سال ۱۹۱۲ در بیست و نه سالگی از طرف دولت به پیشنهاد شد به هُکای دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـکـایـدو منطقه مُن بتسو گون شی را تا کی گِن رفتند .
سال ۱۹۱۴ در سی و یک سالگی در روستای کامی یوبِتسو کارهای زیادی انجام داد و او را شی راتاکی اُ نامیدند.
سال ۱۹۱۵ در سی و دو سالـگی در هتلی در اِن گارو بنام هی ساتا با استاد جودو تاکـدا سـوکـاکو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت .
سال ۱۹۱۷ در سی و چهـار سالـگی در روستـای کـامـی یـوبتسـو آتش سوزی بزرگی اتفاق افتاد که او و همراهانش آنرا مهـار کردند .
سال ۱۹۱۸ در سی و پنج سـالـگی یکـی از مقامـات بالای ارتش مُنبِتسو گون در روستای کامی بِتسو شد.
سال ۱۹۱۹ در سی و شـش سالـگی در زمان مرگ پدر مریهه به شهر خود برگشت و در بین راه به کیوتو آیابه رفت و با کسی که حاجت میداد بنام دِگـوچـی اُنـی زابـورُ آشنا شـد
سال ۱۹۲۰ در سی و هفـت سالـگی پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به کیـوتو آیابه رفت تا در آنجا زنـدگی کند. در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهی بنـام کـلاس وشیبـا را دایـر نمـود .
سال ۱۹۲۲ در سی و نـه سالـگی نـام آی کـی را برای ورزش خـود برگـزید و به دیگـران ابـلاغ کـرد .
سال ۱۹۲۴ در چهـل و یک سالـگی همراه با دِگـوچی انی زابـورو به مغولستان رفت که خیلی سختی کشید.
سال ۱۹۲۵ در چهـل و دو سالـگی به همه گفت که راه آی کی را با جدیت دنبال کنند و در پائیز همان سال بـه دعوت دریـادار تاکِ شیتـا رئیس نیروی دریائی به توکیو رفت تا در آیاماگُشو به تـدریـس آیکیدو بپردازد .
سال ۱۹۲۷ در چهل و چهـار سالـگی همراه خانواده خود به توکیو رفت و خانه*ای اجاره کرد و همچنین مکـانی اجاره کرد و در آنجا به تمرین پرداخت .
سال ۱۹۲۹ در چهل و شـش سالـگی، معلم ورزش دریا نوردان شد .
سال ۱۹۳۰ در چهل و هفـت سالـگی برای دایـر کردن کـلاسی به مِجی رُشی مُراچی آیی نقـل مـکان کرد و کلاسی دایر کرد که اجـاره*ای بود در این کلاس کانُ جیگُـرو که خود از جـودو کاران برجستـه بود شـرکـت کرد و فنـون مُـریـهـه را از نـزدیک مشاهـده نمـود.
سال ۱۹۳۱ در چهل و هشت سالـگی در شیـن جـوکـو واکـامـاتسـوچو کلاسی دایر کرد که نامش را کُبوکان قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زیـادی بـدور او جمـع شـدنـد .
سال ۱۹۴۵ در پنجاه و هفـت سالـگی از دولـت بورسیـه می*گرفت و مجلس، مکانی بنام زایـدان هُجین کُبوکای را دایر کرد و آی کـی بـوجوتسو را ورزش آی کی نامیـد و در استـان ایبـاراکی محله ایواما کلاسی در بیرون از خانه خـود دایـر کـرد .
سال ۱۹۴۲ در پنجاه و نـه سالـگی ورزش آی کی را آیـکیـدو نامید.
سال ۱۹۴۳ در شصـت سالـگی در استـان ایـبـاراکی محله ایـوامـا معبد آیـکیـدو را سـاخـت .
سال ۱۹۵۲ در شصـت و نـه سالـگی به شهرهای مختلف سفـر کرد و آیکیـدو را گستـرش داد.
سال ۱۹۶۰ در هفتاد و هفـت سالـگی در تلویزیون ژاپن گـواهینـامه شی جو هُشو را در روز بونکا گرفت .
سال ۱۹۶۴ در هشتـاد و یک سالگی (تابستان این سال) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آیکیدو، مـدال افتـخار دریافت نمـود.
سال ۱۹۶۶ در هشتـاد و سـه سالـگی از کشـور بـرزیـل از کلیـسـای کاتولیک آپُستُ لیکا اُرتو دُشیا از طرف بالاترین مقام کلیسا بهترین لقب کاتولیک (آپست لیکا اُرتودشیا هـاکشـاکـو) برای او ارسال شد .
سال ۱۹۶۹ در هشتـاد و شـش سالـگی بخاطر کار بزرگی که انجام داده بود (ابداع ورزش آیکیدو) از استاندار واکـایـامـا مـدرک تـانـابـه شیـمییُ شیمین را دریافت کرد و از محله ایواما، ایواماچو مییُ چُمین را گرفت و در بامداد یکی از روزهای سال ۱۹۶۹ ساعت ۵ صبح بـدرود حیـات گفت. روز قبـل از فـوت مـدرکی بنام سیگُ ای کونسان تُ زویی هُـشُ را دریـافـت

[mehraboOon]

استاد فريدون مالكي





سرگذشت
فريدون مالكي در فروردين سال ۱۳۴۳ در محله خاني آباد كهنه متولد شد. پدرش؛ غلاممالكي، مربي بدنسازي بود و در همان سال هاي دهه ۴۰ به مقام قهرماني آسيا نائل شد. او خود مبدعفيگورهاي بدنسازي بود.
علاقه فريدون به ورزش از همان سنين كودكي با موفقيت هاي پدر و پيروزي هاي او شكلگرفت. او در سن نه سالگي همراه برادر كوچك ترش، فرشاد مالكي، به كلاس ورزشي هاي، رزمي زيرنظر استاد

ميرزايي مي رفت. فريدون مالكي در سال ۶۱ كمربند مشكي كاراته را دريافت كرد وپس از آن، به عنوان مربي در باشگاه سعديان به تدريس پرداخت .
جعفر آوخ»، يكي از شاگردان او درباره آشنايي اش با فريدون مالكي مي گويد: «سال ،۶۸سيزده ـ چهارده ساله بودم كه با استاد آشنا شدم و به مرور، اخلاق و منش او علاقه ام را نسبتبه ايشان صد چندان كرد.»
مالكي در سال ۱۳۷۱ (۱۹۹۲) بزرگ ترين موفقيت ورزشي خود را كسب كرد و پس از شكست قهرمان ملي ژاپن «مرد سر آهني» در مسابقات حرفه اي جهاني شوت بوكسينگ موفق به كسب عنوان «سلطان رينگ جهان» شد

وي به دليل علاقه شخصي و با حمايت خانواده در مسابقات گوناگون بين المللي شركتمي كرد. او از دانشكده رزمي امريكا ليسانس تربيت بدني گرفت و صاحب كمربند مشكي دان هفت از كاراتهكالجAIkIAو سازمان جهاني استادان هنرهاي رزمي آزاد WAIMشد
محصول ۳۲ سال تمرين و ۲۲ سال تدريس ورزش رزمي استاد مالكي تربيت قريب به دوازدههزار رزمي كار است.او پس از مدتي باشگاه پارس را در ابتداي خيابان قزوين دركنار سينماي ري سابق تأسيس كرد و بسياري از شاگردان او كه از نوجوان هاي همين منطقهبودند، در اين باشگاه تربيت شدند
بيست و سه سال فعاليت او در زمينه مربيگري رشته هاي رزمي به تربيت شاگرداني چونحسين اوجاقي، جعفر عرفانيان خواه، امير اوجاقي، عليرضا مفتخري، علي سعادت و بسياريديگر از مدال آوران رشته هاي رزمي كشور شد.مالكي همچنين براي گسترش فعاليت هايورزشي زيرزمين خانه شان را به محلي براي تمرين ورزش هاي رزمي تبديل كرد و جالباينكه همسايه هاي كوچه شهيد هاشمي در خيابان ولي عصر از اين امر ابراز ناراحتينكرده و براي هيچ يك مزاحمتي به همراه نداشته است.
و جز يك مورد، ديگر هيچ وقتهمسايه ها به ازدحام خانه او اعتراض نكردند كه آن هم ماجرايي دارد.
از ديگر فعاليت هاي رزمي مالكي مسئوليت سبك فول كنتاكت كاراته كيك بوكسينگ ايرانبود، همچنين جانشيني كاراته كالج در خاورميانه و آسيا را برعهده داشت



قهرمان در خانه

متأسفانه وقتي قدرت بدني افراد افزايش پيدا مي كند از شركت در كارهاي خانه و كمك بهخانواده طفره مي روند. اما مادر استاد مالكي در اين باره مي گويد: «هيچ وقت نمي گذاشت منلباس هايش را بشويم و تا جايي كه مي توانست در كارهاي خانه كمكم مي كرد. گاهي برايتهيه غذا آن قدر از من تشكر مي كرد كه شرمنده مي شدم.»
نكته جالب ديگر در مورد نوع رفتار سلطان رينگ جهان در خانه اينكه مادرش مي گويد: «گاهي پاي مرا مي بوسيد و مي گفت: مادر، من لياقت تو را ندارم
به گفته شا گردان مالكي، او در كلاس هاي ورزشي از تذكر نكات اخلاقي و انساني غفلتنمي كرد
به شدت نسبت به وضع ظاهر تذكر مي داد. «جعفر عرفانيان خواه» در اين باره مي گويد: «استاد هميشه به ما مي گفت كه با لباس نامناسب، دمپايي و شلوار خانه به خيابان نرويد. مردمبه شما طور ديگري نگاه مي كنند.»
ورزش هاي رزمي در خدمت انسانيت
پس از شركت در كلاس هاي رزمي، ويژگي هاي خاصي در جوانان و نوجوانان بروز مي كند.

مالكي در اين باره مي گفت: «هرگز به استفاده از هنرهاي رزمي براي مقاصد مخرب و مضرتأكيد نخواهم كرد. براساس سوگندنامه هنرهاي رزمي، اين ورزش بايد براي مقاصد متعالي انسانيو اهداف ***** كارانه استفاده شود.»
او در حين تمرين حتي مراعات جان و سلامت جانوران را مي كرد. عرفانيان خواه در اينزمينه خاطره اي نقل مي كند: «يكبار هنگام تمرين متوجه يك سوسك شديم و خواستيم آن را بكشيماما استاد گفت: «اين جانور به ما كاري ندارد، اجازه دهيد زندگي اش را بكند.»
الگوي شما كيست؟
در مصاحبه اي از مالكي پرسيده بودند: «الگوي شما در زندگي كيست؟» و مالكي در پاسخگفته بود:
آنكس كه قدرت برزبان آوردن نامش را ندارم.» مالكي در خفا به كمك نيازمندان و افرادمحتاج مي شتابيد و اين كوشش چنان انجام شد كه حتي خانواده اش از اين امر مطلعنمي شدند.
چرا مصاحبه نكرديم؟
شايد بپرسيد كه چرا نتوانستيم با استاد مالكي گفت وگو كنيم. چون او روز اول آبان ۸۴مصادف با نوزدهم ماه مبارك رمضان بر اثر سانحه تصادف دارفاني را وداع گفت و در قطعهنام آوران بهشت زهرا(س) آرام گرفت. در حال حاضر، عرفانيان خواه، شاگرد او، مسئوليت سبك رابرعهده دارد.




پس از انتشار خبر درگذشت فريدون مالكي، شاگردان وي براي عزاداري به محل تمرين او درمنزلش آمدند و سر و صدا و ازدحام موجب آزار همسايه ها شد وقتي مأموران كلانتريابوسعيد در محل حاضر شدند، افسر كلانتري كه براي ايجاد آرامش در محل آمده بود، گفت كه او هم يكي ازشاگردان استاد مالكي بوده است
__________________