شیتوریو
شيتوريو یکی از مهم‌ترین سبک های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (1952-1889) بنيان گذاری شد.
شيتوريو متشکل از دو سيستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد. شيتو از نام‌های دو استاد بزرگ اوکيناوايی گرفته شده است. بدين صورت که شی از نام ايتوسوآنکو استاد مسلم سيستم شوری ته و کلمه تو از نام هيگااونا کانريو بنيان گذار و استاد مسلم سيستم ناهاته. در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.
کنوا مابونی
(به ژاپنی: 摩文仁 賢和) (زاده: ۱۸۸۹ در اکیناوا ، درگذشته: ۱۹۵۲) یکی از معروف ترین استادان هنر رزمی کاراته و پایه‌گذار سبک شیتوریو است.
مابونی کاراته را زیر نظر دو استاد بزرگ این رشته ورزشی، یعنی آنکو ایتوسو و کانریو هیگونا آغاز کرد و اولی سیستم شوریته و دومی سیستم ناهاته را به او آموزش دادند. بدون شک آنچه به‌عنوان اولین ویژگی مابونی در ذهن ها تداعی می‌شود تعداد بسیار زیاد کاتاهایی بود که می دانست.
مابونی در سال ۱۹۲۸ اکیناوا را به قصد اقامت در توکیو ترک کرد قبل از اینکه برای همیشه در اوزاکا ساکن شود، میراثی شامل ۴۹ کاتا از خود بجای گذاشت که اساس سبک او را تشکیل می دادند و در اوزاکا بود که سبک خود را شیتوریو نامید.
اصول شیتوریو
ریوسوی (آب روان)
تنی (تغییر موضع)
کوشین (انقباض و انبساط در عضلات بدن)
هانگه کی (ضدحمله)
راکا (گلهای افتاده)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)